Nailed To Obscurity heeft zich geduldig maar vastberaden opgewerkt tot één van de toppers in de melodieuze doom/death metal scène. We leerden de bijzonder sympathieke band uit het noorden van Duitsland destijds kennen met ‘Opaque’ (2013) en waren helemaal overtuigd toen ‘King Delusion’ in 2017 ons pad kruiste. Toen zat de band nog bij Agonia Records, maar inmiddels waren ze gegroeid van locale underground band tot een veelvuldig toerende kracht waar potentie in zat. De band werd in 2005 opgericht door beide gitaristen, Jan-Ole Lamberti en Volker Dieken als teenagers en ze brachten hun debuut in zelfbeheer, ‘Abyss’, twee jaar later uit. Nu zanger Raimund Ennenga in 2012 de band vervoegd had was men klaar voor het grote werk. Een contract met Nuclear Blast werd getekend en in januari 2019 kwam ‘Black Frost’ uit. Zelfs de pandemie kreeg hen niet klein, want zij waren één van de eerste bands die terug toerden. Dat is inmiddels gebeurd met tal van bands, waaronder Dark Tranquillity, Amorphis, Eluveitie, Paradise Lost en vele anderen.

Tot zover de voorgeschiedenis, want zes jaar na ‘Black Frost’ is album nummer vijf, ‘Generation Of The Void’ klaar om iedereen weer eens te verbazen met een aangrijpende portie weemoed, maar anderzijds ook heftige passages met rollende grunts. Bassist Carsten Schorn is vervangen door Lutz Neeman, maar verder bleef de bezetting stabiel en straalt dat ook uit. Het is een ruwe start met ‘Glass Bleeding’ dat meedogenloos uitpakt met grunts, maar even later al de melancholie ten top drijft met zuivere, klare zang. Deze dynamiek tussen delicaat tot grommende urgentie is het handelsmerk van deze band. Er werd langzaam maar zeker toegewerkt naar deze release, want in 2022 nam men al twee singles op. ‘Liquid Mourning’ is daar eentje van, verderop is het ‘Clouded Frame’ dat de fans mogelijk al zullen kennen. ‘Overcast’ is de bulldozer uit de reeks, want nooit eerder klonk Nailed To Obscurity zo eng, kwaad en verbleekt. Deze apocalyptische bruutheid wordt halverwege wel getemperd door – even akelige – fluisterpassages om de duisternis alle eer aan te doen. Er is meer dan ooit gebruik gemaakt van clean gezongen stukken. Ook al blijft ‘Spirit Corrosion’ nog bij het contrast van serene cleane zang vs grunts, toch is dit erg toegankelijk. Het volledig clean gezongen titelnummer heeft zelfs een episch refrein dat je meteen zal pakken. We zijn nu aanbeland bij de songs die merendeels cleane zang hebben.

Het langste nummer, ‘Echo Attempt’, is avontuurlijk ingesteld en kan men zelfs betichten van progressieve en psychedelische momenten. Bovenal is het bloedmooi! Dat geldt eveneens voor het ingetogen ‘Allure’ dat het fatale karakter van de muziek aandikt met laag scanderen. We krijgen hier enkel met topcomposities te maken – ook de drie volgende songs die terug clean en ruw afwisselen – zodat dit vertrouwd en toch verfrissend klinkt. Naast meer cleane zang dan voorheen kan dit album ook prat gaan op een sprankelende productie en is het niet enkel doom en gloom wat de post schaft, maar vooral welluidende dynamiek. Terwijl we dit schrijven is Nailed To Obscurity zopas begonnen aan een eerste headlinetournee in hun bestaan en dat is eindelijk gerechtigheid, zeker met dit weergaloze ‘Generation Of The Void’ als één van de beste albums van het jaar in dit genre. Wie houdt van bands als Insomnium, Swallow The Sun of Novembers Doom, kan hier niet omheen! Topklasse!