Killswitch Engage
Jesse Leach: “De emotie en oprechtheid heb ik altijd op het puntje van mijn tong.”
Op 16 augustus (2019) brengt Killswitch Engage een nieuw album uit, getiteld ‘Atonement’. Ongeveer zes weken voor het zover is spreek ik met zanger Jesse Leach. Wanner ik hem spreek (6 juli), heeft de band een dag of tien ervoor de track ‘Unleashed’ als eerste teaser uitgebracht. Ik heb het album al kunnen horen, de teksten eens kritisch tegen het licht kunnen houden, maar laten we eens horen wat Leach te melden heeft over het album.
Door: Patrick Verhoeven Ι 3 augustus 2019
Hoi Jesse, hoe gaat het vandaag met je?
Met mij gaat het goed, Dank dat je ernaar vraagt. We zitten nu midden in de promotiecampagne en dat kan soms best wat langdradig zijn als de hele dag en dag in, dag uit vragen moet beantwoorden. Maar tot nu toe vermaak ik me nog prima hoor. Ik mag praten over iets waar ik enorm trots op ben en veel van houd, dus dat is zeker geen straf.
In dat geval: laten we meteen in het nieuwe album duiken. Wat me opvalt op het nieuwe album is dat jullie nog meer diversiteit hebben ingebouwd; jullie maken meer gebruik van verschillen in tempo en bridges, maar ook de nummers onderling verschillen. ‘Unleashed’ is een meer gebruikelijk nummer, waar ‘The Signal Fire’ een directe aanpak kent en bijvoorbeeld ‘Us Against The World’ kent een open aanpak. Is dat iets waar jullie specifiek naar op zoek waren of is het min of meer een uitkomst van het proces?
Ik denk dat het een beetje van beide is. De muziek is niet door mij, maar door de andere vier geschreven. Ik werk met de melodieën die zij mij aanreiken. Ik schrijf dan materiaal erbij waarvan ik denk dat het interessant is. Het is een balans tussen grenzen opzoeken en iets net even anders doen en anderzijds zoeken naar die vocale stijl die net de emotie oproept die nodig is. Er zijn zeker delen in nummers waarvan we denken ‘dit is wat we doen. Dit doen we goed dus laten we het zo weer doen’. En er waren momenten waarop ik toch net even een andere aanpak wilde, we op zoek gingen naar wat mogelijk was, iets anders dan onze gebruikelijke ‘signature sound’, om het interessanter te maken. En ik denk dat dat gelukt is: we hebben een Killswitch album gemaakt dat net even buiten onze gebruikelijke comfort zone leunt. Het voelt fris, terwijl we toch ook ons typische geluid hebben kunnen behouden.
Daar kan ik het alleen maar volmondig mee eens zijn. Mag ik zeggen dat ik vind dat het gevoel dat je in de vocalen hebt gelegd enorm oprecht overkomt?
Dank je. Het is fijn als dat wat je wilt bereiken door mensen ook zo opgepikt wordt. Het geeft zo enorm veel voldoening als iemand je zegt dat ze geraakt werden door sommige teksten of stukken muziek of dat ze je zeggen dat een tekst veel voor hen heeft betekend. De emotie en oprechtheid heb ik altijd op het puntje van mijn tong … het is iets waar ik enorm naar streef. Dat is waarom ik van muziek houd; ik houd ervan om het gevoel dat muziek je kan geven en dan is het fraai als iemand anders het gevoel dat je in de muziek hebt willen leggen, wordt opgepakt.
Op het album heb je in je vocalen inderdaad meer diversiteit aangebracht; niet alleen wat betreft zuivere vocalen en gebulder, maar het bereik lijkt ook wat groter. Opvallend als je in ogenschouw neemt dat je vorig jaar een operatie aan je stem hebt ondergaan.
Ja, dat klopt. Ik heb vorig jaar inderdaad een operatie aan mijn stem ondergaan. Ik zing nu zeventien of achttien jaar, kom uit de hardcore/punk scene en op de leeftijd dat ik daaraan begon was er niet zoiets als instructies hoe het schreeuwen aan te pakken. Je vogelde gewoon uit hoe het te doen en deed het. Je leerde het jezelf aan. Dat brengt een soort eigenwijsheid, een trots met zich mee. In de loop van de tijd bemerkte ik toch wat beschadiging en heb wat lessen genomen bij Melissa Cross. Maar dat bleef niet zo hangen, zeker niet zo sterk als dat het wel deed na mijn operatie, toen ik eigenlijk van begin af aan weer moest leren op een juiste manier te praten. Min of meer van de grond af aan mijn stem weer opbouwen. De techniek sloeg beter bij me aan, ik stond er waarschijnlijk meer voor open en ik begreep het beter. Het maakte dat ik mijn instrument beter begrijp en het geeft me ook de hoop dat ik dit nooit meer hoef mee te maken. Ik wilde een intense training met Melissa en tijdens mijn herstel was ik er ook om de dag. Van normaal kunnen praten naar langzaam weer kunnen schreeuwen op een juiste manier. Ik heb het stap voor stap opgebouwd en het resultaat is een stem die ronder, voller klinkt. En dat is puur techniek; het is een kwestie van navigeren van de geluiden en frequenties, zonder jezelf schade toe te brengen. Het heeft echt mijn ogen geopend en ik heb een nieuwe waardering en fascinatie voor mijn stem gevonden. Mijn operatie was, achteraf bezien, een zegen in vermomming.
