De hoes doet me eerst denken aan Motörhead meets Monster Magnet, maar dit is toch wel heel andere kost. Wellicht nog meer dan op het debuut ‘Volume One’ is er naast gemoderniseerde traditionele metal, ook weer metal georiënteerde indie aanwezig; dit kan soms de Soundgarden meets Audioslave kant op gaan. De basis blijft rusten op de Zakk Wylde achtige riffs en ook de (meestal behoorlijk bombastische) harmonieën zijn weer een mooie aanvulling, naast de falset passages. Vaak is er ook een behoorlijk melancholiek sfeertje met bijpassende donkere teksten aanwezig. Die melancholie druipt ook af van de (overigens zeer goed uitgevoerde) ballade ‘Wisdom Told’; de tekst is in dit geval echter uitzonderlijk positief en de solo bijzonder lekker. Wanneer de band een beetje de kruising van op-het-randje Alice In Chains en nu-metal taferelen opzoekt zoals bijvoorbeeld bij ‘Captives’ of ‘Falling Down Again’, kan dit weer een stuk minder aanslaan bij ondergetekende. Aanraders zijn naast de eerder genoemde ‘Wisdom Told’, de opener ‘Desolation’, en ‘I Quit’ met erg bekend klinkend rustig stuk, pakkend up-tempo werk en erg passende solo. Een lichtelijk wisselvallige plaat voor mij persoonlijk, maar ook ik heb hier zo mijn prettige luistermomentjes ervaren.