De progressieve death metal band Persefone uit het dwergstaatje Andorra doet het goed. Twee jaar geleden werden ze opgepikt door Napalm Records die hun zesde album ‘Metanoia’ uitbracht. Eindelijk gerechtigheid na vijf schitterende albums, schreven we toen. Ze konden optreden op de grootste festivals en deden ook een Europese tournee met Ne Obliviscaris, een band met een even eigenzinnig geluid als Persefone.

De volgende stap in hun carrière is deze EP (speelduur 26 minuten) ‘Lingua Ignota: Part I’. Dat blijkt een nieuw tijdperk in te luiden met een andere zanger. De Spanjaard Daniel Rodriguez Flys (Eternal Storm) heeft de fakkel overgenomen van Marc Martins en dat is toch wel even wennen, ook al wisselt hij net als zijn voorganger schreeuwerige zang af met diepe grunts. Gelukkig zorgt toetsenist Miguel Espinosa nog steeds voor het tegenwicht met egale cleane zang. In principe is er weinig veranderd, maar het geheel lijkt toch een beetje te veel de moderne metalcorezang kant uit te gaan voor ondergetekende. Het is de eerste keer dat ik bij Persefone dat gevoel heb.

Voor het overige liggen de vijf nieuwe nummers in het verlengde van vorig werk. We hebben immers nog steeds te doen met virtuoze muzikanten en ze weten hun hoekige, soms heel wispelturige muziek te voorzien van sterke emo refreinen. ‘Sounds And Vessels’ geldt als een aanzwellende intro met keyboards en electronics waarna er een harde breakdown plaatsvindt die vurig aangevuld wordt met brullende zang. Het plotse einde brengt ons bij ‘One Word’, een song met al meer body, heel wat opgefokte energie, maar ook een fijn lijzig refrein dat tussen je oren kruipt. Op naar onze favoriet van dit schijfje dan: ‘The Equable’ weet een goed evenwicht tussen razernij en ingetogen momenten te vinden. Het is intens en springerig, hiermee zullen ze een publiek wel overtuigen. Ook het titelnummer staat bol van de rijke soundscapes en instrumentale escapades die het talent etaleren. In feite is dit nummer nog beter dan ‘The Equable’ omdat het contrast tussen langere kalme passages beter werkt met anderzijds de furie. Ten slotte kunnen we tot rust komen met het cinematische ‘Abyssal Communication’ dat heel sensitief gezongen wordt in de stijl van Einar Solberg (Leprous). De band werkte trouwens opnieuw samen met producer David Castillo, bekend van zijn werk met Opeth, Leprous en Soen. Persefone is dus moderner geworden in de loop der jaren en dat zal hen vast geen windeieren leggen.