Beat City Tubeworks
Erik Linder: “Waarom weet ik niet precies, maar misschien heeft het te maken met de lange koude winters; men moet toch iets om deze door te komen.”
De nieuwsbrieven van The Sign Records houd ik sinds de toetreding van eerst Grande Royale en later ook Märvel goed in de gaten. Zo was ik al heel fijne bandjes als The Drippers, Svartanatt, Heavy Feather en Hot Breath tegengekomen. Deze keer was ik direct ingepakt door promofragmenten van Beat City Tubeworks. Heerlijk energieke rawk ‘n’ roll van hoge kwaliteit, van een band uit dezelfde stad en met eenzelfde muzikale basis als een persoonlijke favoriet; Grande Royale. Na beluistering van het gehele album is de nieuwsgierigheid nog niet verminderd en gelukkig wil gitarist/zanger Erik Linder achter de PC kruipen om enkele vragen te beantwoorden.
Cor Schilstra Ι 07 januari 2020
Hallo en gefeliciteerd met de re-release van jullie debuutalbum door The Sign Records! Zijn jullie blij met het inruilen van (een deel van de) onafhankelijkheid voor (hopelijk) een groter publiek voor jullie muziek?
Hallo en dank je wel! Jazeker voelt het helemaal goed om een groter publiek te kunnen bereiken met ons debuutalbum; hopelijk kunnen we nu met een fatsoenlijke release eindelijk bereiken dat het album de aandacht krijgt die het verdient!
Kun je onze lezers even meenemen in hoe dit allemaal begonnen is, en hoe jullie in de huidige situatie verzeild zijn geraakt?
Drie van ons zaten in een band genaamd The Horsehead Union en het einde van deze band in juni 2014 was eigenlijk het startschot voor de huidige band. Beat City Tubeworks begon eigenlijk meer als een project waarbij we wat materiaal dat al op de plank lag wilden uitproberen. Ons hoofddoel was spelplezier door lekker aanklooien met klassieke seventies rock ‘n’ roll met een catchy boogie vibe! Na een tijdje hadden we een behoorlijk repertoire opgebouwd met lekkere liedjes en besloten we dit een stap verder te brengen; we deden een paar geslaagde optredens. Nadat ook andere mensen onze muziek erg konden waarderen, begon het allemaal echt vorm te krijgen en zo zijn we op dit punt aangekomen, vier jaar later.
Op welke manier is dit album een re-release; is het alleen een andere verpakking en een groter distributiekanaal, of is de muziek zelf ook re-mastered of zelfs opnieuw opgenomen?
Toen we de deal sloten met The Sign Records, was dat eigenlijk voor ons nog te verschijnen album ‘Top Rock’, dat in Februari 2020 uitkomt. De proefopnames van dat album had hun uiteindelijke aandacht getrokken. Wij kwamen zelf met de suggestie om ons in eigen beheer opgenomen debuutalbum eerst nog een keer opnieuw uit te brengen, omdat eigenlijk nog zo weinig mensen deze hadden kunnen horen. Hiermee gingen ze akkoord, nadat ze het natuurlijk even kritisch hadden beluisterd. Wel wilden ze een verbeterde re-mastering om de geluidskwaliteit op te krikken. Er zitten verder geen veranderingen in de mix! Ook kwamen we tot de consensus dat de vormgeving van de hoes anders moest. Het was een hand gemaakte cartoon-achtige psychedelische afbeelding. Ten tijde van de eerste eigen release leek dit grappig en de juiste keuze, maar eerlijk gezegd dekt het eigenlijk niet de lading op een goede manier. De nieuwe hoes lijkt meer op een Zweeds rock n’ roll debuut album en dat is belangrijk als je de aandacht van je publiek wil trekken!
Wat kun je ons vertellen over het opnameproces? (het album klinkt erg authentiek, energiek, direct en behoorlijk “live” in algehele sound, zonder overdubs bij een gemist nootje en knallende live aandoende eindes).
De werkwijze bij dit album was vrij simpel; eerst drums en slaggitaar tegelijkertijd in de dezelfde opname ruimte, daarna de bas, de solo’s en afsluitend de zang en enkele overdubs. De plaat was opgenomen in twee sessies. Eerst was het de bedoeling zes nummers op te nemen voor een EP of enkele singeltjes, maar toen we de opnames terug luisterden, vonden we het naar meer smaken. We gingen terug de studio in om nog zeven nummers op te nemen en besloten toch een volledig album uit te brengen. Al met al denk ik dat we vijf of zes dagen bezig zijn geweest met de opnames. Het mixen was echter een heel ander verhaal; probeer maar eens die twee compleet verschillende opnamesessies als een goed klinkend geheel te laten lijken. Toch denk dat onze studio producer Ulf Blomberg van Hoborec erg goed werk geleverd heeft, gezien de omstandigheden.
