Niko: “Het was helemaal niet gepland want ‘Riot As One’ kwam uit op dezelfde dag dat het Capitool in de V.S. werd bestormd en ‘Buy More Sh!t’ kwam uit op black Friday“.
Begin de jaren zero was het crossover gezelschap.Calibre een grote naam in België en stonden ze er op de podia van de grootste festivals. Jammer genoeg kwam er na het debuut ‘Kill The Logo’ geen nieuw werk meer uit en in 2004 hield de band op met bestaan. Echt stilgezeten hebben ze nooit maar het is pas vijftien jaar later dat de twee drijvende krachten; zanger Daniel en gitarist Niko, de vuisten harder gebald hebben en onder de naam Killthelogo globalisten, kapitalisten en iedereen die op een of andere manier niet deugt een ferme schop verkopen.
Koen de Waele Ι 20 december
Hallo Daniel en Niko. Ik was aangenaam verrast toen ik de review van Killthelogo mocht doen want ik was destijds al fan van .Calibre. Jammer genoeg is het daarmee slechts tot één album gebleven namelijk Kill The Logo en dat verscheen direct via het wereldwijde Warner Records. Waarom is dat slechts bij één album gebleven?
Daniel: Die eerste plaat waren we nog allemaal erg jong en we zaten vol met ambitie. Het was niet echt van er niet te geraken en ons ego dat er onder te leiden had, het is eerder dat links verhaal en de antiglobalisten. We hadden ons mispakt op de druk die de industrie op ons had gelegd. De spanningen die er toen waren, zijn sterk uitvergroot en we moeten erkennen dat we het niet overleefd hebben. In 2004 zijn we uiteindelijk met ruzie uit elkaar gegaan.
Hoe is de overgang van .Calibre naar Killthelogo eigenlijk verlopen? Wat is er allemaal gebeurd in die tijdspanne want het is niet dat jullie als muzikanten stil gezeten hebben.
Niko: We maken ondertussen al samen muziek sinds eind 1996 en de zin om eens iets hard te doen was er ook altijd al. Als je met hardere muziek het podium opkomt, kan je toch altijd wat kwijt. Het was juist een kwestie van tijd om ons te omringen met de juiste mensen. Het kwam er een beetje aanwaaien maar er waren leden van de band die met andere projecten al meededen en ineens viel het allemaal samen. Juist bassist Herwig is een speciale. Hij komt uit een totaal andere scene en heeft als sessiemuzikant al meegespeeld met namen als Will Tura, Belle Perez en zelfs K3.
Daniel: Laat ons gerust zeggen dat zowel Herwig als Jonas eerder sessiemuzikanten zijn. Herwig heeft van zijn instrument zijn beroep gemaakt en is ook muziekleraar. Het is een erg veelzijdige muzikant. We kenden zijn capaciteiten en hij leunt ook meer bij mij aan. Pas in 1994 kwam ik in de hardcore scene terecht. Daarvoor was ik meer een new waver, zeg maar een The Cure, Pixies en Type O Negative man. We hadden met Herwig al veel samen op het podium gestaan. Voor mij was die crossover erg interessant en dan vooral met die hardcore erbij. Ik zag veel van die punkattitude die ik al kende vanuit de new wave. Toen ik Herwig onze achtergrond begon uit te leggen, voelde ik heel wat gemeenschappelijke factoren. Het Herwigverhaal en het Cyclusverhaal zorgden een beetje voor het ontstaan van Killthelogo.
Moest je kunnen zeggen waar Killthelogo voor staat, wat zou dat dan worden?
Daniel: Dat is een heel veelzijdige vraag. Er is natuurlijk het muzikale aspect en dat is het medium dat we bespelen. We zijn opgegroeid in de jaren negentig en er kwam muziek die weerstand bood aan het systeem. Rage Against The Machine is daar een mooi voorbeeld van. Dat nineties geluid brengen we op een hedendaagse manier. Inhoudelijk is het verhaal erg belangrijk, niet alleen voor mij maar ook voor de rest. Er is heel veel polarisering van zowel links als rechts. Links en rechts zijn ontevreden hoe de wereld draait en dan vooral hoe de commerciële industrie teert op ons. Links en rechts hebben los van elkaar heel wat tegenstrijdige accenten maar de onderstroming van ontevredenheid is erg gelijklopend en die proberen we aan te spreken. We hebben een gemeenschappelijke reden om ons te verzetten.
