Ik zag geregeld nieuwe muziek verschijnen van Rome, een project van Jérôme Reuter uit Luxemburg en dat is een bezige bij. Sinds 2005 is Rome zijn uitlaatklep voor allerlei muziek en het feit dat ‘Parlez-Vous Hate?’ zijn 17^e schijf is zegt genoeg. Kortom, Rome was niet in één dag gebouwd, maar had het van Reuter afgehangen, dan vast wel. We zouden liegen als we zeggen dat we al zijn albums kennen, maar ik herinner me bij het vorige ‘The Lone Furrow’ wel dat hij een indrukwekkende rits gastzangers had weten te strikken, waaronder Alan ‘Nemtheanga’ Averill van Primordial.

De muziek van Rome beschrijft men meestal als neofolk, maar ook de term ‘martial industrial’ trok mijn aandacht. Aangezien de man grote verscheidenheid aanbrengt in zijn stijl per album, geven we hem carte blanche om af te wachten welke kant ‘Parlez-Vous Hate?’ uit zal gaan. Er zou namelijk nogal wat woede en opstand in de songs verwerkt zijn en er is sprake van de rauwheid van punk, maar dat is toch niet de algemene indruk die ik krijg.

Laat ons voorop stellen dat de zang van Reuter verhalend is, niet verwonderlijk in folk. Zijn warme stem is al een pluspunt, het verhoogt de zeggenschap van zijn goed doordachte teksten. Na de intro horen we melodieus gitaarwerk met die puike stem (doet wat aan The Waterboys denken, voor wie die nog kent). ‘Born In The E.U.’ is wel degelijk een knipoog naar ‘Born In The USA’ van Bruce Springsteen en het wordt dan ook op die manier gezongen. Na het vlotte poppy ‘Death From Above’ zouden we de man van Rome al bijna wegzetten als charmante singer-songwriter met pit, maar hij heeft nog andere pijlen op zijn boog.

Buiten de aanstekelijke stijl – waarvan de ballade ‘Der Adler Trägt Kein Lied’ en de begeesterde verhalende zang in ‘Toll In The Great Death’ goede voorbeelden zijn – staan er namelijk enkele songs op die eerder mechanisch klinken. New wave is trouwens ook sterk aanwezig, vooral in het hilarisch militaire ‘Panzerschokolade’ en het toch wel beklijvende ‘Feral Agents’ dat aan Joy Division doet denken. Besluiten doet men dan weer met een behoorlijk psychedelisch klinkende soundscape met als titel ‘Fort Nera, Eumesville’. Een eigenzinnige artiest die het waard is om te onderzoeken voor muziekliefhebbers waarbij het niet echt metal hoeft te zijn.