In mijn review heb ik jullie gitaar duels vergeleken met taferelen die ik Nicke en Strings op een podium heb zien doen; jullie zijn klaarblijkelijk duidelijk beïnvloed door The Hellacopters en soortgenoten, naast de klassiekers als Kiss, AC/DC, Stooges, MC5 en zelfs Status Quo. Zijn er nog anderen waarvan je ze beslist genoemd wil hebben?
Natuurlijk zijn wij geïnspireerd en beïnvloed door The Hellacopters. In de negentiger jaren luisterden we allemaal naar hun muziek in Zweden! Maar ook honderden andere bands uit heel andere hoeken en genres hebben ons tot voorbeeld gediend. Om er nog een paar anderen te noemen: Stones, ZZ Top, Sex Pistols, Beatles, New York Dolls, Eddie & The Hot Rods, Sweet, Cheap Trick en Alice Cooper. Ieder van ons is muziek liefhbber, met een groot spectrum van muziek waar we naar luisteren en we houden ook van heel veel vreemde en verrassende invalshoeken.
Welke apperatuur hebben jullie eigenlijk gebruikt voor de opnames (specifiek in het gitaarduel van ‘Gravy Days’; jammer van de fade-out!)
Ik heb mijn oude vintage Fender Twin Blackface gebruikt en volgens mij had Kristian zijn VOX AC30 met creambacks in de studio; heel fijn spul! De gebruikte effectpedalen voor het album waren voornamelijk Fulltone OCD distortion, tijdens de solos geboost met tubescreamer en delay, met soms een wah-wah. De gitaren in ‘Gravy Days’ waren mijn ’68 Mosrite Ventures en Kristian met zijn Telecaster. De bas op het hele album is een zeventiger jaren Fender P bas over een Hiwatt versterker en voor alle percussie gebruikt Henrik zijn Gretch kit.
Wie is er verantwoordelijk voor het schrijven van de liedjes en hoe is het proces van raamwerk naar eindproduct?
Beat City Tubeworks is een volledig functionele democratie! We hebben het in dit geval ook nog eens over vier extreem koppige en eigenwijze karakters die allemaal hun stukje kwijt willen. Alle bandleden zijn op een of andere manier betrokken bij de totstandkoming van de nummers en we komen altijd samen tot een richting waar we allemaal naar toe willen. Meestal kom ik of Kristian met een paar riffs of stukjes van een nummer, vanwaar we samen verder de uitwerking doen. De tekst en zang komen vaak helemaal op het eind. Onze drummer Henrik doet vaak samen met mij het onderdeel van de teksten, waarna ik de melodie verder uitwerk, rekening houdende met het bereik van mijn stem.
Waarom de keuze voor de bandnaam; is Jönköping de Beat-stad?
In de vroeg jaren zeventig was er een tv show in Detroit die veel samenwerkte met lokale radiostations in de regio Michigan. Deze show heette Detroit Tube Works. Ze zonden vooral heel veel live beeldmateriaal van schitterende optredens van bands als Black Sabbath, Alice Cooper, MC5, Amboy Dukes, en meer van dat spul uit. Eerst dachten we aan Detroit Tubeworks als bandnaam. De associatie en hoe het klinkt had wel iets, maar de naam Detroit is aan de andere kant al wel heel veel gebruikt in het genre en omdat we niet cliché over willen komen, hebben we Detroit vervagen door Beat City, wat versleten in straattaal betekent. Om eerlijk te zijn hadden we onze thuisstad totaal niet in gedachten; dit bekt gewoon lekker!
Zit er soms trouwens iets in het water in jullie thuisstad Jönköping? Een paar wel heel leuke bandjes komen daar vandaan! Ik was een paar maanden terug nog zwaar onder de indruk van de live prestaties van jullie stadgenoten Grande Royale! Zit er een kans in dat jullie ook deze kant op komen ter promotie van het album (misschien samen met Grande Royale)?
Jönköping is een vrij kleine en rustige stad in het zuiden van Zweden. Er zitten hier inderdaad een paar goede bands (op meerdere plekken in Zweden trouwens). Waarom weet ik niet precies, maar misschien heeft het te maken met de lange koude winters; men moet toch iets om deze door te komen. Of misschien is het maken van muziek iets dat de jeugd (en ons oude lullen) van de straat houdt. Grande Royale is inderdaad een fijn bandje! We hebben een paar keer samen met ze gespeeld en het zijn maatjes van ons. We zitten ook bij het hetzelfde label, dus in meerdere opzichten zijn er kansen dat we nog eens samen op het podium staan. In Nederland zou dat ook helemaal te gek zijn!
Bedankt dat je de tijd wilde nemen om deze vragen te beantwoorden. Als laatste vraag; wat de zijn de plannen voor de toekomst (naast de op stapel staande release van de tweede plaat)?
Optreden! Zo veel mogelijk, om heel veel mensen onze muziek te kunnen laten horen! We hebben een enorme drive om onze muziek zo veel mogelijk live te mogen spelen. Een tour met optredens in het buitenland zou heel goed van pas komen; we hebben er heel veel zin in en dat is beslist ons volgende doel! Z
Check de onderstaande socials voor meer informatie over deze band.