‘Tales Of A Future Past’ is alweer het twaalfde album van het Duitse Mekong Delta. Aangezien de heren – weliswaar in wisselende samenstelling – al sinds 1985 aan de weg timmeren, komt dat neer op ongeveer één album per 3 jaar. Het laatste studio album dateert echter van 2014: ‘In A Mirror Darkly’. Ondanks dat er meer tijd dan gemiddeld tussen mag hebben gezeten, wordt het nieuwe album de muzikale lijn van het eerdere werk probleemloos doorgetrokken. En dus word je ook nu weer getrakteerd op progressieve, complexe (semi-)thrash.

Snelle, opgefokte, agressieve tracks, zoals gebruikelijk in thrash metal, kom je bij Mekong Delta niet tegen. Dat zijn we echter van ze gewend. ‘Tales Of A Future Past’ staat bol van ingewikkelde composities, voortdurende maat- en tempowisselingen en complexe structuren. Net als op ‘In A Mirror Darkly’ is er veel ruimte gemaakt voor rustieke, ingetogenere gedeeltes (‘ A Colony Of Liar Men’, ‘When All Hope Is Gone’, ‘A Farewell To Eternity’). Vier (van de tien) tracks hebben de titel ‘Landscape’ meegekregen en hebben allemaal dezelfde gemene deler; het zijn stuk voor stuk instrumentale tracks, die een ietwat Oosterse sfeer uitademen. Ondanks dat ze het album sfeervoller maken, had het van mij hier en daar compacter gekund. Er is bijvoorbeeld niets mis met ‘Landscape 2 – Waste Land’ of ‘Landscape 3 – Inharent’, maar de speelduur van bijna zeven minuten per track had van mij korter gemogen. Compactheid was de intensiteit wellicht ten goede gekomen.

Het is een euvel waar het hele album wat last van heeft. De band strooit welig en tierig met allerhande uitstapjes als het toevoegen van akoestische gitaren, het tempo plots helemaal terugschroeven of het gebruik van orkestpartijen, maar of al die liflafjes het er nu beter op maken, valt te betwijfelen. Het steekt ingenieus in elkaar en er zullen liefhebbers zijn die helemaal gaan voor de variatie, maar ik mis scherpte, rauwheid en vaart op het album. Iets wat de adrenaline door mijn aderen jaagt. Wat nu overblijft is een fraai album dat ik, op een druilerige zondagmiddag relaxed onderuit hangend in een luie stoel met een goed glas whisky in de hand, op mijn gemak kan beluisteren. Een fraai, zogenaamd luisteralbum. Ben je daar naar op zoek? Dan zit je met dit album helemaal goed (en kun je rustig wat punten bij mijn score optellen).