Het is al een poosje geleden dat we elkaar gesproken hebben, want het vorige album ‘Black Moon Rising’ kwam uit in 2014. Ditmaal namen jullie dus wat meer tijd voor het schrijfproces van een nieuw album. Kan je daar wat meer over vertellen?
We besloten om een aantal liveshows te doen, vergezeld van het statement dat dit de allerlaatste liveshows zouden zijn die Falconer deed. Dat gebeurde in 2015. Daarna namen we een pauze. Dat werd twee à drie jaar dat ik mijn gitaar amper aangeraakt heb. Ik had ruwweg één song. Wat later begon ik toch te overwegen om nog een album te maken, want de twee songs die ik inmiddels had geschreven, waren erg goed. Ik wou die niet verloren laten gaan door ze niet uit te brengen. Dus besloten we toch maar om nog een album te maken, maar dat moest echt een goede plaat worden. Het mochten geen twee goede songs en een verzameling minder werk worden voor ons laatste album. We hebben er dus hard aan gewerkt en eindelijk zijn we klaar om het laatste Falconer album uit te brengen.

Is dit waarlijk het laatste album voor Falconer?
Ja. Ik denk dat twintig jaar wel voldoende is. We hebben negen albums gemaakt. Het is tijd om iets anders te gaan doen.

Dat hangt van jou af, maar ik vind het toch spijtig en het komt als een totale verrassing…
Ik hou echt van de muziek die we gemaakt hebben, maar ik hou ook van de film ‘Braveheart’, echter wil hem geen twintig keer zien (lacht). Het is echt wel tijd voor iets anders.

Ik herinner me dat het vorige album helemaal door jou alleen geschreven was. Was dit nu ook het geval, of was er meer samenwerking tijdens het schrijfproces?
De meeste songs zijn door mij alleen geschreven, maar ik had hulp bij de laatste song ‘Rapture’. Van in het begin was die song bedoeld voor Mithotyn en daar heb ik met Karl Beckmann (ex-Mithotyn, nu King Of Asgard) aan samengewerkt. Die song hadden we nog liggen en er gebeurde niets mee. Ik heb toen Karl gebeld en de tekst herschreven, zodat we het voor Falconer konden gebruiken. Dit is een heel andere song dan je van ons gewend bent, omdat het oorspronkelijk niet bedoeld was als Falconer song. Maar dat is de enige samenwerking op dit album.

Ja, Karl is nu actief in King Of Asgard. Bestaan die nog?
Ja, dat klopt, maar ik denk niet dat ze zo actief zijn, toch niet op het moment. Ik geloof dat ze wel enkele nieuwe songs in de pijplijn hebben. Ik kan niet voor hen spreken, maar ze bestaan nog.

Er zijn enkele nieuwigheden op het album, zoals instrumenten die jullie altijd al wilden gebruiken, maar pas nu daadwerkelijk te horen zijn…
Ja. Iedereen die in Zweden folkmuziek speelt weet wel wat een nyckelharpa of sleutelharp is. Ik heb er altijd van gedroomd om dit instrument in onze muziek te gebruiken, maar dat was niet zo gemakkelijk omdat ik niemand kende die dit kan bespelen, maar we gingen eens naar een concert van Utmarken, een Zweedse folk metalband en na de show spraken we de zanger Mathias Gyllengahm aan. Hem heb ik gevraagd om een bijdrage te leveren in enkele songs. Dat was spontaan, maar het bleek een toffe gast te zijn en ik hou van hun muziek, dus konden we onze wens waarmaken. We hebben ook doedelzak op het album. Dat is misschien niet zo Scandinavisch, maar toch nog middeleeuws. Het is de zanger van Black Magic Fools, Pontus Nilsson, die dat speelt op enkele songs.

Er staat met ‘Rejoice The Adorned’ ook een ballade op dit album. Is dat de eerste keer?
Neen, we hebben dat wel een drietal keren gedaan. De laatste was op ‘Northwind’ en dat was in 2006. Dat is dus al een tijdje geleden. ‘Rejoice The Adorned’ is mijn favoriete nummer op dit album, hoewel het wat afwijkt van wat we gewoonlijk doen. Het is het meest emotionele nummer geworden en ik ben er heel trots op.

We horen daar ook piano in en in ‘Thrust The Digger Deep’ horen we zelfs een Hammondorgelsolo. Wie speelt dit?
Dat werd gedaan door Johannes Nyberg. Hij heeft vroeger in de band Zonata gespeeld.

