Hoe verliep het schrijven van nieuw materiaal voor ‘After The Storm’?
We volgen altijd ons gevoel, hoewel we deze keer voor de eerste keer wel hadden afgesproken om in een bepaalde richting de nummers te schrijven. Wanneer het songschrijven een beetje een andere richting dreigde uit te gaan, stelden we dat meteen in vraag: ‘is dit wat we willen?’, en dat was uiteindelijk wel een goed idee. Of het heel fragiel of heel heavy gaat worden, dat zijn keuzes die je maakt tijdens het songschrijven. Daar hadden we nu voor de eerste keer ooit een gesprek over gehad voor dat we aan de nieuwe plaat begonnen. Het was interessant om dat gesprek te hebben.

En over welke periode spreken we dan? In welk jaar?
Onze vorige plaat ‘Einderlicht’ is uitgekomen vlak na de eerste lockdown in 2020. Die hebben we ten eerste niet goed kunnen promoten – wat jammer is, want dat was een goede plaat – maar we hebben dan ook niet veel kunnen spelen. We hebben niet veel gedaan en time off genomen. Er zijn wel wat ideetjes gerijpt bij de gitaristen, ik heb wat teksten geschreven, maar eigenlijk, net zoals de wereld, stond de band een beetje stil. Het was ook moeilijk om te communiceren enkel on line. We zitten wel eens te chatten, maar dat is niet hetzelfde dan elkaar elke week ontmoeten, want dat is hoe wij normaal werken. Elke week repeteren, sommigen zien elkaar dan buiten de repetities en de optredens ook nog wel. We wonen allemaal niet zo ver van elkaar en zijn door de jaren heen allemaal een klein beetje familie geworden van elkaar. We zijn pas beginnen schrijven meer dan een jaar – of een jaar – nadat ‘Einderlicht’ uitgekomen was. Halverwege 2020/2021 ging de wereld terug een beetje open. Dan hebben we op anderhalf jaar tijd wel wat nummers geschreven. Sommigen zetten we even opzij om na een paar maanden nog eens terug te doorlopen en weer aan geschaafd. Zoals het eerste nummer van de plaat ‘In A Haze’ en ook ‘Palace Of Broken Dreams’, dat zijn nummers die we even laten rusten hebben, omdat we niet meteen het ‘eureka’ gevoel hadden. We hebben die na een poosje terug beluisterd en dingen veranderd tot we de huidige versie hadden. Sommige nummers schreven zichzelf. Het derde nummer ‘Devoid Of Empathy’, dat kwam eruit alsof dat het niets was. Er zijn ook een aantal nummers die in zijn geheel zijn aangebracht door onze bassist Boris Iolis. In 2023 hebben we besloten dat we genoeg nummers hadden, zes of zeven hadden we er toen, die af waren. Gingen we die dan volledig af maken met preproductie en een studio boeken? We hebben toen besloten om nog even verder te schrijven tot de zomer 2023. Prima, want er zijn nog een paar sterke ideeën ontstaan in die periode. Uiteindelijk hadden we dus teveel nummers. We hebben meer nummers opgenomen dan er op de plaat staan. De bedoeling is dat we daar volgend jaar een EP mee uitbrengen, extra dingen dus. Die nummers zijn namelijk echt af: opgenomen, gemixt, gemastered… Het heeft geen zin om dat op een volgende plaat te zetten, want dat is een andere band. We hebben namelijk een nieuwe gitarist nu die mee nummers aan het maken is, die een andere stijl heeft… Het zou een beetje raar zijn om dan nog afgewerkte nummers in de oude bezetting op een nieuwe plaat te zetten. Vandaar het idee van die EP. Het zijn maar twee nummers, maar dat is wel een kwartier muziek. Zet daar nog wat live nummers en nog iets anders bij en je komt aan een schone lengte.

Volgende stap waren de opnamen….
