Hallo Jeroen, Dit interview draait rond alweer het derde Fleddy album ‘Sabbath Fleddy Sabbath’. Sinds 2016 is dit het derde studio album en zelfs het vierde als je de live plaat meerekent. Hoe komen jullie aan zo een straffe werkethiek?
Dat is heel simpel te verklaren. Ontzettend graag muziek maken. En heel graag dingen creëren en maken. Het is wel zo dat er deze keer wat meer tijd zat dan tussen de albums ‘Helgië’ en ‘De Kerk Van Fleddy’. Ik begon al met aan Kerk te schrijven op de dag dat ‘Helgië’ verscheen. Nu zat er tussen het uitbrengen van de vorige en het terug beginnen schrijven aan de nieuwe toch wel een jaar. Maar het is plezant dat te doen. Dat blijft de drijfveer. Muziek maken is de beste therapie voor jezelf. Het is iets dat je nodig hebt. Vandaar dat het zo vlot verloopt.

Heel wat bands beperken het opnemen van nieuwe albums en moeten het financieel vooral live volbrengen. Hoe is het met jullie verkoopcijfers?
Die verkoopcijfers zijn niet het belangrijkste middel om geld te verdienen. In het geval van Fleddy Melculy geraken we wel meer als uit de kosten. We verkopen redelijk wat platen. Zowel vinyl als cd’s. Ik dacht dat er van ons debuut ‘Helgië’ zeven duizend stuks verkocht werden. De dag van vandaag is dat heel veel. Vandaar dat we blijkbaar de best verkopende metalband in België zijn. En dat weten we zelf nog niet zolang. Wat er van die verkoop binnenkomt, wordt voor een groot stuk terug in de band gestoken.

Nu is Fleddy een rijke rockster en is hij omgeven door groupies, geld, drank en drugs. Hoever kan je het verhaal over Fleddy nog uitdiepen?
Dat is wel een grap hoor. Zeg maar lachen met jezelf. Maar eerlijk gezegd, wij zijn een heel brave band. Als we live ergens gaan spelen, zijn we wel een party band. Na een show is het altijd feest. Zelfs als we op voorhand zeggen dat we het wat kalmer gaan aandoen. Dat is dus ook elke dag een kater bij wijze van spreken. Maar je wordt ouder en dan wordt het allemaal wat kalmer. Die groupieverhalen zijn er ook wel maar dat is allemaal wat minder. Je kent de verhalen over het signeren van billen en tieten. En andere aanzoeken. Ik heb me wel al eens afgevraagd waarom ik getrouwd ben als er weer eens zo een knappe griet u nen toffe zanger vindt.

Het getuigt van lef om te verwijzen naar het ‘Sabbath Bloody Sabbath album’ uit 1973. Voor dat album zat Black Sabbath eerst in Bel Air maar kampte met een gigantisch writers block en cocaïne probleem. Na enkele weken vrijaf, kwamen ze terug samen in Clearwell Castle. Ze zweerden dat het daar spookte en maakte hun donkerste album ooit. Herken je daar iets in?
Voor een groot stuk, komt het wel wat overeen. ‘Sabbath Fleddy Sabbath’ was de grote kapstok van rust die er moest komen en kan je wat vergelijken met de reden waardoor ze in dat kasteel gaan opnemen zijn. In het begin hoor je dat ik terug de geest van Dimebag tegenkom. In plaats dat hij me nu betovert, zeg ik hem dat het welletjes geweest is en dat ik de geest van de metal ondertussen wel al gered heb. Eigenlijk zijn we dus met onszelf aan het lachen. Maar daarmee heb je ook direct de reden van de plaat. Fleddy Melculy is een grote band geworden en alles werd uitvergroot. Net zoals Black Sabbath willen beide bands tot rust komen. Waar beide albums nog met overeen komen is dat het nu voor ons de vijfde of zesde release in totaal is en voor Black Sabbath was dat ook het geval. Er zullen nog wel gelijkenissen zijn tussen beide platen. Maar de meeste zijn wel onbewust gebeurd. Het blijft een persiflage op die hoes en albumtitel.