Knap dat je er zo op terug kunt kijken. Het moet vast enorm moeilijk geweest zijn om de operatie te ondergaan, niet zeker wetend wat het met je stem zou doen, dan wel hoe er van terug zou komen.
Het was zeker niet makkelijk, maar het heeft geen zin om erop terug te kijken. Zeker niet als je bedenkt hoe ik er uiteindelijk uitgekomen ben.
Dat positivisme zit ook wel een beetje in je, hè? Ik zeg dat vooral omdat de teksten op het album vooral spreken over hoop, verzoening en verwachting.
Mooi dat je dat eruit haalt. Voor mij staat het album in het teken van verantwoording nemen voor je doen en laten, verlossing in jezelf vinden door situaties, maar anderzijds ook over een ander er verantwoordelijk voor houden. Denk aan verraad en bedrog. Het gaat eigenlijk twee kanten op; het is zowel een innerlijk als een uiterlijk ding. Ik denk dat het belangrijk is om je te realiseren dat er altijd een reactie op een actie is. Je kunt dat in handen nemen of ervoor wegrennen. En kies je voor dat laatste, dan zal je er vroeg of laat door ingehaald worden.
Lettend op de teksten op ‘Atonement’ haal je ook heel veel van de inhoud uit je eigen leven en ervaringen. Je lijkt mij niet het type dat veel van zijn teksten inspireert op boeken en films.
Dat klopt helemaal, Patrick. Het is de pijn die uit mijn ziel stroomt. Haha. Het brengt oprechtheid en ik ben daar trots op, maar het is ook iets waar ik best wel mee worstel. Het kan emotioneel en spiritueel belastend zijn om een album te maken. Het is vermoeiend. Er zijn dagen waarop ik aan een album werk en het laatste wat ik wil doen is teruggaan in mijn ervaringen en oude wonden weer openrijten. Het is de schoonheid van het type schrijver dat ik ben, maar tegelijkertijd ook een vloek. Het kan echt zwaar zijn.
Dat zal misschien niet alleen gelden als je de nummers aan het schrijven of opnemen bent, maar neem je dat ook mee als je bepaalde tracks live gaat spelen? Ik bedoel: dan komen de teksten avond na avond voorbij.
Oh, maar dat kan zeker zwaar zijn. Ik heb er momenteel eentje, ik houd nog even voor me welk nummer dat is, waar het me nog niet gelukt is deze te vertolken zonder een traan te laten. Dat wordt heel interessant om die live te gaan spelen. Ik moet nog maar eens even kijken hoe dat gaat uitpakken.
Op het album komen we twee gastzangers tegen: Howard Jones en Chuck Billy. Ik vind het opvallend om te zien dat Howard een bijdrage levert aan track die een heel directe aanpak kent, waar ik wellicht een melodieuzere track verwacht had. Het pakt overigens heel fraai uit. Chuck Billy is heel herkenbaar in ‘The Crownless King’ Kun je iets vertellen over hoe is de samenwerking met beiden tot stand gekomen en waarom ze bijdragen aan deze specifieke nummers?
Wat Howard betreft sprak het voor zich. We zijn twee jaar geleden goede vrienden geworden. Na een show in Canada bleef hij gedurende de avond met ons in de bus en het was goed om te zien dat iedereen bevriend was. We raakten in gesprek en Howard liet ons wat demo’s horen voor zijn band Light The Torch. Ik herinner me dat ik geraakt was door wat hij aan het doen was, door de bandnaam en raakte geïnspireerd om te gaan schrijven over eenheid. Steek de fakkel aan, laat zien dat er een vlam, een baken van hoop is. De tekst kwam min of meer vanzelf en toen het nummer zowel tekstueel als muzikaal klaar was, hebben we gekeken of Howard deze track wilde doen. Het was niet alleen een mooi teken van onze verbondenheid en vriendschap, maar de tekst werkt ook. Ik was met hem in de studio toen hij zijn vocalen opnam; een mooi moment dat ik niet snel zal vergeten. Ik denk dat het laat zien dat er een solidariteit en broederschap is tussen ons, die ik graag aan de wereld wil laten zien.
