Het leven is een reis richting het onvermijdelijke en door onze acties komen geheimen aan het licht of blijven die juist een mysterie. Dat is het thema van het vijfde album van het Poolse gezelschap Narrenwind, redelijk toepasselijk ‘Gorzkie Plony’ (Bittere Oogst) getiteld. Narrenwind is een duo uit Olsztyn dat op deze plaat wordt aangevuld met de Noorse drummer Anti-Christian (Christian Håpnes Svendsen), tot voor kort drummer bij de Noorse black metal band Tsjuder. Pure black metal is het niet (meer) wat Narrenwind op ‘Gorzkie Plony’ laat horen, het is eerder een vorm van progressieve heavy metal met een duidelijk zwart randje. Zoals al aangegeven is dit een plaat met een thema en Narrenwind kiest ervoor om het werk van een aantal beroemde Poolse dichters als uitgangspunt te nemen. Dichters met een kort en turbulent leven, wat ook in hun gedichten tot uitdrukking komt. Gelukkig is de plaat voorzien van vertaalde songteksten, anders zou de getormenteerde, donker-romantische ondertoon ervan voor wie de Poolse taal niet machtig is verloren gaan. Krzysztof Baczyński, Halina Poświatowska en Tadeusz Miciński zijn hier niet of nauwelijks bekend, maar in Polen zijn het grootheden. Baczyński werd in 1944 op 22 jarige leeftijd door een Duitse sluipschutter doodgeschoten tijdens de opstand van Warschau, Halina Poświatowska bracht bijna haar hele korte leven door in ziekenhuizen met een aangeboren hartafwijking en Maciński was een dichter die betrokken raakte bij de Poolse onafhankelijkheidsstrijd en in 1918 onder mysterieuze omstandigheden werd vermoord. De loodzware, nogal sombere Poolse gedichten over leven en vooral dood passen wonderwel als songteksten voor Narrenwind, of zou dat komen doordat Pools een taal is die zich bij uitstek leent om grommend, brullend en gruntend uit te spugen begeleid door metal riffs? Die riffs zijn zonder uitzondering een mengsel van black metal tremolo gitaarspel en melodieuze hardrock galopjes met bijpassende solo’s. Prima materiaal voor een moderne classic rock act, als er niet die rauwe, typisch Poolse harsh black metal vocalen bovenuit kwamen en het algehele gitaargeluid minder smerig was geweest. Het drumwerk van de Noorse gastdrummer is effectief en ondersteunt het geheel zonder terug te hoeven grijpen op typische black metal krachtpatserij. In ‘Koniugacja’, een gedicht van de ziekelijke Poświatowska, komt Narrenwind nog het dichtst bij black metal, qua intensiteit en duisterheid. De tekst helpt daarbij: “je bent er niet meer / ik ben er niet meer / we zijn weg / en dat geluid daarboven / het is de wind / die voor altijd zal waaien / over ons / over het water / over de aarde” Het wordt up tempo en met een bijna punkachtige razernij eruit gegooid. In de overige songs wordt verder gestrooid met pakkende gitaarmelodieën en diepzinnige teksten die in de vertaling je al dusdanig bij de strot grijpen dat je je afvraagt hoe het zou zijn als je daadwerkelijk verstaat wat zanger Klimørh eruit perst.

Al met al een verrassend goed album dat – ook wel eens goed – niet ten onder gaat aan de pretenties van het loodzware concept. Het is rauw en verfijnd tegelijkertijd, met een exotisch vleugje doordat je in eerste instantie (zonder het tekstblad) niet begrijpt waar de songs over gaan. De productie is dusdanig dat de plaat goed in het gehoor ligt, zonder dat de black metal roots verloochend worden. Als er nog iets te klagen is, dan is het dat 30 minuten best kort is. Van mij had het langer mogen duren.