Het debuut ‘River Runs Red’ verscheen op 12 oktober 1993. Die plaat ging over een jongen die enkele tragische gebeurtenissen niet kon verwerken waardoor hij zichzelf van het leven wil benemen. Daar begint nu ook ‘The Sound Of Scars’ mee.

Het concept is opgebouwd uit drie delen. Die worden duidelijk afgelijnd met drie nummers die fungeren als intro. ‘Prelude’ gaat verder onmiddellijk verder na de zelfmoordpoging waarmee ‘River Runs Red’ eindigt. Je hoort de medische urgentiediensten toekomen en de reanimatie starten. Het tweede deel wordt geïntroduceerd met ‘Now’. We zijn inmiddels zesentwintig jaar verder. De echtgenote van onze protagonist heeft via de telefoon een gesprek met zijn therapeut waarbij ze dringend hulp vraagt. Heel het gesprek is uiterst confronterend. Het derde en laatste deel wordt ingeleid met ‘When’. De luisteraar woont het gesprek bij tussen de therapeut en het hoofdpersonage. Het is vooral een eenrichtingsgesprek waarbij de therapeut het woord neemt en het hoofdpersonage vooral zucht en worstelt met zichzelf.

De band laat flink wat afwisseling horen in elk nummer. ‘Once Below’ wordt aanvankelijk wat trager gezongen waarbij verdriet en vragen bovenkomen als je de zanglijnen hoort. Naderhand wordt er dan terug heviger gespeeld met een pittige punk en hardcore vibe erbij. Afsluiter ‘I Surrender’ is een van de meest emotionele nummers die de band ooit gemaakt heeft. De zachte zang klinkt ondanks zijn fragiliteit heel zwaar, zeker met de strijkers erbij. Het eindigt met de steeds herhaalde zin ‘There is no faith and there is no truth’, dit enkele minuten lang. ‘The Sound Of Scars’ is zeker geen album dat je gaat opfleuren. Integendeel. Maar Life Of Agony heeft hiermee toch een klein meesterwerk afgeleverd.