Tot voor kort was Rages Of Sin het “best kept secret” van Den Haag en omstreken, maar daar gaat hoogstwaarschijnlijk verandering in komen met hun in eigen beheer uitgebrachte full-length ‘Divergence’. En dat gun ik ze. Deze CD kan, na een decennium keihard rocken als kroon op het werk gezien van dit viertal (Floris Gijzenij / gitaar en vocalen, Steve Boender / gitaar, Ron van Dijk / basgitaar en Tim Zuidema / drums). De voortekenen logen er al niet om want hun anderhalf jaar geleden uitgekomen MCD ‘The Gospel Of…’ was al zeer goed te verhapstukken en de vele liveshows die ik in de regio mocht aanschouwen waren stuk voor stuk baggervet. Het woord “divergence” of te wel “divergentie” heeft veel betekenissen, maar ik interpreteer het als “afwijking” of “discrepantie” want dit is precies zoals je de muziek van Rages Of Sin kunt afficheren.

Ben je namelijk op zoek naar dertien in een dozijn death metal ben je namelijk aan het verkeerde adres met ‘Divergence’. De R.O.S.-leden beheersen hun instrumentarium uitstekend en Gijzenij gromt, kreunt, fluistert en schreeuwt als een getormenteerd speenvarken alsof het een lieve lust is. Een diversiteit van stijlen en melodieën behoort tot het muzikale palet van R.O.S., zonder maar enig moment de agressiviteit uit het oog te verliezen. De CD, die overigens in een prachtige digi-pack huist, heeft minimaal een dozijn luisterbeurten nodig voordat al het moois zich begint te ontrafelen, maar elke inspanning om Rages Of Sin te doorgronden werpt echter zijn vruchten af. Dit is een on-Nederlands goede CD, die in de smaak zal vallen bij iedereen die houdt van allerhande Zweedse metalstijlen variërend van mierzoet tot fucking brutaal.