Opener ‘Riot As One’ klinkt al direct lekker hevig en bevat een grote dosis energie. Kunnen jullie al jullie frustraties en opgekropte energie kwijt in het schrijven en spelen van nummers?
Niko: Zoals dat nummer gespeeld wordt is dat zeker een ja maar ook als je de video bekijkt merk je inhoudelijk dat we nog wat te vertellen hebben en er manieren zijn om uiting te geven aan datgene waarover we praten en waar we over bezig zijn. We hebben nog niet veel kans gekregen om dat voor een publiek te brengen. Er is wel de manier waarop we ons gooien en hoe we dat voor een publiek kunnen brengen.
Daniel: Er is dan ook nog de algemene toestand in België zoals hij nu is en het feit dat we onze releaseshow hebben moeten uitstellen. Maar dat is uitgesteld plezier en dat gaat door ons maximaal ingevuld worden. We hebben al een idee om voor de volgende platen meer videowerk te doen omdat we meer tijd willen spenderen aan ons inhoudelijk verhaal. Er is een verhaal dat we willen brengen zoals Niko al gezegd heeft maar er is nu ook een uitgestelde release. Het is niet leuk maar we moeten nog een beetje wachten.
Het nummer ‘Buy More Sh!t’ gaat over de internetverkoop en hoe snel en vooral hoe goedkoop mogelijk mensen hun pakketje willen hebben. En kijk, twee weken geleden viel de arbeidsinspectie binnen bij PostNL en enkele andere leveringsfirma’s die hun personeel letterlijk uitbuiten en een schijnzelfstandigheid gaven. Wat gaat er dan in je om als je dat leest?
Daniel: Het is niet dat we daarmee profetisch zijn. Verschillenden zijn daar al dertig of veertig jaar mee bezig. Het zijn allemaal verschillende gradaties waar ik zeer hard mee bezig ben. Er is lectuur en media om de weg te zoeken hoe wij bespeeld worden. Dat willen we op verschillende manieren uitdrukken.
Niko: Het was helemaal niet gepland want ‘Riot As One’ kwam uit op dezelfde dag dat het Capitool in de V.S. werd bestormd en ‘Buy More Sh!t’ kwam uit op black Friday.
Daniel: Er is echt niet over nagedacht over die gebeurtenissen. Die platen werden uitgebracht in de week voordat we zouden touren maar qua thematiek was het wel frappant dat die verhalen ineens zichtbaar zijn geworden in de media.
Toch is de algemene toestand vergeleken met twintig of dertig jaar geleden veranderd. Toestanden zoals de milieuvervuiling door multinationals en corrupte politiekers worden in de media niet gespaard en ze komen er meer zoals vroeger zonder kleerscheuren vanaf. Dat is dan toch een positieve tendens. Hoe hard kunnen jullie genieten als een CEO van zo een bedrijf op de pijnbank wordt gelegd?
Daniel: Ik heb het gevoel dat heel wat van die visibiliteit wordt gegeven aan acties en dat draagt ertoe bij dat mensen in hun beslissingen meer informatie hebben over die machtsstructuren.
Het wordt aan de kaak gesteld en het wordt openbaar gemaakt. We mogen dan wel protesteren op straat maar wat zijn uiteindelijk de effectieve veranderingen in de wetgeving of structurele oplossingen om dat te voorkomen in de toekomst?
Ik heb niet het gevoel dat dat gebeurt dus er is nog heel wat werk aan de winkel om het bewustzijn van de mensen te verspreiden en hen meer te verenigen. De polarisering wordt zeer hard benut door de overheid om tegen ons te gebruiken en ervoor te zorgen dat we ons niet verenigen en naar boven richten.
Niko: Het is geen conspiracy theory maar het is wel heel moeilijk als je daar nuchter in staat en je het nieuws op je ziet afkomen. Vandaag ging het over de kernuitstap. Het strafbankje voor politici is erg afwisselend en iedereen mag er eens op komen zitten. Maar verandert het iets? Bijvoorbeeld aan de kernuitstap die nu op tafel ligt is er heel wat politiek gewicht aan toegevoegd en dat is afleiding in de pers. Maar ondertussen komt het heel goed uit voor Frankrijk dat wij geen centrales meer hebben want zij kunnen nu nog meer geld verdienen door hun overschot van elektriciteit aan hoge prijzen te verkopen aan België. In het nieuws zien we wel eens dat een minister onder zijn voeten krijgt in een interview maar daarna gaat hij gewoon terug naar huis en gebeurt er verder niets.