Het is een erg goed album met veel diversiteit!
Ja, op ‘Black Moon Rising’ was er niet zoveel folk te vinden, maar aangezien ik wist dat dit het laatste album zou worden, moest dit album echt alle elementen van Falconer bevatten. Enkele snelle songs, een beetje folkmuziek en ook folk instrumenten. Er staat met ‘Bland Sump Och Dy’ ook een Zweedstalig nummer op, want het album ‘Arnod’ was volledig in het Zweeds. Ik vind dat we alle vertrouwde elementen op dit album aantreffen. Ik denk dat het een goed album is om mee te eindigen. Wat mij betreft is het in ieder geval zo dat men niet kan zeggen: ‘ze waren het beu en dat hoor je.’ Misschien zien sommigen dat zo, maar ik niet (grinnikt).

Wees gerust, zo klinkt het niet. Waar gaat ‘Bland Sump Och Dy’ trouwens over?
Dit was een erg folkachtige song en dat hoort dan in het Zweeds te zijn. Ik heb het zo folkloristisch mogelijk gemaakt. In Scandinavië – en ik denk in heel Noord Europa – vindt men soms dode lichamen onder het slijk begraven in een moeras. In middeleeuwse tijden bleek dat iets gebruikelijks te zijn om je van een lichaam te ontdoen na een moord, omdat het lichaam in de modder wegzakt. Die lichamen bleven wel goed geconserveerd omdat er geen zuurstof in de moerassen is.

Wat kan je nog vertellen over de teksten?
Ik vermoed dat de meeste teksten, zoals gewoonlijk, geschreven zijn op een middeleeuwse manier, maar de meeste songs zijn wel gelinkt aan het heden. Zoals ‘Kings & Queens’, de eerste song die ik schreef en de eerste song op het album, gaat over het trachten om je dagelijkse leven niet al te routineus te maken. Beter proberen om niet elke dag hetzelfde te doen op dezelfde manier, want dan wordt alles een sleur. Let wel, ik slaag er niet in om dat zelf te doen (grinnikt), maar wij zijn allemaal koning of koningin van onze eigen dag. Dat is ook één van de sterkste songs vind ik. De meeste songs gaan over hedendaagse dingen, maar geschreven in middeleeuwse stijl om in het Falconer concept te passen.

Kan het nog beschouwd worden als Viking metal?
Ja hoor. Dat is altijd mijn manier van schrijven geweest, er duikt ook altijd folkmuziek op in wat ik schrijf, dat is nu eenmaal mijn stijl. Ik heb er altijd van gehouden en we zullen zien wat er in de toekomst zal gebeuren.

Ga je dan een totaal andere richting inslaan?
Ik heb in het verleden al eens andersoortige songs proberen te schrijven, maar met Falconer heb ik een platendeal, dus heb ik altijd alles omgebogen naar Falconer. Dat is misschien wel verkeerd, want ik wil ook andere paden verkennen. Het risico is dat ik dan vier of vijf demotracks maak en het in Soundcloud verdwijnt en niemand het hoort. Maar ik zal er wel in slagen om eens iets anders te doen. Er zal altijd het risico bestaan dat het nooit uitgebracht zal worden, maar dat is dan maar zo. Welke stijl het gaat worden, is op dit moment moeilijk te zeggen. Ik speel maar wat en verken muziek buiten de metalscène. Ik bedoel maar, ik heb dertig jaar met metal geleefd, dus is het mijn tweede natuur. Hoe dan ook zal ik wel terugkomen.

Welke waren ooit je invloeden toen je begon?
Vroeger luisterde ik vooral naar Mötley Crüe, Kiss en Iron Maiden, maar ook naar Bolt Thrower en Bathory natuurlijk, Later begon ik bands op te merken als Gamma Ray, Helloween en meer melodieuze rock. Jethro Tull is van grote invloed geweest. En Queen, Rainbow… melodieuze dingen.

En waar luister je nu naar?
Niet zo veel, eerlijk gezegd (lacht). Ik zou zeggen dat ik eerder naar AOR luister tegenwoordig. Eclipse is bijvoorbeeld een fantastische band,maar met een familie en een fulltime job blijft er niet veel tijd over om naar muziek te luisteren. En ik moet natuurlijk ook naar mijn eigen muziek luisteren. Verder luister ik veel naar dingen waar ik al dertig jaar naar luister, zoals Iron Maiden. Ik weet dat het goed is en ik blijf terugkeren naar dat soort muziek.

