Robert, je hebt een tijdje geleden aangekondigd dat je gaat stoppen als drummer in Pentacle. Kun je uitleggen welke overwegingen een rol gespeeld hebben om deze beslissing te nemen?
Ik heb het drumwerk bij Pentacle altijd als fysiek zwaar ondervonden. Dat zou geen probleem zijn je lichaam na een rustperiode goed hersteld, maar ik merk de laatste jaren dat dit proces trager verloopt en dat ik steeds meer blessures heb die teveel klachten opleveren. Een andere overweging is dat er bij Pentacle minimaal vijf jaar tussen releases met nieuw materiaal zit. Juist het perfectioneren en arrangeren van drumpartijen is voor mij één van de leukste bijdrage voor de band is. Als we de lijn van vijf jaar doortrekken, zou ik tegen de tijd dat we aan nieuw materiaal gaan werken de leeftijd van 63 jaar hebben bereikt. We hebben in 2014 in de USA getoerd, in 2015 optredens in Chili en 2016 een Europese tour. Daarna lukt het niet om de aanbiedingen voor tours te verzilveren. Dan zou je denken: “OK nog meer uurtjes achter de oefenkit en band repetities opvoeren zodat Pentacle live nóg sterker over gaat komen.” Maar de tijd en energie hiervoor is voor mij (en ik denk ook voor de andere bandleden) steeds minder beschikbaar.

Is het (in jouw geval als drummer) lastig om toe te geven dat de fysieke belasting en het ouder worden een rol spelen en dat je je passie niet meer met volle overtuiging kan uitvoeren?
Het is vervelend dat blessures de fysieke belasting beperken. Het is frustrerend dat deze blessures zijn ontstaan door fysiek zwaar werk naast het drummen. Ook hebben keuzes uit het verleden zoals een impulsieve en onbesuisde levensstijl met veel drank en middelen voor een aantal blessures met blijvende pijntjes gezorgd. Het ouder worden zorgt er bij mij ook voor dat concentratie steeds meer energie vergt en in tijdsduur beperkter wordt. Tinnitus is al zolang aanwezig dat ik het bijna zou vergeten te vermelden, maar het is letterlijk niet weg te denken.

Hoe reageerde de rest van de band op jouw besluit?
Met veel begrip en hoewel het al langer duidelijk was dat mijn besluit er aan zat te komen, was het definitief uitspreken ervan confronterend. Wannes is pragmatisch maar daarbij zeker empathisch. De ‘Verhoeven Brothers’ Mike en Alex zijn, zoals met alles wat er binnen de band wordt besloten, te omschrijven als stoïcijns.

Het is niet zo dat de band van de één op de andere dag zonder drummer zit. Er is dus tijd om een vervanger te vinden. Heb jij daar nog een rol in? Geef je bijvoorbeeld advies?
Er is mij niet gevraagd hier een rol in te spelen, maar ik denk hier wel over na.

Is er überhaupt al een vervanger op het oog?
Niet dat ik weet. Het vinden van een vervanger gaat vaak samen met het kunnen afstemmen van agenda’s en reistijden. Vanuit dit oogpunt gezien zou Tim Verheijden (Lucifericon) een mogelijke keuze zijn.

Je kwam zelf in 2001 in de band als vervanger van Marc Nelissen. Was dat een lastige opgave? Marc was toch wel een boegbeeld van de band destijds.
Eigenlijk werd ik tijdens de opnames van ‘Ancient Death’ (de laatste met Marc op drums) in augustus 2000 al achter de schermen ingewerkt. Dat was een lastige opgave, vooral de lange dubbele basdrumstukken en verrassende songschema’s maakten het pittig. Het moet ook zeker een moeilijke opgave voor Mike en Wannes zijn geweest. Binnen Pentacle was er tot dan toe geen andere drummer dan Marc actief geweest. Het lukte mij een goede basis neer te zetten die ervoor zorgde dat de drumstijl van Marc in ere werd gehouden. In het begin heb ik echter toch wel vraagtekens gehad of de rol om Marc te vervangen een geschikte voor mij was. Na de eerste gigs kreeg ik gelukkig bemoedigende opmerkingen van drummers zoals Chris Menning, Stefan Hüskens en Ariën van Weesenbeek (destijds respectievelijk Destroyer 666, Desaster en God Dethroned). Later gaven ook frontmannen als Malte Gericke (Necros Christos) en Jeff Becerra (Possessed) aan dat ik goed bezig was. Dit heeft mij aangemoedigd om helemaal voor Pentacle te gaan.

