Rome – World In Flames
Trisol Music Group
Release datum: 2 augustus 2024
“De man kan wel pakkende songs en teksten schrijven, dat moet hem nagegeven worden.”
Vera Matthijssens I 2 september 2024
Rome is het erg productieve muzikale vehikel van de Luxemburgse muzikant en schrijver Jerome Reuter. In november 2005 ging hij van start en sindsdien bracht hij erg regelmatig iets nieuws uit, waarbij kritiek op de gang van zaken in de wereld zijn voornaamste drijfveer is in de teksten. Vorig jaar bracht hij het album ‘Gates Of Europe’ uit, een conceptalbum over de oorlog tussen Rusland en Oekraïne, gevolgd door een tournee. De periode daarna gebruikte hij om zijn engagement even op een lager pitje te zetten, maar toch zijn er nog enkele songs ontstaan die nu verzameld zijn op de MCD ‘World In Flames’ (21 minuten).
Rome is allesbehalve metal, maar wel neofolk. Dat is een breed begrip, dus laten we het houden op een singer-songwriter met enige gothic/industrial invloeden, althans toch hier op deze EP. De eerste drie songs noemt de maker ‘industrial’. Dat betekent in dit geval dat Jerome begeleidt wordt door ambient-achtige klanken, elektronica en een sfeer die we vroeger ook bijvoorbeeld bij Antimatter of Mick Moss aantroffen. ‘Vol De Nuit’ is slechts een intro met violen, maar ‘First We Take Berlin’ is een volwaardige nieuwe track. Het deed me meteen aan ‘First We Take Manhattan’ van Leonard Cohen denken, maar het is geen cover. Mogelijk is het er wel door geïnspireerd. Het is een knap nummer met een Koude Oorlog sfeer, droge percussie, donkere keyboards en de diepe warme gothic-stem van Reuter. Dramatische violen ondersteunen het refrein, voor de rest sober en kaal gehouden. Er is zowaar een soort walsritme binnen geslopen in ‘Submission’, dat ook buiten de stem ambient ademt. Vervolgens haalt Reuter zijn akoestische gitaar boven en zijn we klaar voor de drie songs die hij als ‘singer-songwriter spul’ omschrijft. Warmer klinkt het wel in ‘Eagle Wings’, maar ook vol weemoed. De man kan wel pakkende songs en teksten schrijven, dat moet hem nagegeven worden. Een beetje meer tempo in ‘Todo Es Nada’ dat voor de rest in het Engels gezongen is, enkel de titel is Spaans. Net als we besluiten om dit onder ‘neofolk’ te plaatsen, is er nog het zesde nummer ‘World In Flames’ maar die titelsong valt wat tegen, want het is een zwevende soundtrack van de Apocalyps met wat koorzang op de achtergrond. Dat koor zwelt wel aan en wordt later eng. In feite staan hier dus maar vier echte songs op, maar we zullen zien wat Rome nog voor ons in petto heeft.