Matthias, we hadden een interview toen het vorige album ‘Sounds From The Vortex’ uitkwam en het volgende grote nieuws was dat The Spirit op tournee kon gaan met Hypocrisy and Kataklysm. Hoe kijk je terug op die plotse mogelijkheid om een grote Europese tournee te doen?
Dat was een mooie gelegenheid om meer bekendheid te vergaren. De reden waarom wij uitgenodigd werden, was natuurlijk omwille van het feit dat we allemaal bij hetzelfde label zaten. Dus zond men The Spirit uit als support act op deze tournee. Het was een lange trip van vijf weken, 27 shows. Het was een heel goede manier om de band te promoten, want vóór die tournee hadden we nog maar een zestal shows gespeeld in Duitsland. Als kleine band uit de underground scène konden we nu ook buiten Duitsland spelen en daardoor konden we veel meer mensen bereiken. Met die twee bands als trekpleisters konden we in zalen van 600 tot 1500 mensen spelen. We bereikten dus veel mensen. Het was een goede tour en best leuk. Een positieve ervaring!

Ondervond je achteraf dat dit iets had opgebracht?
Wanneer we naar de feedback keken op sociale media, dan waren er toch heel wat mensen die iets meldden en ons pas tijdens die tour hadden leren kennen. Dus zeker, het heeft ons goed gedaan.

Intussen waren jullie al naarstig een tweede album aan het schrijven, want ik herinner me dat jullie daarmee begonnen waren in januari 2018…
Dat klopt. Daar begon ik al aan in januari 2018, lang voor die tournee. Er waren al vier songs af voor we op pad gingen, maar alleen de muziek. De teksten, de meeste toch, heb ik begin 2019 geschreven. Begin april zijn we dan met de opnamen van de drums begonnen in de Iguana studio in Duitsland. Drie weken later, in mei, trokken we naar de Woodshed studio, waar we de rest opgenomen hebben, zoals gitaren, bas en zang. De mix is daar ook gebeurd, door V. Santura. We hebben meer met hem samengewerkt dan bij het debuut en dat was mooi. Hij is erg tof als mens en we beleefden daar een fijne tijd. En vooral, wanneer je naar ons nieuwe album luistert, dan kan je merken dat er een grote stap voorwaarts genomen is in het geluid. Het was de juiste beslissing om op deze manier te werken. Ik was eerst van plan om heel het album weer in de Iguana studio op te nemen, omdat we die man kennen en we waren daar ook tevreden over, maar soms is het toch wel goed om uit je comfortzone te treden. We kozen voor iets nieuws en dat kon natuurlijk goed of slecht aflopen, maar in dit geval was Victor Santura voor de mix en de mastering de juiste beslissing.

Het debuut werd eerst in eigen beheer uitgebracht en toen werden jullie getekend door Nuclear Blast, die het album op grotere schaal bekendheid gaven. Hoe komt het dat ‘Cosmic Terror’ nu niet op Nuclear Blast verschijnt?
Je hebt vast al gehoord dat er bij Nuclear Blast heel wat veranderd is. Vorig jaar is Nuclear Blast verkocht. Eerst zei men dat er niets zou veranderen – dat beweren ze altijd bij elk bedrijf – maar natuurlijk is dat niet zo. Ook al is het een metallabel, het blijft een bedrijf. Met nieuwe bazen veranderen er dingen, vandaar dat we geen contract meer hebben. Men heeft andere plannen met de labels en met de bands. Wij zijn maar een kleine band en zij willen zich meer focussen op grotere bands. Nu kan ik je vertellen dat ik blij ben dat we niet meer bij NB onder contract staan, omdat we nu getekend zijn bij AOP Records en tot nu toe hebben ze fantastisch werk geleverd. Natuurlijk was ik het eerste moment wel wat teleurgesteld, omdat ik gehoopt had dat ze meer zouden doen dan die re-release van ons eerste album, maar nu kijk ik er met plezier op terug. We hebben er een mooie tijd beleefd, we konden die grote tournee doen om meer naamsbekendheid te verwerven en ik hou er dus echt geen negatieve gevoelens aan over. We hebben nu een ander label en alles loopt gesmeerd. Eind goed, al goed, zou ik zeggen.

