Deze Italiaanse band zag het licht in 2007 en brengt met ‘Black Flowers Blossom’ hun vierde album uit met daar op moderne metal dik bezaaid met elektro, techno en trance invloeden. Vandaar dat ze zichzelf gedoopt hebben als trance metal. Op de eerste albums werd nog wel wat de death richting uitgegaan. Vocaliste Arys Noir heeft door de jaren heen een meer prominente rol op zich genomen en haar krachtige enthousiast klinkende zang domineert vooral. Hier en daar hoor je op de achtergrond nog wel eens een grol en wat mannelijke bijzang maar eigenlijk valt dit te verwaarlozen.

Opvallend is dat heel wat nummers dezelfde opbouw hebben. Een ietwat sfeervolle opening waarna stevige riffs en bijna mechanisch klinkend drumwerk het overnemen. Sinds drummer van het eerste uur Foelie Torresani de band verlaten heeft, is het de laatste jaren zowat een komen en gaan geweest. Momenteel zou Mantia Rubino achter de drumstoel zitten en hij doet dit zo strak en snel dat je al gauw aan een drumcomputer moet denken. Na de stevige uitstap komt Arys erbij en gaat het meer richting gothic metal uit. Toch zijn er ook heel wat techno en andere aanverwante stukken aanwezig. ‘Cassiopeia’ is instrumentaal en van metal is hier niet veel meer te merken. Het draait eerder om een progressieve space sfeer. Mijn persoonlijke favorieten zijn ‘Again’ en ‘My Bloody Eyes’. Maar afsluiter ‘We Falls’ waar zowel industrial als new wave invloeden hoorbaar zijn, bewijst dat de band niet alleen op metal gebied zijn ding kan.

Toch zijn er wel wat schoonheidsfoutjes aanwezig. Arys is soms wat  uitbundig en hier en daar mist ze wel eens een juiste noot. Ook de opnamekwaliteit klinkt eerder wat povertjes. En laat dit soort muziek nu juist best klinken met een loepzuiver geluid. Maar fans van female fronted metalbands of wie eens wat andere kost wil horen, zullen hier zeker van kunnen genieten.