Max & Iggor Cavalera & Healing Magic – Doornroosje Nijmegen – 5 december 2019
“In de tijd dat deze albums werden uitgebracht lag ik namelijk nog in de luiers en het is altijd een droom voor me geweest om Max en Iggor met dit materiaal te zien schitteren. Dat heb ik bij deze mogen meemaken, en het was geweldig!”
In 2017 kon men genieten van de show “Return To Roots” uitgevoerd door de gebroeders Cavalera. Dit was de eerste show van Max en Iggor Cavalera waarbij volledig werd teruggegrepen naar het oeuvre van Sepultura. Nu in 2019 keren we voor de tweede keer terug naar de gloriedagen van deze Braziliaanse legende waarbij een aantal nummers van de albums ‘Beneath The Remains’ en ‘Arise’ opnieuw uitgevoerd worden door Max en Iggor, die in de tussentijd natuurlijk wel een kleine dertig jaar ouder zijn geworden. In no-time was dit concert in Doornroosje Nijmegen dan ook uitverkocht, en het mag gezegd worden dat na dertig jaar de energie van de nummers er nog steeds van af spatte en de band het publiek niets dan waar voor hun geld gaf!
08/12/19 I Tekst & Pics: Pepijn Domenie
De aftrap van deze avond werd gegeven door de eveneens Braziliaanse band Healing Magic. Deze band onder leiding van, hoe kan het ook anders, een zoon van Max Cavalera, kreeg de eervolle taak om het publiek op te warmen. Iggor Amadeus Cavalera werd geboren tijdens de Chaos A.D. tour van Sepultura in 1995 en is nu dus 24 jaar met zijn eerste album op zak. Helaas is hij iets later van start gegaan dan zijn vader en zijn oom die op die leeftijd met Sepultura al vier albums in de tas hadden, waaronder ‘Beneath The Remains’ en ‘Arise’! Healing Magic bestaat nog maar kort, maar kreeg toch al veertig minuten speeltijd. De band speelt heavy metal met een psychedelisch randje. Bij de opkomst had basgitarist en zanger Iggor Amadeus Cavalera een hoop gave effecten op zijn bas, wat zijn entree nog indrukwekkender maakte. De band wisselde snelle heavy stukken af met hier en daar een goede breakdown. Het samenspel was helaas niet altijd even sterk. Vaak keek drummer Johnny Valles wat verwachtingsvol en hoopvol naar Iggor Amadeus Cavalera waarbij het leek of hij zich af vroeg of hij wel de juiste stukken speelde. De gitarist Travis Stone was helaas vaak in zichzelf gekeerd en maakte nauwelijks contact met zijn andere twee bandleden. Het leuke aan de band was dat Iggor Amadeus Cavalera hetzelfde liep over het podium en dezelfde trekjes had als zijn vader, zodat je toch weer een soort jonge Max Cavalera over het podium zag lopen. Voor wat de band presteerde die nog maar een jaar bij elkaar is klonk het over het algemeen goed. De muziek zat goed in elkaar en de songs waren goed op elkaar afgestemd.
Om half 10 was het uiteindelijk de beurt aan Max en Iggor Cavalera om Doornroosje op zijn grondvesten te laten schudden. Het viel gelijk op dat de backdrop die de band bij zich had de naam ‘Cavalera’ droeg. De naam Cavalera was in het logo gegoten van het oude Sepultura logo, welke gebruikt werd voor de albums ‘Morbid Visions’ en ‘Schizophrenia’. Naast Max en Iggor bestaat de band uit gitarist Marc Rizzo en bassist Johnny Chow, allebei bekend van Soulfly. Ze gingen van start met het album ‘Beneath The Remains’ die op chronologische volgorde werd afgespeeld. Het viel me op dat de nummers op de juiste snelheid gespeeld werden. Vroeger wilde Sepultura nog wel eens hun nummers sneller spelen dan dat ze opgenomen waren, waardoor in mijn ogen de muziek niet altijd juist werd overgebracht. Maar op deze avond waren de nummers perfect!
