Zes jaar na ‘The Righteous & The Butterfly’ is deze achtkoppige gemaskerde bende terug met de opvolger ervan en hun alweer achtste album ‘A Wonderful Life’. Een band met acht leden en gemaskerd heeft al gauw wat gelijkenissen met die andere Amerikaanse band onder de leiding van Corey Taylor, maar muzikaal zijn er slechts weinig overeenkomsten.

In zes jaar tijd is er wel wat veranderd. Mushroomhead maakt nu deel uit van het Napalm Records label en mocht maar liefst drie nieuwe leden verwelkomen. De meest ingrijpende verandering is dat de band nu ook over drie vaste zangers beschikt. Steve Rauckhorst staat garant voor de heldere zangpartijen en met Jackie Laponza beschikt de band nu over een volwaardig lid die een krachtige vrouwenzang laat horen. Zoals vanouds zorgt Jason Popson nog steeds voor de scream elementen, hoewel er minder stevig tegenaan wordt gegaan dan voorheen.

Mushroomhead zoekt het eerder in de alternatieve rock en metal met heel wat gothic en industrial elementen. Stevige rock met af en toe eens een pompende beat erbij. Drie zangers zorgen voor heel wat potentieel en afwisseling. Toch is het allemaal een beetje braafjes gebracht en verlang je toch wel eens naar een agressiever nummer. Wel mooi zijn de symfonische elementen met klassieke koren en operagezang. Zowel in de opener ‘A Requim For Tomorrow’, het sfeervolle ‘Pulse’ en afsluiter van het reguliere album ‘Confutatis’. Jammer genoeg wordt er ook wel eens de eerder goedkoop klinkende pop versus metal richting uitgegaan. Carry On’ is zo een zoetmaker en wat verder krijg je met ‘I Am The One’ nog zo eentje te verduren. Waar de band dan wel uitzonderlijk sterk voor de dag kan met komen is als er een hoeveelheid drama in de nummers wordt verwerkt. Het reeds als video verschenen ‘The Heresy’ bevat prachtige melodieën en fragiele meeslepende zang harmonieën waarbij Jackie heel straf uitpakt. Samen met ‘The Flood’ waar een verhalende zang samen met eerder stevige refreinen opvalt en het lange, dromerige ‘Where The End Begins’, zijn deze drie nummers toch wel betere werk op het album. Op het promo exemplaar staan nog eens vier bonusnummers op die thuishoren in de Industrial rock. Zo krijg je in totaal zeventig minuten. Uiteraard met de nodige hoogtepunten, maar helaas ook met enkele minder boeiende momenten erin.