Kan het rebelse karakter van metal gecombineerd worden met de traditionele, klassieke benadering van een symfonieorkest? Het is een uitdaging die menig muzikant al aangegaan is en daar zijn mooie dingen uit gekomen, maar toch blijven het twee totaal verschillende werelden. Bands als Deep Purple waren grensverleggend bezig, zelfs Led Zeppelin, Metallica en nu Moonspell laten zich ermee in. Om nog maar te zwijgen over de inbreng van strijkers, waarbij cello en viool een daadwerkelijke magie toevoegt aan het werk van uiteenlopende bands als Empyrium en Sólstafir.

Rijzend vanuit de zwartgeblakerde undergroundscène in Portugal kende Moonspell in de jaren negentig een internationale doorbraak. Toen hun muziek melodieuzer werd en de term gothic/doom/death zijn intrede deed, waren albums als ‘Wolfheart’ en ‘Irreligious’ al spoedig ‘must haves’ die niet meer uit ons collectief geheugen zijn weg te branden. Ook Moonspell heeft nu de uitdaging aangegaan om de eigen composities naar een symfonisch niveau te tillen. Opnamen werden gemaakt op 26 oktober 2024 in de MEO Arena in Lissabon. De band speelt een selectie uit eigen werk samen met het 45-koppig Orquestra Sinfonietta de Lisboa onder leiding van dirigent Vasco Pierce de Azevedo en heeft dit professioneel vastgelegd met beeld en geluid. Persoonlijk vind ik het beeld bij rood licht nogal wazig, maar het draagt bij tot de mysterieuze aantrekkingskracht van de Portugese band.

De setlist is verrassend en niet zomaar een ‘best of’. De eerste zeven minuten van ‘Tungstennio’ zijn een voorstelling van het orkest met de grandeur van klassieke muziek. Vervolgens speelt Moonspell vijf songs uit ‘1755’, een album dat gaat over de grote aardbeving die Lissabon trof in dat jaar, meer bepaald over de verwoesting en de wederopbouw. De band heeft naar eigen gevoel te weinig getoerd voor dit album en nu ze een belangrijk concert opnemen in hoofdstad Lissabon is het wel leuk dat het eerste half uur het Portugees als voertaal gebezigd wordt. Maar natuurlijk dankt zanger Fernando Ribeiro daarna uitgebreid zij die van verre gekomen zijn en volgt er dan een greep uit recent werk, hier en daar gekruid door een oudje zoals ‘Finisterra’. De grote finale bevat onvermijdelijke klassiekers, namelijk ‘Vampiria’, een erg lange (11 minuten) versie van ‘Alma Mater’ en eeuwige afsluiter ‘Fullmoon Madness’. Dit concert van anderhalf uur wordt uitgebracht op DVD, Blu-ray, vinyl en digitaal. Uitgebreid genieten van een band met een eigen identiteit!