Daniel: Ze worden wat te kakken gezet. Frank Vandenbroucke (vice-eerste minister en minister van volksgezondheid in België) is een zeer sterk voorbeeld van wat een politicus mag en kan doen. Twintig jaar geleden moest hij in verbanning gaan en les gaan geven aan een heel dikke wedde en dan mocht hij terug de politiek instappen ondanks het feit dat hij geld had verbrand (zou in 1995 één miljoen Belgische frank hebben verbrand omdat die als zwart geld in de partijkas van de socialistische partij zat – lees KDW). Principieel is het erg raar dat iemand dan dat soort positie terug krijgt en als vader van de bevolking ons wat de les komt spellen. Politici mogen ons gerust aansturen maar als ze dan verantwoording aan de bevolking moeten afleggen, blijft dat uit.
Voelen jullie dat mensen naar jullie luisteren?
Daniel: Dat gebeurt.
Niko: Zeker twintig jaar geleden want dan waren we echt aanspreekbaar. Nu zijn we nog niet echt naar buiten getreden en is de klik er nog niet zodanig. Maar als ik er de reviews op nalees blijkt het wel dat mensen onze teksten gelezen hebben. Vroeger was dat ook zo maar niet altijd. Sommigen maken wel hun huiswerk. Teksten komen wel over in onze muziek en mensen pikken het ook mee. Dus het kan publiekelijk wel iets worden. Het gaat ons niet tegenhouden want dat is waar we voor staan.
Daniel: We willen zoveel mogelijk mensen in aanraking laten komen met de concepten uit onze muziek. De refreinen zijn altijd leuk en niet supermoeilijk en we willen gerust het gesprek aangaan met mensen die daar niet met mee zijn. Een band zoals ons zit een beetje in de major industrie maar belicht ook de underground en geeft aan om ook die te ontdekken. Er zijn zoveel toffe cultbands die je nooit op de radio zal horen. Cultuur en daaronder ook muziek is nogal gevoelig en als de maatschappij het wat moeilijker heeft, verdwijnen de cultuurbudgetten nogal snel. Ook daar willen we de aandacht op brengen. Het wordt steeds moeilijker voor mensen met een hobby als muziek of kunstenaar.
Ondanks dat het album er nog niet is, mochten jullie wel al spelen op het festival Werchter parklife.
Daniel: Heel wat mensen moeten voor een nummer werken, zoals managers en boekingsagenten. We kennen nog heel wat mensen uit de tijd van Facedown, de band waarin we zaten nog voor .Calibre, die altijd in ons blijven geloven zijn en dan zelf in de muziek zijn gestapt om iets te beleven. We krijgen dankzij goede vrienden en een leuke omkadering goede kansen. Daar zijn we zelf dankbaar voor want we werken keihard aan onze muziek. Zelfs de video’s hebben we zelf gemaakt. Alles behalve de eindmix. Dat is meer dan een paar uur per week. Maar we zijn heel goed onthaald.
Alweer verschijnt jullie album via een groot label: PIAS. Het is wel geen Warner maar toch. Was er direct interesse?
Niko: Het is alweer het verhaal van Daniel. Bij PIAS loopt heel wat volk rond dat ons nog kende uit onze begindagen en ons op één of andere manier toch een warm hart, zeg maar commercieel warm hart toedraagt. Ze worden er niet rijk van maar willen toch nog een voeling hebben met het verleden. We doen alles zelf en zijn zelf ook op zoek gegaan naar een platenmaatschappij. We hebben niet lang moeten shoppen want PIAS was onze eerste keuze. We merken wel dat de tijden veranderd zijn. Het zijn andere soorten contracten. Je merkt dat je meer zelf moet doen en dat willen we wel want we staan zelf in voor onze eigen inhoud en beeldvorming en zouden niet willen dat anderen zich zouden moeien. PIAS is vooral gespecialiseerd in distributie. We zitten wel goed bij hen want ze zien zichzelf ook niet echt als een major.
Daniel: Het geeft ons wel de vrijheid die we willen maar ook de distributiekracht en het beetje promotie zodat we verder kunnen om extra deuren te openen. Het artisanale van dat proces is belangrijk en PIAS gaat daar volledig in mee. Warner en Sony hebben meer regels waar bands zich in moeten schikken.