We zijn in diezelfde zomer beginnen opnemen, ongeveer op hetzelfde moment dat onze gitarist, Peter Egberghs ons vertelde ‘kijk jongens, het is mooi geweest, 15 jaar royal service is voor mij genoeg. Ik heb zin in andere dingen.’ Hij wou dan graag de plaat nog wel opnemen met ons, wat wij ook wel wilden. We hebben vorig jaar op ‘Darken The Moon’ eigenlijk zijn afscheidsconcert gedaan, wat tegelijkertijd ons 15-jarig verjaardagsfeestje was. Dat was zowel een beetje terugkijken als een beetje vooruit kijken, want het grappige is dat wij toen het enige nieuwe nummer dat we toen gespeeld hebben – dat niet op de nieuwe plaat geraakt is, dat is dus één voor volgend jaar – heden, verleden en toekomst zaten daar in verwerkt.

Dat weet je niet op voorhand…
Neen, want voor ons was het toen een no-brainer dat het op de plaat zou komen, maar toen we alles hadden opgenomen en we ook rekening wilden houden met de lengte van vinyl, bleek dat onmogelijk. Niet alle nummers pasten goed bij elkaar, we wilden een samenhangende plaat uitbrengen. ‘Stranded’ bijvoorbeeld, is een ander beestje. We hadden ‘Stranded’ er kunnen aflaten en dat één nummer er kunnen bijvoegen, maar dan was het teveel van hetzelfde geweest en we wilden ook daar rekening mee houden. Strikt thematisch genomen, is ‘Stranded’ het verlengde van de eerste twee nummers. Er zijn vier nummers die echt samen horen voor mij op dit album, niet voor de band. De tekst van die vier songs is geschreven in dezelfde periode, namelijk over mijn relatiebreuk in het voorjaar van 2021. Op het einde van de corona epidemie is me dat overkomen en dit – samen met de algehele malaise die er toen was door al meer dan een jaar opgesloten te zijn – zal het er wel mee te maken hebben dat dit nogal hard is binnengekomen en dat levert dus goede teksten op (lacht).

Het moet niet simpel geweest zijn om Peter te vervangen na 15 jaar inzet. Hoe zijn jullie dan toch bij Fré De Schepper terecht gekomen (ex-Lemuria)?
Fré is iemand afkomstig uit Eppegem, vlakbij Mechelen. We kennen hem al jaren van in de metalscène. Hij is iets jonger dan de rest van ons, hij is even oud als onze bassist. Hij heeft bij Herfst gespeeld als bassist, bij Lemuria als bassist, hij is ook zanger geweest bij In Vain, een thrash metal band hier uit de buurt, waar onze originele bassist trouwens ook ooit bij gespeeld heeft. We kenden hem dus al van toen Marche Funèbre pas bestond, maar dat was altijd een thrash/death metal gitarist, dus op zich kwam hij niet meteen op onze radar toen Peter vorig jaar in de zomer aankondigde ‘Ik zal de plaat nog wel mee afwerken en die gastoptredens doen, maar dan is het echt wel gedaan’. Peter concentreert zich nu op Witch Piss, een stonerrockband waar ook onze drummer bij speelt. We hebben toen een aantal mensen aangeschreven waarvan we dachten dat die geschikt zouden kunnen zijn, maar dat zijn allemaal mensen die we kennen omdat die al uitblinken in hun eigen band. Peter was niet zomaar een gitarist voor ons, hij was dé gitarist. Geen kwaad woord over onze andere gitarist, maar Peter zette de lijnen uit op gitaargebied, hij was de man met de ideeën (en dan heb ik het niet alleen over muzikaal!). Hij was ook diegene die aan kwam draven met die teksten van Edgar Allan Poe, conceptueel was hij zeker in de eerste jaren, heel erg betrokken. Darken The Moon was ook zijn geesteskind, pas bij de derde editie heb ik daar het roer overgenomen, maar hij was met dit idee afgekomen en had de naam uitgevonden. En dat was bij Marche Funèbre’s muziek juist hetzelfde. De meeste