Ratt heeft in Nederland eigenlijk nooit iets voorgesteld. De Amerikaanse band heeft dat min of meer aan zichzelf te wijten gehad. Waar tijd- en stijlgenoten als Poison en Dokken toch vrij regelmatig in Nederland te zien waren in de jaren tachtig, bleef Ratt plakken in het thuisland met hier en daar uitstapjes naar Japan. Blijkbaar zat daar het grote geld. Dat terwijl Nederland in die tijd best een flink aantal Ratt fans telde. TV stations als MTV en Sky Channel draaiden hun clipjes vaak en die clips waren daarom ook hier ten lande dagelijks op TV te zien.

Zelf was ik vooral liefhebber van de eerste twee platen van het bonte gezelschap, ‘Out Of The Cellar’ uit 1984 en ‘Invasion Of Your Privacy’ van een jaar later. Niet in de minste plaats vanwege de prachtige hoezen met Tawny Kitaen als covermodel die destijds gold als één van de mooiste vrouwen ter  wereld. Dat deden ze mooi goed, de mannen van Ratt. ‘Out Of The Cellar’ bevatte bovendien met ‘Round And Round’ een hele dikke Amerikaanse radiohit, eigenlijk nog steeds een tijdloos liedje.

De band bestond in de succesjaren uit Stephen Pearcy (een zanger met een nogal nasaal stemgeluid), bassist Juan Croucier, de gitaristen Warren DeMartini en Robbin Crosby en drummer Bobby Blotzer. Vooral DeMartini gold in die tijd als een belofte. De snarenplukkers lieten zich endorsen door Jackson Guitars (in de jaren tachtig erg hip) en wisten elk stoer standje op het podium perfect uit te voeren. ‘Dancing Undercover’ (1986) was nog redelijk succesvol. Het bevatte met ‘Slip Of The Lip’ een persoonlijke favoriet en met ‘Dance’ nog een (Amerikaans) radiohitje. De hoogtijdagen van de eerste twee millionsellers taande echter af en interne strubbelingen hielpen ook niet echt. ‘Reach For The Sky’ (1988) en ‘Detonator’ (1990) zijn absoluut geen slechte platen maar het grote publiek in Amerika had inmiddels genoeg van Ratt . Op het laatstgenoemde album werd songwriter Desmond Child (KISS, Bon Jovi) ingevlogen als reddende engel maar dat was al te laat. ‘Detonator’ werd het laatste album dat de groep voor Atlantic maakte.

In de jaren die volgden modderde de groep aan, geplaagd door vele wisselingen in de bezetting en rechtzaken om het voeren van de bandnaam, bracht albums uit op kleine labels en speelde in kleine clubs. De grootste tragedie was het overlijden van Robbin Crosby in 2002 die aan een overdosis stierf maar al een aantal jaren gebukt ging onder AIDS, veroorzaakt door een vuile naald.  Hij overleed als een aan lager wal geraakte junk, volledig blut en in de goot. Een triest einde voor zo’n getalenteerde gitarist. Zijn drugsmaatje Nikki Sixx deed het beter. Dat wil zeggen: die leeft nog. Crosby werd in latere jaren vervangen door verschillende gitaristen waarvan Michael Schenker (!) en John Corabi de meest opvallende waren. Definitieve vervanger van Crosby werd uiteindelijk voormalig Quiet Riot snarenplukker Carlos Cavazo.

Terug naar de muziek. Na boxsets van Skid Row en Mötley Crüe is er dus nu de box van Ratt. The Atlantic Years bevat de eerste vijf platen van de band, dus tot en met ‘Detonator’. In tegenstelling tot de eerstgenoemde boxsets bevat die van Ratt een paar leuke extra hebbedingetjes. De leukste is wel de single van ‘Nobody Rides For Free’ uit 1991 dat in dat jaar werd gebruikt voor de soundtrack van de film “Point Blank” (met Keanu Reeves en Patrick ‘Orry Main’ Swayze). Verder vind je in de box (allen replica’s uiteraard) een toerboek, een plectrum, een poster en een backstagepas. Helaas ontbreekt de debuut E.P. ‘Ratt’ in de box maar dat valt te begrijpen aangezien dit eigenlijke debuut van de groep in 1983  uitgebracht werd door Time Coast Records. Blijkbaar zit het met de rechten van dat product nog niet helemaal goed, ofschoon Atlantic de rechten in 1984 afkocht en de E.P. toen al opnieuw uitbracht.

Overigens is dit de derde (!) keer dat ‘The Atlantic Years’ wordt (her-)uitgebracht. Hear No Evil Records deed dat zelfs onder dezelfde titel nog, slechts drie jaar terug. Met dat verschil dat de vijf albums in dat boxje wel degelijk (wat karig maar toch) bonusmateriaal bevatte (één track per album). In 2013 bracht Warner Music de eerste vijf Ratt platen onder titel ‘Original Album Series’ al een keer opnieuw uit.

‘The Atlantic Years’ is hoe dan ook een mooi pakketje dat zijn weg zal vinden naar de Ratt fans maar ook naar nieuwsgierigen die nog niets van de band in huis hebben. Zeker  de vinyl versie is de moeite waard vanwege de paar extra’s die erbij zitten. De CD box is gevuld met mooi uitgevoerde digipacks maar bevat verder niet de leuke hebbedingen die wel aan de vinyl box zijn toegevoegd. Hopelijk gaan we de band in hun nadagen alsnog eens op wat Europese podia aan het werk zien.