Jinjer- interview met Vlad (drummer)
Vladislav Ulasevich: “ik ben een wereldburger met een Oekraïens paspoort.”
Met ‘Duél’ verschijnt Jinjers vijfde album. Door de jaren heen, hebben deze Oekraïeners een typerend geluid van hoog technische progressieve metalcore ontwikkeld welke je na elke seconden al herkend als een Jinjer-product. Doe daar nog eens de fantastische Tatiana Shmayluk bij die grunt, schreeuwt en een erg emotionele heldere zang produceert en dan weet je gewoon dat het om een enorm getalenteerde band gaat. Eentje die ook heel hard werkt en bijna het hele jaar door op wereldtour zit. ‘Duél’ belooft alvast één van hun sterkere albums te worden en daar hoort uiteraard een interview mee. Deze keer was het met drummer Vladislav Ulasevich maar ik mocht gewoon Vlad zeggen. Het label legde me wel enige beperkingen op. Niet spreken over de huidige oorlog in Oekraïne en de beelden van het interview niet verspreiden op enige sociale media. De band bevond zich in Santiago – Chili en de kans op een rommelige achtergrond was groot. Vlad zelf was een buitengewoon vriendelijke kerel die voortdurend lacht. Er was maar één nadeel en zijn kennis van de Engelse taal was belabberd. Zo gaf hij soms een compleet ander antwoord op een bepaalde vragen. Maar met de nodige gebarentaal, kwam alles tot een goed einde.
Koen de Waele Ι 25 januari 2025
Hallo Vlad, alles goed?
Ja hoor. Leuk om je te spreken.
Vandaag ben je in Santiago, Chili, voor een Zuid-Amerikaanse tour. Zijn al die landen in korte tijd niet erg verwarrend?
We spelen vandaag in Chili. Het is een grote zaal voor ons, met een capaciteit van 3500 mensen. Ik ben wel onder de indruk.
Het label vroeg me om geen videomateriaal van dit gesprek te posten vanwege de rommelige achtergrond. Toch ziet het er netjes uit achter jou.
Haha, het is hier wel in orde hoor. Ik lig in bed en je ziet de achtergrond van de hotelkamer.
Jullie spelen dertien shows in twintig dagen op het Zuid-Amerikaanse continent. Moet je daar extra voorzorgen voor nemen? Je zou maar het beruchte turistavirus oplopen en dan anderhalf uur op het podium moeten staan.
We spelen vandaag een normale show. Soms gebruiken we videoschermen, zoals in São Paulo en Buenos Aires. Er wordt dus nog wel Amerikaanse en Europese productie gebruikt. Vandaar dat we alleen met de lichtshow en de backdrop werken. Het is niet zo speciaal, maar we spelen onze muziek en zullen ons best doen om iedereen te imponeren.
Er zijn enkele vrije dagen, maar eind januari reizen jullie alweer naar het Midden-Oosten en het Verre Oosten.
Dat staat gepland voor begin februari 2025. Die maand brengen we ook het album uit. Alles is klaar en nu hebben we de tijd om te touren en shows te spelen. Ook om nog wat te ontspannen. Daarna spelen we tot eind zomer 2025. Alle shows zijn geboekt. Dan zien we wel. Misschien nemen we nog een paar dagen vakantie.
Ik ben eigenlijk wel verwonderd dat je nog de tijd hebt kunnen nemen om een album te schrijven en op te nemen.
Het schrijven, de pre-productie en de opnames duurden van januari tot juni 2024, een half jaar dus. Het was klaar toen de zomer begon en dan zijn we onmiddellijk beginnen touren. Aan tijd is er niet echt een gebrek geweest.
Wat betekent de albumtitel ‘Duél’? Het is niet echt een Engels woord.
Volgens mij is het Frans. Maar in het Russisch bestaat het ook. Mijn Engels is niet zo goed. Het betekent dat mensen op gelijke afstand van elkaar staan en elkaar dan neerschieten met een wapen.
Is het persoonlijk?
Nee, ik weet dat Tati (lees: zangeres Tatiana) alle teksten geschreven heeft. Zij was erg geïnspireerd door de negentiende-eeuwse cultuur. Onze muziek doet haar denken aan de klassieke muziek van die periode. Heel wat teksten werden geschreven met die inspiratie in haar hoofd. Voor zover ik weet toch (lacht).
Schrijf jij dan een groot deel van de muziek? Het eerste dat me opviel bij het beluisteren, was dat de nummers een stuk compacter klinken.
Ik heb niet alles geschreven, maar ik had toch heel wat ideeën. Ik had eerst allerlei riffs gemaakt. Ik maak enkele riffs en bouw daar een nummer omheen. Als we dan samen zijn met de band, komt er een arrangement bij en doet elk zijn eigen stukken. Als het muzikale luik klaar is, wordt alles doorgestuurd naar Tati, die er haar zang en tekst bij plaatst. Maar het gitaargeluid klinkt bruter. Eigenlijk denk je dat het de riffs zijn, maar die zijn op hetzelfde niveau van stevigheid gebleven. Het gitaargeluid klinkt gewoon zwaarder. Het is nu ook de eerste keer geweest dat we startten met het gitaargeluid. Pas daarna voegden we de drums toe. Op de vorige albums waren de drums er eerst en kwamen dan pas de gitaren en de bas erbij. Dat proces werd bewust veranderd met de bedoeling de gitaren beter te laten uitkomen. Daardoor moest ik mijn stijl van drummen aanpassen en klinken die nu meer metal. Dat komt omdat de snaarinstrumenten heviger zijn. Maar er zijn ook heel wat melancholische stukken aanwezig. Zo krijg je een mooi contrast tussen bruutheid en melancholie.