Het album werd trouwens gemixt door David Bottril waar namen als Tool, Muse, dEUS en Peter Gabriel aan hangen. Dat is toch direct een grote naam.
Daniel: Dat is nu letterlijk waar ons project bij stopt en waarom we PIAS hebben ingeschakeld. Als muzikant is zoiets een droom. We hebben onze eigen productie gedaan, alle tracking en studiobezigheden. Alles van voorbereiding tot juist voor de mix en dat spaart heel wat geld uit voor het label. Al ons budget ging naar de mix en de mastering. Dat is op zich ook een heel proces en David heeft ons verbaasd hoe hij kijkt naar onze muziek. Bij sommige nummers hadden we heel andere ideeën inzake het arrangement, de gitaren en de bas maar David heeft andere keuzes gemaakt waar we eerst van schrokken maar uiteindelijk erg tof vonden. Je kan de plaat heel hard zetten zonder dat het stoort en daar was ik enorm van onder de indruk.
Toch heb jij (Daniel) een veelzijdige stem. Je kan agressief voor de dag komen maar op een nummer zoals ‘Iconoclast’ laat je dan een emotionele kant horen.
Niko: We zitten in een soort crossover stijl. Sommige stukken zijn hard en dan heb je meer sferische zaken.
Daniel: Een ‘Iconoclast’ is zeker wel zo en voor ons is het interessant om te zien hoe ver we ermee kunnen gaan.
Niko: We gaan zeker op zoek naar dynamische verschillen en hoever we erin kunnen gaan. Hoe zacht kunnen we spelen om toch nog hard te gaan. Sommigen gaan het te hard vinden en anderen te zacht.
Daniel: Elk muzikant van ons staat erachter. Niet iedereen wil iets extreem hard maken om een extreme dynamiek te bereiken. Goede riffs vinden is nodig maar dat ene nummer aan elkaar breien en dynamisch maken is nog leuker.
Niko: Daniel is een zanger die je kan aansturen en waarvan je weet hoever hij kan gaan. Als je dat weet, kan je meer naar dat extreme gaan omdat hij dat ook kan zingen. Dat is weeral meegenomen.
Daniel: Mijn bereik is niet zo groot maar ik zing al zolang en heb goede zangles gehad van Peter De Smet van The Voice. Die man werd me tijdens .Calibre aangeraden door onze producer. Peter heeft me veel geleerd en ook laten ervaren wat het maximale bereik van mijn stem was. Dan durf je meer extreme dingen doen. Ik denk dat we op deze plaat nog heel braaf geweest zijn.
Drie december 2021 was een grote releaseshow voorzien in de AB te Brussel. Dat werd ondertussen uitgesteld tot 25/2/2022. Zie je dat nog als een realistische datum?
Niko: Ik denk van wel want we hebben niet veel keuze om die releaseshow nog verder achteruit te duwen. Het goede nieuws is dat de coronapiek naar beneden aan het gaan is, de boosters beginnen op te brengen. Verder kunnen we het niet meer schuiven want dan komen andere aangekondigde optredens in het gedrag.
Daniel: De plaat is uit dus dan is het moment daar om die te spelen. Als ze de zalen nog lang gaan gesloten houden, zullen we de plaat desnoods op straat gaan spelen. We vinden wel een oplossing. Zolang mensen mochten rechtstaan, gingen we ervoor. Maar dan begonnen ze dat ook al te verbieden en dan hebben we ervoor bedankt. Onze muziek spelen voor een zittend publiek gaat nu eenmaal niet.
Niko: Mensen die neerzitten zijn minder aandachtig en voeren onderling het een na het andere gesprek met elkaar. Bij ons is energie een wisselwerking. Zeker voor de platenrelease. Dan willen we toch alles geven.
Op 16-04-2021 staat Fleddypalooza gepland in de AB met namen als Spoil Engine, Bark, Hippotraktor. Kennen jullie nog van die mannen?
Daniel: Bark ken ik redelijk goed want we repeteerden allemaal in de Music City in Antwerpen.
