Drie jaar na het debuut is het Australische black metal trio terug met de opvolger. Maar liefst twee jaar werd er geschreven aan ‘Coldest Of Cold’. Als je King met enkele bands zou willen vergelijken, kom je een beetje bij Satyricon, Immortal maar vooral Bathory uit. Toch heeft King een geheel eigen stijl. In plaats van dat die afstandelijke Noorse invloeden, klinken ze een pak warmer.

Dat is vooral te wijten aan het melodieuze gitaarspel. In opener ‘Conquer’ hoor je er zelfs progressieve elementen in, maar het is vooral ‘Mountains Call’ dat zeker het vernoemen waard is. De band is erin geslaagd om er een heel catchy en aantrekkelijk nummer van te maken al blijft het natuurlijk wel in de black metal sferen hangen. Het titelnummer ‘Coldest Of Cold’ bevat een aanstekelijk refrein. Halverwege krijg je een akoestische break waarna het terug losbarst. Ook met epische invloeden wordt kwistig rondgestrooid. ‘Beyond The Exosphere’ en ‘One More War’ houden zich stevig recht in het Viking folk black metal genre. En aan de stevige en magistrale afsluiter ‘My Master, My Sword’ kan je helemaal niet weerstaan. Het album geniet van een zuivere productie waardoor alle arrangementen heel mooi voor de dag komen.

King komt met een uitstekend black metal album voor de dag. Ook de niet fervente black metal liefhebbers zullen hier wel menig luisterplezier aan beleven.