En wat Chuck Billy betreft: ik kan nauwelijks enthousiaster zijn. Ik houd van Testament; ik vind het een fantastische, legendarische band. Ik heb zo ontzettend veel respect voor ze. Ook na al die jaren schrijven ze nog steeds fantastische thrash metal nummers. Ik voel me dan ook zeer vereerd met zijn aanwezigheid. Dat nummer is een protestlied, om te vechten tegen corrupte regeringen. Ik heb het zo geschreven dat het toepasbaar is op elk land en op elke tijdspanne. Een ander aspect waar ik erg trots op ben: Chuck is een native American, door mijn lijf giert er ook native American bloed. Ik vind het erg scherp, haast pikant, dat twee native Americans zich uitspreken over corruptie en de regering. En de wijze waarop hij bijdraagt, Chuck is een monster. Zijn bijdrage is fantastisch en we zijn enorm vereerd dat hij wilde bijdragen aan ons album.
Het eerste nummer van het album dat jullie naar buiten hebben gebracht was ‘Unleashed’. Waarom hebben jullie speciaal voor deze track gekozen? En is dat iets wat jullie zelfstandig kunnen kiezen of heeft de platenmaatschappij daar een dikke vinger bij in de pap?
We zijn het er onderling over eens welke nummers voor ons er het meeste uitspringen. Eigenlijk vanaf het moment dat we ‘Unleashed’ geschreven hadden, voelde het als een prima openingsnummer voor het album. Waarom de mensen dan ook niet als eerste kennis laten maken met de openingstrack? Brian Slagel heeft er ook wat in te zeggen gehad, maar Metal Blade is het type platenmaatschappij dat veel zeggenschap neerlegt bij en vertrouwen uitspreekt in de band. Je kunt gerust zeggen dat het een volledige samenwerking tussen band en platenmaatschappij is. We hebben er met elkaar over gesproken en ‘Unleashed’ werd de eerste teaser, die een indruk geeft van waar we voor gaan op het nieuwe album. Ondanks dat we elf verschillende songs op het album hebben, voelt dit gewoon goed als eerste track.
Er zullen ongetwijfeld nog één of twee tracks volgen voordat het album uitkomt. Hebben jullie al een keuze kunnen maken welke de volgende gaat zijn?
De volgende single zal het nummer ‘I Am Broken Too’ zijn. Het is, vanwege de tekst, waarschijnlijk één van mijn favoriete nummers van het album. Ik heb sinds ongeveer een jaar de hashtag #IAmBrokenToo op mijn Instagram staan, om aandacht voor geestelijke gezondheid te vragen. Dat was nadat ik de tekst had geschreven, maar nog voordat het nummer een feitelijk nummer was. Voor mij is dit een heel belangrijk thema. Maar ja, dat wordt zeker het volgende nummer. De video is klaar en we verwachten die in de komende weken uit te brengen (red.: en zo geschiedde op 16 juli 2019). In elk geval voordat onze tour start, want deze willen we opnemen in de set list.
Is het leuk om weer op tour te gaan. Ik bedoel: met een nieuw album lijkt het me interessant om te zien hoe mensen er live op reageren?
Oh, dat is het zeker. Maar aan de andere kant doe ik mijn best mij niet teveel aan te trekken van hoe mensen erover denken, zeker als het op het internet aankomt. Wat mensen direct tegen je zeggen is anders, maar tot nu toe is de eerste respons eigenlijk erg positief.
Met je toestemming wil ik tot slot nog even een uitstapje maken naar Times of Grace. Kun je zeggen dat deze band nog steeds actief is of staat de band toch heel erg aan de zijlijn en krijgt het voorlopig geen prioriteit?
Times of Grace is nog steeds springlevend, maar heeft een stapje naar achter moeten doen in de afgelopen twee jaar met alle hectiek. Adam heeft muziek geschreven voor een volledig album, ik heb een paar demo’s gedaan van tracks. Met de vocalen hebben we nog wel een weg te gaan, maar de muziek is min of meer klaar. Wanneer het geheel klaar is of überhaupt uitgebracht gaat worden, kan ik je niet vertellen. Simpelweg omdat ik het niet weet. We zullen daar naar kijken tussen alle activiteiten rondom Killswitch, dus ja … ik durf daar geen uitspraak over te doen. Ik kan je wel al meegeven dat het muzikaal anders gaat klinken. Iets experimenteler, nog meer melodie en langere nummers. Adam probeert ons wat verder bij het geluid van Killswitch vandaan te halen en ik denk dat we straks een heel divers, creatief album hebben, dat prima op zichzelf kan staan en geen vergelijking met Killswitch Engage meer hoeft te ondergaan.
Dat klinkt veelbelovend, Jesse. Ik zie dat de tijd er bijna opzit. Zijn er nog zaken die je wilt toevoegen of die je liever niet gepubliceerd wilt hebben?
Nee, absoluut niet. Ik vond dit een aangenaam gesprek. Dank je voor je tijd en de interesse in Killswitch Engage en hopelijk zien we elkaar als wij in oktober in Amsterdam (red: de 23e, in de Melkweg) spelen. Tot dan?
Check de onderstaande socials voor meer informatie over deze band.