Al jaren zijn Australische bands koplopers te noemen in het metalcore genre. Ook Polaris liet op hun debuut ‘The Mortal Coil’ horen dat ze heel wat in hun mars hadden. Dat wordt bevestigd met opvolger ‘The Death Of Me’. Dat was wel van doen want het debuut was in hun thuisland een grote hit en zorgde veel heel wat fans. Zowel in hun thuisland als wereldwijd.

Extreme furiositeit en emotionele expressie worden hier op toch wel op een superbe manier met elkaar verweven. Uiteraard is een grote rol toebedeeld aan zanger Jamie Hails. Wat moet deze jongen allemaal niet hebben meegemaakt in zijn leven. Het is aan slechts weinig zangers gegund om zo getormenteerd over te komen. Woede en verdriet zijn dan ook de protagonisten in dit veertig minuten durende werkstuk. Al van bij opener ‘Pray For Rain’ wordt dat duidelijk. Moderne metalcore met heel wat progressieve invloeden. Breaks met eerder droevige zang worden gretig afgewisseld met bikkelharde coupletten, catchy refreinen en lompe hardcore breaks. Alles is hier aanwezig. Het grijpt je als luisteraar stevig vast en laat niet meer los. Ook het korter ‘Hypermania’ is een serieuze slag in het gezicht. Na een wat noise gestuurd hardcore begin, hoor je een nummer dat steeds over en weer gaat tussen trager en sneller. Op ‘Masochist’ wordt het agressieve wat getemperd en vervangen door zachtere stukken met zelfs een stukje strijkers. Om dan over te gaan naar ‘Landmine’ wat zowat het agressiefste nummer op het album is. Maar terug met heel catchy refreinen. Nummer na nummer wordt op hetzelfde hoogstaand niveau gespeeld. Polaris bewijst dat je met metalcore nog steeds verrassend voor de dag kan komen.