Bij de aftrap van ‘Beneath The Remains’ viel gelijk op dat de band enorm veel zin had in het optreden. Meteen ontstond er een grote moshpit en het publiek ging volledig uit hun dak. Wat opviel was hoe goed de band op elkaar ingespeeld was. Ze speelden erg strak en ze hadden enorm veel interactie met het publiek. De gitaren en bas waren precies hetzelfde afgesteld zoals ze te horen zijn op de plaat. Dit leidde onder andere tot een perfecte outro van het nummer ‘Stronger Than Hate’, waarbij ik altijd dacht dat deze gespeeld werd op een gitaar, maar het was de basgitaar die hierbij de boventoon voerde. Johnny Chow speelde de bas-solo precies hetzelfde als Paulo Jr. van Sepultura deze geschreven heeft, een ware prestatie! Ook de gitaarsolo bij ‘Mass Hypnosis’ werd perfect gespeeld door Marc Rizzo. De solo in dit nummer is verreweg mijn favoriet van alle gitaarsolo’s die ik ooit gehoord heb, dit komt omdat deze zo perfect bij het nummer past.
Max Cavalera wist continu het publiek te blijven opfokken en te betrekken bij de band. Vuisten moesten de lucht in en er moest op de maat van de muziek mee geschreeuwd worden. Het grootste deel van het publiek kende de tekst van de nummers uit het hoofd en zongen deze samen met Max mee. Bij het laatste nummer van ‘Beneath The Remains’ werd Iggor op de proef gesteld. In ‘Primitive Future’ zit namelijk twee keer een behoorlijk snel dubbel bassdrum stuk en ik vroeg me af of hij dit nog kon spelen nu hij dertig jaar ouder is. Deze twijfel werd echter snel weggenomen want je hoorde en voelde een perfecte dubbel bass door je lichaam heen trillen. De hele band stond op scherp en er werden geen fouten gemaakt.
Nadat er zes nummers van ‘Beneath The Remains’ waren gespeeld was het de beurt aan ‘Arise’. De band kwam opnieuw het podiumop en Max vroeg ons ‘Arise’ naar hem te schreeuwen. Iggor tikte twee keer af en het titelnummer werd strak en scherp ingezet waarbij de band onvermoeid doorging. Ook het materiaal van deze plaat was een genot om naar te luisteren. Met name het technische ‘Desperate Cry’ was een ware traktatie. Uiteindelijk zouden er van ‘Arise’ zeven nummers gespeeld worden. Toen de toegiften aan bod kwamen werd duidelijk dat Max Cavalera, die inmiddels ook alweer 50 jaar is, toch moe begon te worden. Hij legde zijn gitaar weg en focuste zich volledig op de zang. Klassiekers als ‘Troops Of Doom’, ‘Refuse Resist’ en ‘Roots Bloody Roots werden ten gehore gebracht, waarbij Max uiteindelijk zijn microfoon naar het publiek draaide en het publiek de kans gaf de nummers nog harder mee te zingen. Als laatste nummer deden de heren een medley van ‘Beneath The Remains’, ‘Arise’ en ‘Dead Embryonic Cells’ wat ze beter niet hadden kunnen doen. De nummers waren die avond al een keer aan bod gekomen en niet alleen Max maar de rest van de band leek ook enorm vermoeid te zijn geworden. Niet zo gek natuurlijk als je zestien nummers vol gas thrash metal speelt. Het gevolg was dat deze medley lang niet zo strak werd uitgevoerd als wenselijk, en Max had zelfs moeite met het grunten van de lyrics, hij kwam niet verder dan wat gebrabbel.
Ik ben al jaren fan van het oude werk van Sepultura en deze avond hebben ze een wens voor me laten uitkomen. In de tijd dat deze albums werden uitgebracht lag ik namelijk nog in de luiers en het is altijd een droom voor me geweest om Max en Iggor met dit materiaal te zien schitteren. Dat heb ik bij deze mogen meemaken, en het was geweldig!
Check de onderstaande socials voor meer informatie over Max & Iggor Cavalera.