Het eerste wat je hoort op het album is een kleine drumsolo van jou. Jinjer gebruikt nooit echt intro’s om de boel op te bouwen. Het voordeel voor de luisteraar is dat je meteen wakker wordt.
Haha, precies. We deden dat eerder ook al. Tien jaar geleden waren intro’s of een album beginnen met iets ambient populair. Nu vind ik dat het vanaf de eerste seconden al punch moet hebben, dus dat hebben we nu ook gedaan. Het begint meteen met een punkbeat en blastbeat, een beetje zoals Slipknot. (lacht)
Het is bijna ongelofelijk, maar Jinjer is zo’n band waar je na een paar seconden al weet dat het Jinjer is. Was dat unieke geluid iets waar je lang naar hebt gezocht?
We proberen uniek te zijn. Als jij dat vindt, ben ik blij.
Persoonlijk vind ik ‘Green Serpent’ een van de sterkste nummers. Waar gaat het over? Het lijkt over alcohol te gaan.
Zeker, het gaat over alcoholisme. In de Slavische cultuur staat “groene serpent” voor alcohol.
Is er eigenlijk tijd om nog plezier te maken met de band en af en toe iets te drinken?
Tati is inmiddels al tweeënhalf jaar sober. Eugene (Abdukhanov – basgitaar) volgens mij al vier jaar, maar hij rookt nog steeds wiet. Roman (Ibramkhalilov – gitaar) drinkt alleen bier. Ik ben de enige die nog alles drinkt. Ik ben dus nog lekker alcoholieker. Ik denk niet dat ik ooit kan stoppen. Maar het zijn geen zware feesten meer zoals vijf jaar geleden. Ik houd me wat in. Na mijn dertigste verjaardag werden de katers steeds zwaarder en begon ik te minderen. Mijn partymodus is de laatste jaren niet meer zo heftig (lacht).
Natuurlijk spreekt bijna iedereen over Tatiana, want zij is de zangeres en frontvrouw. Jinjer lijkt wel een band waar elk lid belangrijk is en de combinatie van alle vier de leden dat sterke geluid levert.
Jinjer is de band en Tatiana is Tatiana. We proberen in ieder geval goed te spelen.
Jinjer is hoofdzakelijk metalcore, maar er zijn zoveel andere genres aanwezig. Beschouw je jezelf als een typische metaldrummer of speel je ook andere genres?
We proberen niet in een bepaalde stijl te zitten. We kunnen ook hardcore en jazzy zijn.
Je tourde onlangs met Sepultura. Eindigde dat met een traantje, want het was toch de allerlaatste tour van een legendarische band?
Het was onze beste support tour ooit. Ik kan die mannen nu vrienden noemen. We waren al jaren bevriend, maar toen ze ons uitnodigden om mee te doen, was dat een grote eer. Elke show was uitverkocht en er hing een geweldige sfeer. Enkele dagen geleden speelden we in São Paulo en zij waren er ook. Ze tourden in Brazilië en hadden een vrije dag, dus kwamen ze ons bezoeken.
Zelf komen jullie uit Oekraïne, een land dat niet zo bekend is om zijn metalbands. Nu zijn jullie wereldwijd bekend. Is dat het bewijs dat hard werken en talent hand in hand gaan?
Eigenlijk zijn er heel veel bands en zelfs metalbands in Oekraïne. Sommigen zitten zelfs op hetzelfde platenlabel als wij. Maar de meesten zijn lokale bands die alleen in Oekraïne spelen. Er zitten echt wel goede tussen. Nu is het echter moeilijk om te touren door de oorlog, want veel mannen mogen het land niet verlaten. Het is erg moeilijk voor hen. Maar de muziekcultuur is enorm groot in Oekraïne.
Jinjer is toch met voorsprong de grootste.
Haha, ik denk niet dat iedereen in de wereld ons kent hoor. Maar als je het vergelijkt met Oekraïne, zijn wij toch de grootste metalband.
Het resultaat van de combinatie van hard werken, touren en talent?
Dat denk ik wel. Ik kan niet zeggen of we talent hebben, maar we werken hard en touren enorm veel.
Wat is het grootste offer dat je in je persoonlijke leven hebt moeten maken voor Jinjer?
Natuurlijk mijn vriendin. Ik heb twee belangrijke personen in mijn leven en dat zijn mijn moeder en mijn vriendin. Die mis ik enorm veel. Ik probeer dan ook zoveel mogelijk bij mijn vriendin te zijn. Mijn moeder woont nog in Oekraïne. Zelf woon ik in Warschau (Polen). Mijn moeder komt me daar regelmatig bezoeken. Maar ik hou ook van touren hoor. Mijn drumtechnicus Mitch is mijn beste vriend en als ik die erbij heb, is het superleuk om te reizen.
Je bent inmiddels wel al een wereldburger.
Ja, ik ben een wereldburger met een Oekraïens paspoort (lacht).
