‘For Those Which Are Asleep’, het debuut van The Skull had vorige week nog enkele rondjes gemaakt hier thuis, en nu beluister ik de plaat die eigenlijk de derde van de band had moeten worden. Eric Wagner, ook ooit mede-oprichter van Trouble, de zanger van dit gezelschap, is er echter niet meer. Bassist Ron Holzner en gitarist Lothar Keller hebben met dit album een soort ode aan Wagner gebracht.

Op de computer van Eric Wagner stonden nog bestanden met het label “nieuw Skull album”. Met toestemming van de familie, is dit als basis gebruikt voor het nieuwe album. Als aanvullende bandleden werden drummer Henry Vasquez (Saint Vitus, Pentagram en Blood of The Sun) en gitarist Scott Little (Leadfoot) aangetrokken. Voor de zangpartijen werden zelfs twee zangers benaderd; Karl Agell (Lie Heavy, Leadfoot, en Corrosion of Conformity) en Scott Reagers (Saint Vitus).

Muzikaal is deze plaat er weer één van topkwaliteit! Heerlijke, grootse riffs, en een uitgekiende balans tussen heavy, donker en harmonieus, in een moddervette productie. De zangers, beiden ook niet de eerste de besten, leveren hier ook een waardige prestatie af, die de goedkeuring van Wagner zeer waarschijnlijk wel had gekregen. Er wordt afgetrapt met de pakkende opener ‘Beyond The Shadow Of A Doubt’ en de indrukwekkende single ‘All Good Things’; de toon is gezet!

In ‘Lost Soul’ wordt een heerlijk creepy sfeertje neergezet, halverwege een afwisselende versnelling ingezet, en bijzonder aantrekkelijk gitaarwerk gepresenteerd in de terugkeer naar de basis. Die herhaling van het refrein hadden ze mogen weglaten, want dat rijmschema begint bijna te vervelen (dit is dan ook mijn enige kleine puntje van kritiek). De gejaagde ‘Teethgrinder’-achtige riff van ‘A Voice Of Reason’ is overdonderend en wordt zeer smaakvol afgewisseld met melodieuzere stukken en geweldig gitaarspel. Regelrecht kippenvel bij ‘Between Darkness And Dawn’; die baslijn met zang, zo beklemmend! Ook meesterlijk opgebouwd, inclusief fenomenale (veel te korte) gitaarsolo.

‘Insecticide’ gooit het tempo weer omhoog; mocht de band plannen hebben om te touren, dan zal deze ongetwijfeld live voor veel headbangers en wellicht een mosh-pit kunnen zorgen. Daarna alweer kippenvel met het akoestische ‘Heaven’. Hiervoor zijn de vocalen van Robert Wagner zelf, van een demo, zeer geslaagd ingepast. Afsluitend wordt het hele creepy doom arsenaal nog even open getrokken voor het epische ‘Hallow By All Means’; ‘The Skull 3’ is een zeer geslaagde release van een topband met eigen smoelwerk, maar ook een waardig eerbetoon aan Eric Wagner.