Judas Priest werd opgericht in 1970. Dat betekent dat ze volgend jaar het 55-jarige bestaan kunnen vieren. Uiteraard is er heel veel gebeurd in die halve eeuw, maar de band is toch wel één van de stichters van heavy metal. Zanger Rob Halford wordt niet voor niks ‘Metal God’ genoemd. Samen met gitaristen Glenn Tipton en Richie Faulkner, oerbassist Ian Hill en drummer Scott Travis is het negentiende studioalbum ‘Invincible Shield’ de voorbije jaren gekneed tot een waar statement dat een nog steeds bevlogen band laat horen, meer zelfs dan op voorgaande albums en die waren toch ook niet mis.

Het was immers al geleden van ‘Firepower’ in 2018 dat we nieuw werk kregen te horen en het blijft altijd spannend. Natuurlijk lag ook  Judas Priest een poos stil door de welbekende omstandigheden, maar vrij vlug namen zij de draad terug op en lieten de muze tot zich komen. In een uitstekende productie van Andy Sneap (ook hun huidige live gitarist om Tipton te sparen) en Tom Allom spatten de elf nieuwe songs heel energiek uit de boxen.

‘Panic Attack’ opent met veel keyboards, maar spoedig wordt duidelijk dat het twin gitaarspel tussen beide snarenplukkers nog steeds centraal staat. Laat daar geen twijfel over bestaan. De typische zang en het scanderen der refrein zorgen meteen voor luistervriendelijk vertier. Het is dan ook de eerste single. Stevig rockend weet ‘The Serpent And The King’ met zijn ietwat venijnig getinte vocalen en wilde gitaarsolo’s ook indruk te maken, gevolgd door het titelnummer dat rockend aanleunt bij classic hardrock. Het uptempo nummer heeft een zelfzekere titel en klinkt dan ook zo. Trouwens, elke song is een feest om naar te luisteren en het is fantastisch dat er op de stem van Halford geen sleet lijkt te komen. Moeiteloos haalt hij de hoge regionen als weleer, maar hij weet ook heel veel gevoel in zijn lagere zangpartijen te leggen. Het mediumtempo groovende ‘Devil In Disguise’ is daar een mooi voorbeeld van. ‘Crown Of Horns’ is een track die blijft hangen. Met snelle arpeggio’s rolt het binnen, met verhalend kalme zang wordt dit vervolgd. Een sterk refrein met een zware ondertoon in de riffs. Harder is ‘As God Is My Witness’, strak met gierende gitaren. Let op het prachtige gitaarduel! ‘Trial By Fire’ is ook een catchy, maar potige single.

Twee songs krijgen het predicaat ‘verrassend’. Vooreerst ‘Escape From Reality’ vanwege zijn loggere riffs, sluipende zang en Black Sabbath toets. Niet toevallig komt Black Sabbath,net als Judas Priest, uit Birmingham en groeiden ze beide uit tot legendarische iconen. Dat gevoel wordt nog versterkt door een psychedelische passage in dit nummer. Ook afsluiter ‘Giants In The Sky’ verdient een aparte vermelding. Dit nummer is opgedragen aan alle belangrijke artiesten die we verloren hebben, maar hun muziek leeft verder. Halford levert hier één van zijn ontzagwekkende zangpartijen, zeker in het stuk vol ontboezemingen waarbij hij door akoestische gitaren wordt ondersteund. Wanneer de laatste noot gevallen is, gaat onze hand spontaan naar de ‘repeat’ toets. Als dat geen hint is… Geen twijfel: aanschaffen!