Wat kan je vertellen over het nieuwe album? Muzikaal dan, want ik weet dat je niet graag over de teksten spreekt.
Toen ik begon te schrijven, verliep dat vrij moeizaam eerlijk gezegd. De eerste song die ik voor dit album schreef vergde drie maanden werk van me, alleen voor de gitaarstukken. Ik stond vreselijk onder druk. Ik ben namelijk heel tevreden over ons debuutalbum en wat we ermee bereikt hebben. Ik was niet zeker of ik terug zo’n goede songs zou kunnen schrijven. Het duurde een paar weken vooraleer ik op dreef geraakte en daar werd ik gefrustreerd van. Ik legde de lat heel hoog voor mezelf. Toen ik aan het tweede album begon, wou ik doen zoals bij het debuut: geen enkel zwak nummer, geen enkele minder goede riff. Ik wou bereiken dat de luisteraars bij iedere song met verstomming geslagen werden en dat het album altijd beter en beter werd naar het einde toe. Er zijn zoveel albums die sterk aanvangen, maar later toch zwakke momenten herbergen. Voor mezelf wist ik dat we daarin geslaagd waren bij het eerste album, dus wou ik dit nu terug bereiken met het tweede album. Dat vroeg tijd, maar eens dat de eerste song geschreven was, was dit de boost voor mij. Toen voelde ik me comfortabeler en het vervolg viel me minder zwaar. Ik was zeker niet van plan om een ‘Sounds From The Vortex’ part II te maken, maar ik wou ook niet afkomen met iets totaal anders. De middenweg leek me best, dus wel nieuwe elementen, maar nog steeds herkenbaar als zijnde The Spirit. Ik heb wel overwogen om even iets anders te doen, omdat ik heel open minded ben in muziek en er zijn heel veel dingen die ik wil doen, maar daar ben ik toch maar op teruggekomen. In de instrumentale stukken heb ik wat nieuwe elementen ingebracht, we hebben een beter geluid nagestreefd, maar globaal genomen zullen mensen die van het eerste album hielden ook van ‘Cosmic Terror’ houden.

De overgangen in de lange songs verlopen vloeiender dan voorheen, heb ik de indruk.
De songs zijn vrij lang en dat is één van de redenen waarom het songschrijven zo lang duurt bij The Spirit. Als er een song van zes minuten is, dan wil ik niet enkel lukraak wat verschillende riffs bijeenvoegen, maar wel een vloeiend geheel scheppen waar structuur in zit. Er zijn altijd instrumentale breaks, met snelle en tragere stukken, maar het is voor mij heel belangrijk dat het lekker weg luistert als geheel. De lange songs mogen niet gaan vervelen, maar ze mogen ook niet klinken alsof ik verschillende songs bijeen gegooid heb.

In dat opzicht vind ik het erg fijn dat jullie na een vrij brutale start gas terugnemen tijdens ‘The Path Of Solitude’ dat zelfs doom metal invloeden vertoont.
Ja, dat is het traagste nummer op het album. Nogmaals, ook hier hebben we het middenstuk wat sneller gemaakt, maar het past allemaal wel bij elkaar. Ik vind dat, als je een album maakt met zeven songs met alleen blastbeats, dan is dat heel saai. Er zijn al genoeg bands die dat gedaan hebben, dat is niets nieuws onder de zon en niet wat ik wil horen. Muziek moet interessant zijn en verschillende elementen herbergen. Ik schrijf de muziek dat ik zou willen horen van andere bands.

