In de zomer van 2018 bracht de Nederlandse akoestische Iron Maiden tribute-band Maiden United het behoorlijk indrukwekkende ‘Empire Of The Clouds’ uit en bewezen ze nogmaals het ongelijk van de vele sceptici die niets zagen in hun idee om Iron Maiden nummers in een akoestisch jasje te steken. Het is natuurlijk ook wel een erg gewaagde stap, want de arrangementen van de oorspronkelijke nummers worden namelijk dusdanig gewijzigd dat een groot aantal van de verstokte Maiden-aanhangers er helemaal niets mee kunnen. Wanneer je echter wat meer open-minded naar het Maiden United materiaal kijkt en vooral luistert, kun je toch niets anders dan toegeven dat deze gasten op een bijzonder originele manier het Maiden song materiaal vertolken. Dat leidt zeker niet altijd tot een geweldig eindresultaat, maar over het algemeen kan ik hun versies zeker wel waarderen.

Dat geldt ook voor de tien Maiden-bewerkingen (plus intro ‘Tavern: The Last Bow’) die er op dit inmiddels vierde full-length Maiden United album ‘The Barrel House Tapes’ te vinden zijn. Er zijn een aantal nummers die me echt prima bevallen zoals ‘The Number Of The Beast’, ‘Alexander The Great’ en ‘Stranger In A Strange Land’, maar er zijn ook een aantal wat minder geslaagde songs aanwezig op het album. Zo ben ik persoonlijk niet weg van de eigenzinnige bewerking van ‘Powerslave’, terwijl ik ook de versie van ‘Caught Somewhere In Time’ niet erg geweldig vind. Dat heeft niet alleen met de gewijzigde arrangementen te maken maar ook met het feit dat de vocale invulling van Jos Severens, die op beide nummers de leadzang voor zijn rekening neemt, op zijn best gezegd matig te noemen is. Wat dat betreft zijn de overige zangers Doogie White, Frank Beck en Jeroen Voogd een stuk beter op dreef op dit plaatje.

Buiten het gebruik van verschillende zangers heeft bandleider Joey Bruers weer een aantal zeer aansprekende namen weten te strikken voor dit nieuw album, want met Dennis Stratton (gitaar), Martijn Balsters (gitaar) en Dirk Bruinenberg (drums) om er maar een paar te noemen heb je wel de nodige kwaliteit in huis gehaald. Meest in het oog springende muzikant is echter jazz-trompettist Eric Vloeimans, die het materiaal bij tijd en wijlen behoorlijk opleukt met zijn imposante spel. Toegegeven, niet iedereen zal de bijdrage van Eric op waarde weten te schatten, maar zijn partijen passen wel prima in de herwerkte versies van de Iron Maiden klassiekers.

Zoals reeds aangegeven is dit akoestische Maiden materiaal zeker niet voor iedereen geschikt, maar daar is het deze band ook zeker niet om te doen. Feit blijft dat ze op deze ‘The Barrel House Tapes’ hun adoratie voor Iron Maiden op een kwalitatief hoogstaande en erg originele wijze weer laten blijken en dat is iets wat ik alleen maar kan waarderen.