Toen de Duitse wereldgitarist Michael Schenker een aantal jaren geleden besloot om met vier lead zangers onder de naam Michael Schenker Fest door te gaan had ik aanvankelijk wel enige twijfels, want zou het concept met de vier zangers Doogie White, Gary Barden, Robin McAuley en Graham Bonnet wel werken? De eerste release ‘Resurrection’ was echter een alleraardigst album en dus moest ik mijn aanvankelijke scepsis wel terugnemen. Nauwelijks een jaar na het verschijnen van de “debuutplaat” is men weer terug aan het front met het nieuwe album ‘Revelation’ (waarop de eerder dit jaar veel te vroeg overleden drummer Ted McKenna vervangen is door Bodo Schopf) en ik moet helaas constateren dat deze zeker niet van hetzelfde kwaliteitsniveau als ‘Resurrection’ is.

Daar zijn een aantal redenen voor aan te wijzen: ten eerste is de verrassing van het werken met vier lead zangers er wel een beetje af en voegt dit aspect weinig waarde toe aan deze nieuwe plaat. Ten tweede vind ik het song materiaal nogal doorsnee en zijn de meeste nummers, met uitzondering van het vlotte ‘Under A Blood Red Sky’, de instrumentale afsluiter ‘Ascension’ en het lekkere ‘Sleeping With The Light On’, te categoriseren als “dertien in een dozijn” rock songs. Ten derde is de vocale performance van de vier lead zangers niet echt super en zijn ze nergens in staat om het middelmatige materiaal tot een hoger niveau te tillen. Dat wordt pas echt duidelijk als gastzanger Ronnie Romero zijn opwachting maakt in ‘We Are The Voice’, want zijn met passie gebrachte zang steekt met kop en schouders boven de rest uit en hij is dan ook als enige in staat om een redelijk simpel nummer toch erg genietbaar te maken. En ten vierde is de produktie van ‘Revelation’ vrij vlak, want nergens spettert het materiaal echt uit je speakers. Ook het nog altijd indrukwekkende gitaarspel van de Duitse meester zelf valt niet echt op, met uitzondering van de vele frivole solo’s die hij ten beste geeft.

De bovenvermelde punten van kritiek in ogenschouw nemende zal het je niet verbazen dat ‘Revelation’ een album is wat op zich best wel lekker wegluistert, maar niet echt blijft hangen. De aspecten die voorganger ‘Resurrection’ op lieten vallen, zijnde de goede en gevarieerde zangpartijen en het redelijk sterke song materiaal zijn op ‘Revelation’ in veel mindere mate aanwezig en dat is toch enigszins teleurstellend te noemen. Begrijp me niet verkeerd, een en ander is zeker niet slecht maar voor iemand met de historie en status zoals Michael Schenker biedt dit nieuwe album ‘Revelation’ gewoonweg te weinig.