Van spontaan zijproject naar band die ook live optreedt: dat is het verhaal van Pattern-Seeking Animals in een notendop. In april 2022 bespraken we nog ‘Only Passing Through’, nu is het alweer het vierde studioalbum in vijf jaar tijd voor dit gezelschap met toetsenist John Boegehold (intussen ex- Spock’s Beard) en zijn kornuiten die uit dezelfde band komen, zij het in het heden of verleden.

Boegbeeld Boegehold wou in herhaling vallen vermijden en heeft een licht gewijzigde aanpak voor de zangpartijen van gitarist Ted Leonard en dat vertaalt zich in meer (zoete) achtergrondzang. Ook beweert hij dat het materiaal toegankelijker en meer catchy is, maar dat vond ik bij de voorganger ook al het geval. Vrees niet, hun progressieve tour de forces komen in de langere songs ook nu weer ruim aan bod, zodat we van een aaibaar, maar virtuoos uurtje muziek van de bovenste plank kunnen spreken.

Beschaafd tromgeroffel kondigt ‘The Man Made Of Stone’ aan, maar spoedig verloopt het behoorlijk vlot met proggy keyboardsolo, cello, zoete achtergrondzang en een toffe gitaarsolo. Gelukkig heeft men dit behouden: meer gitaarsolo’s dan op de eerste albums. En die zijn vurig en/of sensitief. De tweede single ‘Window To The World’ wordt aangeprezen als een ‘high energy’ bom, met nieuwe invloeden, namelijk van reggae en ska. Dat heeft een speels effect en het resultaat doet me zelfs aan Supertramp denken. Super dus. Een basloopje opent ‘What Awaits Me’ en het nummer doet soms wat oosters aan vanwege de strijkers. Dan hebben we de mammoettrack van 12 minuten ‘He Once Was’, zonder twijfel één van de hoogtepunten van deze schijf. De weemoed die blijkt uit de mooi gezongen tekst over een soldaat uit WOI die worstelt met zichzelf, is bijzonder aangrijpend. Rond dat thema wordt een heel opus magnum geweven dat de grote klasse van deze band illustreert. Devoot fluitspel, exquise synthesizers en zelfs een saxsolo maken er deel vanuit. Om te bekomen is er het kortere ‘Underneath The Orphan Moon’, maar qua thema is dat al even diepgravend (over een teenager die zwanger is en van huis wegloopt). De keuze van de onderwerpen voor de teksten is ook een nieuw element dat men aanstipt. Aardser, maar niet minder intens, integendeel. Swingen met een zekere luchtigheid doen we nog even in ‘Clouds That Never Rain’ met zijn uptempo ritme en speels orgel. Daarna zijn ‘Somewhere North Of Nowhere’ en ‘Summoned By Afar’ nog twee langere tracks. Vooral dat laatste groeide uit tot een tweede hoogtepunt. Harpachtige klanken, fluitspel en deels akoestische gitaren beheersen deze knaller die eens temeer weemoedig, maar toch vurig is tijdens de gitaarsolo. Topsong! Tot slot kunnen we nog even wegdromen op de ballade ‘Love Is Still The Light’ dat mogelijk wat zoeterig overkomt, maar toch ook best pakkend is. Pattern-Seeking Animals heeft ons een uur op het puntje van de stoel doen belanden en dat tijdens zo’n winterse luie zondagmiddag. Proficiat heren!