Er zijn bands die lijken nooit genoeg tijd te hebben om hun nummers te laten horen. Hun creativiteit is niet gebonden aan tijd lijkt wel, want de nummers worden langer en langer. Het Duitse Into Coffin heeft op hun nieuwe album vier nummers staan, met een lengte oplopend van 14 minuten tot 23 minuten. Kan het niet effe wat bondiger, mannen? Nee, dat kan niet, want de vier songs op dit nieuwe album zijn monumentaal en groots en daar ga je niet aan sleutelen.

De death/doom van de band komt kruipend uit je boxen en deelt onvoorziene mokerslagen uit. De doom metal scene kan dreigend klinken of melancholisch (denk voor de tweede optie aan My Dying Bride), maar Into Coffin valt absoluut in de eerste categorie. De muziek lijkt de donkere kant van onze hedendaagse maatschappij te willen beschrijven en het kleine beetje licht dat er eventueel tussen door schijnt, wordt direct gedoofd. Alles dient te worden omhuld door een pikzwarte deken en de riffs klinken als een mokerslag om samen met het drumwerk simpel maar doeltreffend en slopend te werk te gaan en je flinke stompen in de maagstreek toedient.

Qua tempo wisselt het tussen traag en mid- tempo, netjes verdeeld gedurende de songs om de boel een beetje onder de aandacht te houden. Het risico bij doom metal blijft natuurlijk dat de verveling toeslaat en gedachten afdwalen naar andere, meer luchtige en dagelijkse zaken. Into Coffin houdt je aandacht vast en bepaalt voor jou waar je gedachten naar toe gaan. In hun geval zijn die gedachten niet altijd puur en voor andermans oren bedoeld en trachten ze alle dingen die je ooit hebt willen vergeten weer terug te halen. Het is dus niet altijd een prettige ervaring, het beluisteren van ‘Unconquered Abysses’, maar wellicht heeft het wel een louterende werking en kom je na het laatste nummer ‘Archetype For The Total Ruin’ als herboren terug in de realiteit.

In dat geval ben je volledig bekeerd tot het evangelie van Into Coffin. Voor alle anderen blijft alleen de ervaring achter die vergelijkbaar is met een ondervraging van de Spaanse Inquisitie, want je bent bereid na afloop je eigen (schoon)moeder te verkopen en al je zonden op te biechten. Sluipende melodieën, een heerlijke grafstem en voldoende variatie in de muziek, dat is Into Coffin in een notendop. Luister als je durft.