De Spaanse band Numen wordt omschreven als een black/folk band, maar dat folk gedeelte is toch aan mij voorbij gegaan tijdens het luisteren naar hun nieuwe album ‘Iluntasuna besarkatu nuen betiko’. Waar dat op hun debuut ‘Galdutako itxaropenaren eresia’ en latere releases nog duidelijk te onderscheiden was hebben ze het folk element nu wat achterwege gelaten. Wie nog in zijn haar aan het krabben is bij het lezen van de albumtitels moet alleen weten dat de band uit Baskenland komt, een autonome regio in het noorden van Spanje, waar men zijn eigen gekke taaltje spreekt. De teksten zijn dus volledig Baskisch en met songtitels als ‘Itzaletan solasean’ en ‘Itzaltzuko bardoari’ zullen alleen Baskische luisteraars doorhebben over wat het hier gaat.

De black metal die men speelt heeft veel weg van de Scandinavische variant van half tot eind jaren negentig. Furieus en zonder compromissen wordt het zwarte metaal over ons heen gestort, met daarbij soms dissonante en meer sfeervolle stukken. Oude Taake zou hier wel op z’n plaats zijn, zij het minder melodieus. Hints naar Inquisition kan ik ook ontwaren. Vanaf ongeveer halverwege het album blijken toch enkele folk elementen onderhuids aanwezig te zijn, maar het is pas in de vrij korte afsluiter dat men er echt mee uitpakt. De gesproken vocalen boven een akoestische gitaar en het gebruik van een fluit maken van dit nummer wel meer een outro. Zanger Aritz Navarro keelt op een monotone manier zijn onverstaanbare teksten over de blastbeats van drummer Eihar heen. Aan die drumpartijen is duidelijk te horen dat Eihar in verschillende brutal death metal bands speelt. Zijn aparte stijl is verademend. De tremolo picked riffs trekken allemaal wat op elkaar, de talloze tempowisselingen zorgen voor de welgekomen afwisseling en soms klinken die riffs dan weer zeer verfrissend en zijn samen met het opvallende drumwerk de uitgesproken pluspunten.

Numen is een jaar of drie bezig geweest met deze plaat in elkaar te steken en het resultaat mag er zijn. Na meerdere luisterbeurten vallen er veel meer details te noteren en dan blijkt dat dit album echt wel een groeier is. Wat eerst een beetje langdradig en saai leek, blijkt toch goed doordacht en de Ulver-achtige vibe, die wel niet volledig tot uiting komt, is een lichtpunt. Al bij al een goede release van een aantal technisch goed onderlegde muzikanten die sinds 1997 aan de Baskische weg aan het timmeren zijn.