muziek die wij schrijven kwam voor een groot stuk van zijn hand. Het was niet zo dat hij met een heel nummer aan kwam, eerder een riff of drie riffs. Hij kon heel snel melodieën verzinnen, dus hij is wel grotendeels verantwoordelijk voor onze sound. Zo iemand kan je niet even vlug gaan vervangen. Er was ook geen haast bij. Zolang we met de nieuwe plaat bezig waren, was het niet dringend dat we een nieuwe gitarist hadden. Een tijdelijke vervanger hadden we al direct gevonden, gewoon voor de shows die Peter niet meer zou mee doen maar die we wel al geboekt hadden. Dat was Kristof van mijn andere band, Sunless Aeon, maar die is helaas voor dat hij zijn eerste show met ons ging spelen, diezelfde week zwaar gevallen, waardoor hij niet kon meedoen. Zijn hand was zwaar beschadigd, zijn pols ook. Uiteindelijk heeft Peter die show dan toch nog mee gedaan. Zonder te repeteren kon hij immers al die nummers nog spelen. We hebben dan uiteindelijk Robrecht van My Lament gevraagd voor die optredens. Dat was in Liverpool en Parijs, dat hadden we vastliggen. Robrecht heeft dat met veel plezier gedaan, maar zoals je weet, heeft hij zelf een goede band. Hij was wel één van de mensen die we gevraagd hadden. Hij was vereerd, maar qua tijd kon hij dat niet opbrengen. Daar hebben wij natuurlijk alle begrip voor. Een band vraagt nu eenmaal veel tijd en dat is een engagement dat verder gaat dan éénmaal per week wat samen spelen. Broederschap kan je het bijna noemen. Voor ons was dit een zoektocht met een bang hartje. Toen de opnamen van het album in januari 2024 afgerond waren, hebben we een advertentie geplaatst op onze sociale media ‘ervaren lead gitarist gezocht’. We hadden de lat meteen ook vrij hoog gelegd. Kandidaten moesten één van onze complexere nummers thuis inoefenen en van zichzelf opnemen, liefst gefilmd, waardoor we meteen alle fantasten die denken ‘o ja, ik zal dat eens vlug arrangeren’ uitsloten. Goed dat we dat gedaan hebben op zich, maar de meeste ‘sollicitanten’ – meer dan een hand vol – waren echt allemaal serieuze kandidaten met een mooie cv en ervaring bij serieuze bands. Ik ga nu geen namen noemen, maar we waren wel vereerd door het namenlijstje dat op ons afkwam. We hebben dan audities georganiseerd, in totaal voor vier mensen die een opname hadden ingestuurd waar we tevreden over waren. Uiteindelijk was het nog een moeilijke keuze om te kiezen, maar we hadden allemaal een goed gevoel bij Fré. We wisten allemaal wie hij was en dat helpt natuurlijk. Het is een metalhead, hij heeft de looks. Het enige dat mensen zullen zeggen is: ‘ik vind het raar dat hij in een band speelt die triestige muziek maakt’, want eigenlijk is het een erg vrolijke jongen. Ik kan me voorstellen dat er enig scepticisme was onder zijn volgelingen (grinnikt). We hebben hem eind februari laten weten dat hij de man was en hij heeft onmiddellijk de nummers ingestudeerd, zodat alles terug vooruit kon gaan. Hartelijk dank voor alle gitaristen die tijd in onze nummers gestoken hebben, we zijn nu erg blij met Fré en zijn positieve energie. Hij is gemotiveerd. Hij brengt iets nieuws voor ons en live heeft hij het nodige charisma. We zijn ondertussen al aan nieuwe nummers aan het werken met hem. Dat hoefde niet, maar we zijn wel blij dat dit gebeurt. Hij vindt ook heel snel goede melodieën. Hij is ook klassiek geschoold, heeft lang viool gespeeld, hij speelt piano en heeft een basiskennis van drummen. Technisch gezien is dat dus onze beste muzikant en daarom is dat voor hem, denk ik, ook gemakkelijk om goede melodieën te vinden.