Niko: Er zijn wel bands waar we in onze vrije tijd naar gingen kijken. Naar Spoil Engine ben ik ook al gaan kijken en toen bleek dat ik hun drummer goed kende. Maar vooral de mensen van Fleddy Melculy hebben ons nog vroeger zien optreden. Fleddy was redelijk snel ons een warm hard toe te bedelen en nam ons zelfs op zijn Spotify playlist mee. Er is een soort van respect. Er zijn altijd bands die elkaar sterker maken en volk voor elkaar laten komen.
Met .Calibre speelden jullie op toch wel heel grote festivals zoals Werchter en Pukkelpop. Zien jullie het nu nog zitten om in een busje ergens tot in het zuiden van Frankrijk te rijden om er te spelen of hebben jullie eerder iets dat het allemaal wat rustiger aan moet gebeuren?
Daniel: Dat was zo met Facedown, maar dat was een periode van twee keer twee weken per jaar. Letterlijk op elkaar zitten in een busje of op instrumenten. De honger is er nog wel maar we gaan dat ook niet onbezonnen doen. Het was een supertoffe ervaring maar we willen geen zes of tien weken op een bus zitten.
Niko: Het kan je als band dichter bij elkaar brengen want we maken nog niet zolang samen muziek. In het begin zal het vooral in de Benelux zijn maar om onbezonnen rond te trekken zijn we te oud voor. Er moet een strategie zitten om het te doen.
Daniel: Vroeger hadden we zo heel wat contacten. We stuurden contacten en tapes uit. De echte underground scene is een pak fragmentarischer dan dertig jaar gelden en dat beheersen we niet want we hebben die contacten niet meer. Misschien nog wel enkele in Duitsland of Nederland maar in Frankrijk zijn die er niet. In het V.K. hadden we nog wel wat contacten maar door de Brexit zijn er nu al die douaneformaliteiten aan verbonden.
Niko: Jonas (Sanders – drum) heeft vooral veel ervaring met touren door in Pro-pain te zitten. Zo heeft hij al 45 dagen rond getourd in Amerika. Bij ons moeten twee mensen leven van hun muziek en dan moeten we alles doelgericht doen. Je hebt ook je verantwoordelijkheden en de meesten van ons hebben al een kind. Er moet ook nog voldoende interesse zijn.
Daniel: We zoeken ook nog steeds contact met andere culturele platvormen los van muziek. Grafische en videokunstenaars, dansers en zo. Er is zoveel te doen rond muziek in België en omliggende landen maar behalve muziek is er nog kunst om naar buiten te brengen. Met .Calibre wilden we dat ook al doen maar dat was niet zo gemakkelijk wegens dat major verhaal. Nu zijn we aantrekkelijk genoeg voor andere culturele spelers om met samen te werken.
De digitale release van de plaat was er op 27 november 2021 maar de fysieke formaten komen pas uit op 4 februari 2022. Hoe is dat gekomen?
Daniel: Dat is een logistiek probleem (lacht)
Niko: De perserijen hebben ook te lijden van corona. We wilden ons uiterste best doen om voor de release in de AB al iets te kunnen presenteren. Zo kwam de plaat al digitaal uit zodat de bezoekers de kans zouden hebben om de muziek al eens beluisterd te hebben. Jammer genoeg is de release nu uitgesteld. Het album komt pas op 04/02/2022 fysiek uit. Je kan het wel bestellen op onze webwinkel.
Daniel: Toen er sprake was dat we iets gingen uitbrengen sprak men van een wachttijd van drie tot vier maanden. Dat was nog begin 2021. Maar toen het eindelijk zover was, bedroeg de wachttijd al vijf tot zes maanden. Het was al sleuren om het in februari 2022 voor elkaar te krijgen. De logistiek heeft ons ingehaald en dat is vooral te wijten aan de populariteit van vinyl. Een paar van die perserijen hebben zelfs persen bijgekocht.
Niko: De kleine bands hebben er wel meer last van. Ga ergens binnen en afhankelijk van hoe groot je bent, duurt het langer of niet.
Daniel: Het is niet abnormaal dat een plaat drie maand voor de release klaar is maar nu is het vijf of zes maand en daar had niemand, zelfs niet bij PIAS, op gerekend. Het is een verdeelwereld met specifieke regels. Winkels, onlineplatvormen en partners moeten bevoorraad worden. Er is wel veel begrip want iedereen staat voor hetzelfde probleem.
Niko: In elk geval, als we nu eindelijk in de AB zullen staan, gaat de plaat op vinyl ook te verkrijgen zijn en dat is nog iets positief.
