Sinds enige tijd kom ik regelmatig in Polen en hoewel dat voor mijn werk is kruipt het bloed waar het niet gaan kan en verdiep ik me sindsdien ook meer dan ik al deed in de Poolse metalscene. Wat me daarbij opvalt is hoeveel interessante bands er zijn en ook dat we er over het algemeen in Nederland (of het westen in bredere zin) verdomd weinig van mee krijgen.

Ja, er zijn Behemoth, Mgła en Batushka, Patriarkh of hoe die elkaar bestrijdende bands ook mogen heten tegenwoordig. Wie al wat ouder is kan zich misschien Vader herinneren of zelfs het megafoute Graveland, maar daar houdt het voor de meesten wel mee op. Dat is jammer, want wie houdt van extreme metal die net even anders is zou bands als Furia, Kły, Fiasko en Odium Humani Generis (OHG) in het hart moeten sluiten. Die laatste band, Odium Humani Generis (“haat tegen de mensheid”) komt nu met een nieuw album dat de onmogelijke titel ‘Międzyczas’ heeft meegekregen. Dat is voor iedere niet-Pool zo goed als onuitspreekbaar, en betekent ‘Intussen’.

‘Międzyczas’ / ‘Intussen’ is het tweede album van dit kwartet uit Łódź en lijkt op het eerste gehoor een gevalletje typische Poolse black metal, maar wie goed luistert en niet na de eerste paar nummers afhaakt hoort meer. 

Het album begint instrumentaal. ‘Lustro’ is een zowel een intro voor wat komen gaat als een samenvatting van de verschillende bronnen waaruit OHG put. Aan de ene kant die post-punk, een moderne interpretatie daarvan althans, en aan de andere kant black metal die in dit nummer nog redelijk ingetogen klinkt. Het volgende ‘Idée Fixe’ is veel meer een exponent van de moderne Poolse black metal zoals die in de underground leeft. Niet de dichtgeplamuurde bombastische stijl van Behemoth, maar een kale, ijzige mix van klassieke tweede golf black metal is wat op Odium Humani Generis ‘Międzyczas’ laat horen. OHG weet die vrij generieke black metal te vermengen met langzamere, melodieuze passages en zelfs post-punk invloeden. Zo begint ‘Jarzmo’ als was het een nummer van het langverwachte nieuwe album van The Cure, voordat de blastbeats en tremolo gitaren weer de overhand nemen.

Darkthrone en Burzum, dat lijken belangrijke referentiepunten. De relatief cleane tremolo gitaren staan vooraan in de mix en hebben de drums vaak ver naar de achtergrond verdrongen, net als in de hoogtijdagen van Darkthrone, terwijl de langzame galmende mineurakkoorden waarmee de songs doorspekt zijn weer rechtstreeks uit het Burzum songbook afkomstig lijken te zijn. Het resultaat? Grimmige mid tempo black metal waarin dissonante gitaarriffs de hoofdrol spelen.

De zes ‘echte’ songs hebben verdacht veel gemeen, niet alleen de genoemde tremolo gitaren lijken veel op elkaar, de riffs zijn ook redelijk onderling uitwisselbaar en de zang is steeds dezelfde agressieve scream stijl. Waar zanger Biały het over heeft, geen idee. De vertaling van de songtitels helpt ook niet veel. Drogowskaz wordt dan Wegwijzer en Jarzmo Juk. Wat overblijft is de constatering dat de twee gitaristen heel goed zijn in het neerzetten van een beklemmende sfeer, die ongetwijfeld goed bij de inhoud van de songteksten past. In ‘Idée Fixe’ hoor je hoe Burzums Dunkelheit door de tremolo heen sijpelt en zo een extra laag duisterheid (ja echt) toevoegt. Dezelfde akkoorden als gongslagen die voor zo’n mistroostige sfeer zorgen komen later in het album weer terug. Het titelnummer is vergeleken met de overige nummers een vrij eenvoudig black metal nummer zonder al te veel opsmuk. Wat dan weer positief is aan dit nummer is dat het daardoor afwijkt van de overige songs. Met name het vierde en het vijfde nummer (‘Popłoch’ en ‘Drogowskaz’) lijken zoveel op elkaar dat ik eerst dacht naar één nummer te luisteren dat in twee stukken is gehakt. Misschien is dat ook zo, wie zal het zeggen. Feit is in ieder geval dat het gebrek aan echte originaliteit het grootste bezwaar is. Het materiaal lijkt teveel op elkaar en de momenten waarop OHG enthousiast buiten de lijntjes kleurt zijn jammer genoeg te spaarzaam. ‘Międzyczas’ is een degelijk black metal, een tweede album waar Odium Humani Generis trots op mag zijn. Het had alleen een stuk beter kunnen zijn als er voor wat meer afwisseling was gezorgd.