Kenziner is een Finse band die sinds eind jaren negentig bestaat en destijds, naar eigen zeggen, tot een van de vaandeldragers van de neo-classical metal stroming behoorde. Het zal allemaal wel, voor mij is dit in ieder geval een eerste kennismaking met deze band. ‘Phoenix’ is hun vierde album en het tweede sinds 2014. Power metal dus en van een behoorlijke kwaliteit, al valt er hier en daar wel wat af te dingen op het uiteindelijke resultaat. Laten we beginnen met het positieve aan deze plaat.

De sound van het album is moddervet en mooi uitgebalanceerd waarin er voldoende ruimte is voor met name gitarist en bandleider Jarno Keskinen en toetsenist Ariel Perchuk. Deze heren toveren behoorlijke solo’s uit hun instrument ern drukken met hun spel een stempel op het totaalgeluid van de band. Kenziner is het ook gelukt om een aantal zeer goed in het oor liggende hardrock/power metal tracks te schrijven waarbij de band op z’n best is in de wat meer mid-tempo stukken als ‘ To Hell And Back’ en vooral ‘ Tears Of Destiny’ wat helaas aan het einde verpest wordt door een foei lelijke fade out. Ik hoor dan liever een mooi einde aan een song. ‘Phoenix Rising’ is ook een lekkere dreigende track met een vette riff.

Jammer genoeg zijn er ook wel wat minpuntjes te noemen. Zo is de drummer van dienst, Make Lievonen wel heel conservatief in het gebruik van fills en beperkt hij zich te veel tot het puur aangeven van het ritme zonder zelf te laten horen wat hij echt in huis heeft. Dat had wat spannender gemogen waardoor de muziek een extra dimensie had kunnen krijgen. Naast de hierboven genoemde nummers staan er helaas ook wat mindere tracks op het album. Zo is ‘Curse Of The Pharaoh’ meer een verzameling riffs die om een iets te vaak terugkerend thema draait en is de afsluitende ballad ‘The Miracle’ te zoet voor woorden. Een ander minpunt is dat de solo’s die gitarist Jarno op ons afvuurt wel heel vaak heel veel noten bevatten. Prima dat hij laat horen wat hij technisch in huis heeft maar overdaad schaadt zo af en toe op dit album. Al met al een voldoende voor deze Finnen maar er had meer in gezeten.