Kun je wat meer vertellen over jouw muzikale carrière? Hoe ben je begonnen met drummen en hoe ben je in de metal terecht gekomen? En in welke bands heb je allemaal gespeeld?
Je vraagt naar een muzikale carrière…. Voor mijn gevoel is het daar nooit echt van gekomen. Mijn complexe persoonlijkheid stond deze in de weg en met alléén een goed stukje drummen komt het niet tot een muzikale carrière.Om te vertellen hoe het is begonnen moeten we zeker 40 jaar terug in de tijd. Als zevenjarig jongetje fietste ik ieder dag op weg naar huis langs een woning waar regelmatig een band repeteerde. De drummer zat met zijn rug naar het raam gekeerd en ik kon de repetities tijden lang volgen. Dit viel de bewoonster (een vriendin was van mijn moeder) op en het idee ontstond om mij eens achter het drumstel te zetten. Vanaf toen was er voor mijn ouders geen ontkomen aan; er moest een drumkitje in huis komen. Mijn oudere broer speelde bas en zijn goede vriend gitaar. Zo ontstond, toen ik een jaar of twaalf was, een jam bandje. Op mijn zeventiende speelde ik in de folk georiënteerde band Cannery Row, waar mijn broer al eerder bij was gaan bassen. Die band had een professionele aanpak en dat was een goede start voor mij. Hierna heb ik (al dan niet op project basis of als inval drummer) in Eindhovense bands als Bo the Rude, Flying Spiderz, Mark Foggo en Bleeding Romeo (Frank Zappa tribute band) gedrumd. Het aantal bandjes en projecten is niet op twee handen te tellen. Mijn rol was (door moeilijk gedrag) dan ook nooit langer dan zes tot twaalf maanden van duur. Metal is op mijn pad gekomen met de band Hades Adorned, opgericht door Milko Bogard (ex- Nasmak) met op gitaar ook: Selim Lemouchi (destijds zeventien jaar en helaas niet meer onder ons). Nadat een CD productie (bij Harrow Productions) niet bij een platenlabel kon worden uitgebracht, stopte de band. Vlak daarna verscheen de ‘drummer gezocht’ advertentie van Pentacle in de Aardschok en heb ik auditie gedaan. Verrassend achteraf was dat, nadat ik al een tijdje bij Pentacle drumde, Wannes liet vallen dat ik de enige persoon was die op de advertentie had gereageerd! Het aantal drummers dat auditie heeft gedaan was dus duidelijk in mijn voordeel 😊.

Je hebt bijna twintig jaar achter de kit gezeten bij Pentacle. Wat zijn voor jou de hoogtepunten geweest? En waren er ook dieptepunten voor je?
Strikt genomen inderdaad bijna twintig jaar. De band heeft zeker een vol jaar stil gelegen in de periode dat Wannes zich helemaal op Asphyx wilde richten. Voor hem waarschijnlijk een hoogtepunt, maar voor mij zeker een dieptepunt doordat Pentacle een lange periode niet meer actief was. Dat Mike wegens een serieuze blessure niet langer in de band kon spelen was ook geen fijne periode. Het goede nieuws kwam met Alex die Mike met verve heeft vervangen. En het allermooiste is natuurlijk dat de broers elkaar nu perfect aanvullen binnen Pentacle. Dieptepunten tijdens optredens zijn de momenten dat ik door concentratie verlies en of slecht podium geluid soms songstructuren vergeet en zomaar een gedeelte van een nummer kan skippen of moet improviseren. Tijuana, Mexico was er bijvoorbeeld zo één. Hoogtepunten zijn zeker de inzet, hartelijkheid en begeleiding die concertpromotors toonden tijdens ons verblijf in de USA, Chili, Roemenië, Tsjechië, Italië en Spanje. Als concert kan ik ons voorprogramma voor Asphyx tijdens hun dertigjarige bestaan in Turock Essen en ons optreden tijdens Eindhoven Metal Meeting als hoogtepunt aanmerken. Spectaculair was zeker Party San 2007 toen ik het eerste nummer aftikte en echt precies op onze inzet daarna een gigantische donderslag klonk gevolgd door bliksems met een enorme hoosbui. Ik dacht dat ik ter plekke geëlektrocuteerd zou worden! Overigens respect voor het publiek dat deze bui trotseerde en support gaf aan de band.

Misschien wel de belangrijkste vraag. Wat ga je nu doen? Hang je de drumstokken volledig aan de wilgen of ga je verder in een andere band waarin je minder intensief hoeft te trommelen?
Optreden en toeren met een band zorgt voor sociale contacten. Pentacle is na al die jaren een soort tweede familie voor mij geworden. Stoppen met drummen zou voor mij een slechte keuze zijn omdat ik bang ben dat het leven dan wel eens eenzaam zou kunnen worden. Het zou ook zonde zijn, want juist de laatste jaren heb ik het drummen goed onder controle. Maar zoals je al zegt: het zal iets minder intensief (in de vorm van fysiek belastend) moeten gaan worden.

Dat was het van mijn kant. Wil je nog iets anders melden aan onze lezers?
Alle komende optredens van dit jaar zal ik nog voor PENTACLE blijven drummen. Bijvoorbeeld het Schoonebeek Deathfest 2020 op 5 september.

Dus: ‘DON’T FORGET THE ANCIENT DRUMMER…HE STILL RULES!!!’