Is er een bepaalde reden waarom je het album ‘From A Dying Ember’ genoemd hebt?
Ja, dat was een manier om te tonen dat de band aan het sterven is. De laatste songs van de gloeiende sintels van Falconer die uitdoven. Daarom hebben we ook de strijder van het eerste album op de cover, met het begrafenisvuur en de boot. Toen ik de titel officieel openbaarde, dacht ik dat ik vast vragen van fans ging krijgen, maar ik denk dat de titel nog niet wijdverspreid is. We zullen zien wat dat geeft als ie bekend gemaakt wordt. Ik denk dat sommige fans zullen aanvoelen dat er iets niet goed aanvoelt met zo’n titel. Maar in dit geval is het dus heel passend.

Zijn er nog plannen om videoclips te maken?
Neen, er zijn helemaal geen plannen meer voor de band. Ik ga gewoon deze interviews doen en dat is het. We hebben wel wat beeldmateriaal van de laatste shows die we gedaan hebben, zeker van het laatste optreden op ProgPower USA in 2015. Misschien gaan we er een korte documentaire van maken, 20 minuten of zo. Nu zijn we daar nog niet aan bezig, maar in de loop van het jaar mogelijk wel.

Welke herinneringen heb jij aan die laatste show tijdens ProgPower USA?
Het was één van de beste shows die we ooit gedaan hebben en dat zeg ik niet zomaar licht. Ik heb Falconer altijd gezien als een studioband. We waren het beste in de studio. Ik heb nooit het gevoel gehad dat ik op het podium thuishoor, ik voel me geen performer. Als je zo weinig optreedt, dan voel je je elke keer als beginners. En dan duurde het weer enkele jaren vooraleer we weer op een podium stonden, dus hebben we nooit routine verkregen. Maar de ProgPower show verliep eigenlijk wel goed en we werden heel goed ontvangen in de VS. We hadden een fantastische tijd, heel de tijd dat we daar waren. Heel mooie herinneringen.

Overweeg je niet om er een DVD van uit te brengen later?
We hebben geen materiaal dat goed genoeg is voor een DVD release en ik denk dat onze performance op het podium niet echt bijzonder is (lacht). Ik ga dit de fans besparen. Laten we ons beperken tot de muziek. Dat is voldoende (lacht).

Jullie hielden er ook altijd van om met dezelfde mensen te werken, zoals met producer Andy LaRocque in de Sonic Train studio…
Ja en de cover is geschilderd door dezelfde artiest sinds 2001, Jan Meininghaus. Ja, als we iemand vinden waar we ons goed bij voelen, dan blijven we daarbij. We zien geen reden om van studio te veranderen op zoek naar een sound. We houden van onze oude sound, dus blijven we daar bij.

Jullie moeten natuurlijk allemaal werken naast de band. Ik herinner me dat Mathias ook acteur was. Doet hij dat nog steeds?
Ja, momenteel is hij bezig met iets voor theater. Tijdens het avondmaal onderhouden ze de gasten. Ze spelen die show te midden van de betalende en etende gasten. Hij is altijd met theater en musicals bezig geweest. Hij is dus de enige die kan leven van de muziek, maar niet van Falconer’s muziek natuurlijk (grinnikt). Alle anderen hebben normale jobs.

Wat is jouw normale job?
Ik ben opzichter van de begraafplaatsen in mijn omgeving. Ik heb de verantwoordelijkheid voor het personeel en het budget daarvoor, voor 35 begraafplaatsen. Ik werk dus met grafstenen en grafzerken en zo’n dingen. Ja, een beetje apart misschien, maar niets bijzonders.

Dan zal je nu veel werk hebben…
Ja, we merken een kleine stijging, vooral bij oudere mensen. Er is nog geen enorme stijging geweest, maar we zullen zien wat er op ons afkomt in één of twee maanden. Dan zullen we zien of we het juiste besluit genomen hebben. Tot hier toe zijn er geen enorme veranderingen in ons dagelijks leven gebeurd. Ik werk een beetje meer thuis, maar niet veel, want ik moet er zijn. Er zijn nu geen samenkomsten en vergaderingen, een beetje antisociaal gedrag, maar daar heb ik totaal geen moeite mee (grinnikt).

In zekere zin is het voor jullie nu goed dat jullie geen band zijn die veel op tournee gaat, want met het coronavirus zijn er al veel plannen in duigen gevallen…
Ja, ik denk dat het nog heel moeilijk gaat worden voor alle bands die echt leven van touren en dat nu niet kunnen doen.

Is er nog iets waar je graag mee afsluit?
We zijn behoorlijk compleet geweest. Over de split van de band, het album en de laatste shows. Ik kan je nog meedelen dat de enige die momenteel in een andere band zit, onze bassist Magnus Linhardt is. Hij speelt in Catapult The Smoke, Ocean Grief en nog een band waar ik me de naam nu niet van herinner. De rest heeft geen andere bands waar ze nu in spelen. We zullen zien wat er met hen gebeurd in de toekomst.