Wat zijn voor jou belangrijke bands die men als invloed zou kunnen bestempelen?
Mijn voorkeur gaat uit naar melodieuze death/black metal, maar eerlijk gezegd luister ik totaal niet meer naar zo’n muziek. Als ik ernaar luister, dan val ik altijd terug op oude klassiekers, zoals Emperor of Morbid Angel, maar ik heb mijn interesse in extreme metal totaal verloren. Dat volg ik niet meer. Ik luister veel meer naar rock en progressieve rock. Er zijn zoveel fantastische bands wanneer je teruggaat naar de jaren 70 en 80. Je denkt altijd dat je het nu wel kent, maar er is zoveel uitgebracht toen, zodat het een welhaast oneindige zoektocht is. Als je alleen al neemt wat er toen in Groot Brittannië uitkwam, dan kan je veel toffe bands ontdekken. Dat is totaal mijn ding waar ik me goed bij voel en aldus ook de muziek waar ik meestal naar luister.

Wat zijn je favoriete bands in dat genre?
Dat is moeilijk, maar van Genesis in het begin hou ik wel. Trouwens ook van de meer poppy Genesis uit de jaren negentig, toen ze altijd op MTV kwamen. Dat is mijn jeugd! Dat waren de songs waar ik mee opgroeide. Rush is zeker ook één van mijn favoriete bands aller tijden. Ik ben heel gelukkig dat ik ze tweemaal live gezien heb vooraleer ze de handdoek in de ring gooiden. Ook Camel, Yes en U2. Hun laatste album vind ik een meesterwerk. Er zijn zoveel prachtige bands. Toen ik een twintiger was, luisterde ik alleen naar extreme metal en de rest was voor pussy’s, maar als je wat ouder wordt, ontdek je die massa muziek die ooit lang daarvoor uitgebracht is en dat is een wonderlijke wereld vol ontdekkingen. Elke week ontdek ik nog een grootse band. Het is fantastisch dat er zoveel te ontdekken valt.

Wat kan je vertellen over het artwork?
We werkten samen met Valnoir en dat was de eerste keer. Hij is vrij bekend in de scène en werkte o.a. al voor Amorphis. Wat we nastreefden voor dit album, was dat het vrij uniek zou zijn en niet oogde zoals iets anders. Als je naar de meeste death en black metal covers kijkt, dan lijken ze allemaal op elkaar. Dertig jaar geleden was dat allemaal interessant en mooi, maar mensen blijven zichzelf maar herhalen. Dat wordt saai. Ik was aan het uitkijken naar iets anders en kwam in contact met Valnoir. Hij werkt niet met iedereen. Toen ik hem het album zond, hield hij gelukkig wel van onze muziek en stemde in om met ons te werken. Ik voelde me gevleid en we zijn zeer tevreden dat we met hem hebben kunnen werken. Ik heb hem alleen wat basische informatie gegeven wat we graag zouden willen en – wat nog belangrijker is – wat we niet wilden in de cover art. Verder genoot hij totale artistieke vrijheid en het resultaat kan je nu zien.

Wat zijn de plannen voor live shows?
Rond de releasedatum doen we een kleine tour met onze labelgenoten Karg. Zij brengen ook een nieuw album uit rond die tijd. Vijf shows in Duitsland. We hebben een aantal zomerfestivals geboekt en in de koudere maanden zullen we opnieuw op pad te gaan. We hebben ook een videoclip opgenomen voor de song ‘Pillars Of Doom’, dat is onze eerste clip ooit. Het heeft een vrij catchy refrein en ik vind het een goede keuze.

Wat zou je de lezers nog willen meegeven over The Spirit?
We hopen dat onze muziek veel mensen zal aanspreken. We proberen er een erg persoonlijke toets in te steken. Ik weet ook wel dat we geen nieuw subgenre aan het uitvinden zijn, maar we doen ons uiterste best om heel goede muziek te maken. Laat ons hopen dat veel metalfans de tijd nemen om ‘Cosmic Terror’ met volle aandacht te beluisteren.