Jullie geluid is duidelijk veranderd. Het album klinkt serieuzer maar ook melodieuzer. Je zingt ook meer als op de voorgaanden. Is dat een natuurlijke evolutie of bewuste keuze?
Ge moet het vooral voor jezelf als band interessant houden. Ik had dat al door met onze tweede plaat. We konden horizonnen verwijden en verder gaan in metal zoals we zelf wilden en ons niet enkel beperken in metalcore of hardcore. Zeker op onze nieuwe plaat. Ook thematisch zijn er een paar nummers ingeslopen die een veel serieuzere kant hebben als wat mensen van ons gewoon zijn. Dat was al een beetje met een paar nummers van onze vorige plaat. ‘Moeiunidotcom’ en ‘Kerk’ gingen die richting uit. Nu staan er wel bloedserieuze nummers op. ‘De Hel Niet Gezien’ is daar een voorbeeld van. De Fleddy vibe zit er nog wel steeds in. Is dat nu een bewuste keuze? Ik denk dat het gewoon een natuurlijke weg is waarin alles evolueerde. Ik had zin om er wat melodieuzere zaken in te steken maar dan zonder te hervallen in bands zoals Bring My The Horizon die vandaag eerder als de Backstreet Boys klinken. Dan heb ik het liever zoals Pantera of Crowbar. Harde melodieën en zangpartijen. Het past goed en onbewust wordt het catchier en toegankelijker. Dat is wel cool aan die nieuwe plaat.

Zou je een nummer als  ‘De Hel Niet Gezien’ jaren terug al kunnen maken hebben?
Niet op die manier en in de vorm dat het nu is. Misschien wel in de tekst. Het is ook een van die nummers die het langst op tafel gelegen heeft. Zouden we het nu doen of niet? Maar fuck, het past perfect op de plaat. Zo bekijk ik al onze platen. We bekijken geen nummers apart. Alles moet samen horen. Van track een tot zestien moet het een verhaal zijn. Alles moet passen.

Een van mijn persoonlijke toppers is: ‘Stop’. Ik versta echt niet wat mensen zien in al die influencers. Is dat het einde van de jeugd of is er nog wat licht in zicht?
Dat is nu nog altijd hetzelfde als in het begin van Fleddy. Wat vind ik dat me echt stoort of kwaad krijgt? ‘Stop’ is zo een van de voorbeelden. Maar het kan ook iets onnozel zijn. ‘Damn Tam Tam’ met Franky DSVD is zo iets. Het draait om die tamtam spelers die je op straat tegen komt. Ik krijg het schijt als ik die mannen hoor spelen. Dan denk ik altijd van steek daar eens wat meer structuur in. Ik ben het nu wel wat aan het opblazen maar het zijn van die kleine dingen die je bezig houden. Het moet wel interessant blijven. Ook inzake de insteek. Soms zeggen mensen me om nog eens zoiets als ‘Brood’ te maken maar het nummer dan kaas of pizza te noemen. Dat gaan we nu juist niet doen. Het moet slimmer zijn en je mag niet verwachten waar het naartoe gaat.

Ook Sven De Caluwé van Aborted komt langs. Op ‘De Wereld Is Wondermooi’ zingt hij zelfs voor de eerste keer in zijn rijk gevulde carrière in het Nederlands. Hoe heb je hem zover gekregen?
Dat is nog snel en vlot gegaan hoor. We zijn elkaar vorige zomer tegengekomen. Hij kwam naar een show van ons kijken. We kwamen direct goed overeen en ik vroeg hem of hij geen goesting had om eens samen een nummer op te nemen. Hij was direct akkoord. En vijf dagen later zat hij al bij ons in de studio. We hebben alles doorgenomen en direct opgenomen. Ik heb nog nooit met een zanger gewerkt die zo goed weet wat hij doet. Technisch is hij zo sterk. Laat hem twee lijnen opnemen en hij kan dat direct identiek hetzelfde laten klinken. Sven heeft gewoon een instrument in zijn keel zitten.

Arno: Hoi Jeroen. Ik vind het heel leuk dat je ook nummers hebt waar je niet zingt maar een gesprek doet zoals in ‘Het Interview’. Nu staan er zo terug op.
We doen dat omdat het tegenwoordig moeilijk is voor mensen om hun aandacht er nog bij te houden. Na twee of drie nummers, luisteren ze al naar iets anders. Het is dus de kunst om je plaat zo op te bouwen zodat je er de aandacht bij blijft houden. In het geval van Fleddy Melculy spelen we ermee zodat we er een sketch of grap kunnen insteken. Zoals in ‘Het Interview’ of nu de metal politie die ineens op bezoek komt. Alles moet kunnen en je moet het interessant genoeg houden om een verhaal te vertellen.

Met ‘De Wereld Is Wondermooi’, ‘Stop’, ‘De Hel Niet Gezien’ en ‘Beest’ zijn er al vier video’s verschenen. Volg je dan nog vol spanning de reacties die erop verschijnen?
Iedereen houdt dat wel in het oog. Het blijft toch altijd plezant te horen wat mensen van je werk vinden. Iets nieuws is dat we nu zelf gemerkt hebben dat als je een plaat uitbrengt, de attention span zoals ze het noemen in de gaten wordt gehouden. Neem nu dat je plaat op vrijdag uitkomt. Ze gaat een week mee en dan is ze al oud geworden. Vroeger voor het internet was die attention span soms twee, drie of vier maanden. Nu is dat helemaal anders. Er komt zoveel muziek uit en het gaat zo snel. Dus doen we het anders. Voor de plaat uitkomt, heeft iedereen al een resem nummers voorgeschoteld gekregen. Soms een echte video, soms een lyric video. Dat hoeven zelfs niet altijd potentiële singles of hits te zijn. Je plukt wat uit de plaat zodat je die eigenlijk twee of drie maand op voorhand aan het voorstellen bent bij de mensen. Zo verleng je de attention span. En het is ook een interessant gegeven voor de fans. De plaat komt uit in maart maar je gaat ervoor al heel wat van horen. We zeggen ook nooit op voorhand wanneer. Dus blijft elk nummer een surprise.

Zoals je al vermeld hebt, komt ook Franky DSVS van Channel Zero langs. Is dat een eerbetoon aan dat Belgisch metal icoon?
Het idee om samen eens een nummer op te nemen was er al lang. Ik ben heel content van dat nummer. De Franky kon helemaal zichzelf zijn met zijn stembereik. We komen heel goed overeen. Veel mensen denken zelfs dat we broers zijn omdat we zoveel op elkaar lijken. En dat is best wel grappig. Ook het idee met die Fleddy en Flanky podcasts en filmpjes is er zo gekomen. We zijn volop bezig met die op te nemen met guests. De filmpjes zijn eigenlijk trailers die wekelijks online gezet worden. De podcasts verschijnen elke twee weken. Die duren een uur en zijn heel plezant om te doen.

Vorig jaar zag ik Fleddy Melculy en Channel Zero vlak na elkaar spelen op het Miracle Meeting festival in Deinze. Jullie gingen zo hevig te keer dat Channel Zero een beetje saai overkwam daarna. Vind je niet wat vervelend want hij is toch een groot voorbeeld voor jullie?
Dat is heel moeilijk. Ik vind het ook niet helemaal zo. Het is niet omdat zij al een tijdje geen grote singles of bekende platen meer gehad hebben, dat ze niet meer relevant zijn. Maar je mag ons ook niet vergelijken want we zijn twee verschillende bands. Ik vond dat ook zo leuk in het verlengde van die avond dat je vijf of zes verschillende bands hebt gezien. Vanaf opener Bark tot afsluiter Channel Zero. Dat was het coole eraan. Maar je kan ons niet vergelijken. Channel Zero heeft dat heavy metal kantje uit de jaren tachtig in hun. Wij zijn meer eind jaren negentig hardcore in combinatie met nu metal. Zeg maar Korn en Slipknot enzo. We hebben Channel Zero zeker niet naar huis gespeeld. Maar het is wel een leuk compliment.

Enkele maanden terug leerde ik met het album ‘Weltschmerz ’89’ van X Raiders een heel leuke Nederlandse band kennen. En kijk, nu doen ze ineens mee op het nummer ‘Nederhel vs Helgië’. Hoe heb je hun leren kennen?
In 2018 deden die de support van zo goed als elke clubshow in Nederland en België. Dat was tijdens de Kerk toer. Vroeger noemden ze de Rectum Raiders maar ze zijn van naam veranderd. In 2017 speelden ze voor de eerste keer in ons voorprogramma. Om eerlijk te zijn en excuseer me voor mijn taalgebruik maar we hadden dan al heel wat crap gezien als voorprogramma. Er stond zelfs al eens een fanfare voor ons op het podium. Toen de X Raiders begonnen, gingen we met een half oog kijken van wat gaat het nu weer zijn. Ze hebben ons echter enorm verrast. Toen we elkaar dan backstage tegenkwamen, was het zo plezant dat we ons afvroegen of we ze niet konden meenemen op toer het jaar erna. Zo kwam dan de vraag of ze een nummer met ons wilden opnemen. Dat was heel tof. Lekker België en Nederland uitkakken.

Ik heb enorm moeten lachen met ‘De Metalpolitie’. De regels van het metal wetboek, true
testerken en cultzaksken. Soms vraag ik me af of jullie een Hollandse toeter oproken en al die ideeën dan opnemen en later uitwerken.
Neen hoor. De term metalpolitie wordt wel frequenter gebruikt en slaat op mensen die altijd commentaar hebben of het beter weten. Een perfect voorbeeld is als er nieuwe namen voor Graspop bekend gemaakt worden. Dan zie je een shitload aan commentaar verschijnen van volk waarvan hun lievelingsband er niet tussen staat en gaan ze andere bands uitkakken. Dan denk je waar zijn jullie met bezig. Of die bands die andere bands durven zeggen wat ze wel of niet moeten doen of dat ze slecht bezig zijn. Maar met dat true testerken of cultzaksken. Ik weet niet hoe ik erop kwam. Urbanus zou zeggen dat ze me geduwd hadden.