Hallo Johannes, Hur mår du?
Hey, leuk om je nog eens terug te zien. Zoals je gemerkt hebt, is er rondom ons heel wat veranderd. Maar het is nodig om eens te veranderen. We moeten altijd wat anders doen.

De laatste keer dat we elkaar spraken, woonde je in Helsinki. Finland is een van de weinige landen, die tijdens de Corona crisis nooit echt in het nieuws kwam. Hoe heb jij daar de lock down ervaren?
Afgelopen dinsdag (lees 16-06-2020) hebben ze de noodtoestand opgegeven. De overheid kon ervoor heel snel ingrijpende beslissingen nemen maar dat is gedaan. Heel wat zaken gaan terug opnieuw open. Er heerst momenteel een sfeer alsof er eigenlijk niets gebeurd is en de massa begint terug buiten te komen. Ik ben wel een Zweed. Ik zit niet in de positie om te oordelen hoe het daar is gegaan. Finland heeft de crisis veel beter doorstaan als Zweden maar de maatregelen waren er wel een pak strenger. Tot tienduizend mensen werden dagelijks getest. In een land van vijf miljoen mensen is dat dus heel veel. Ik heb me in elk geval heel strikt aan de maatregelen gehouden en ben nu nog voorzichtig. Ik zal zeker niet als eerste naar een discotheek bezoeken nu die terug mogen opengaan. Hoewel ik in een normale situatie ook niet echt een discotheek bezoeker ben.

Normaal was het vandaag 18-06-2020 de eerste dag van het grote Graspop Metal Festival in België.
Het is zwaar dat al die zomerfestivals zijn afgelast. Maar Avatar is daar alleszins goed vanaf gekomen. We gingen sowieso al niet veel festivals doen deze zomer. We wilden wachten tot het album uitkwam vooraleer we terug gingen spelen. Er stonden wel wat toffe dingen op de agenda. Maar het kon alleszins veel erger voor ons. Dus voor een keer is het wel tof om eens niets te doen. Ik wandel hier veel rond in de natuur. Kijk naar vogels en zie bloemen bloeien. Ik voel me alleszins heel erg zen. Er zijn mensen die het een pak erger gehad hebben. Het is ook mijn eerste interview voor vandaag. Ik ben begonnen om tien uur in de voormiddag en de interviews lopen tot acht uur vanavond. Het wordt dus een lange dag. Maar mijn mindset staat er nu helemaal naar dus dat valt wel mee. Morgen moet ik niets doen. Het is hier dan midzomernacht. Amerikanen kennen dat niet dus ik moest het goed uitleggen aan ons management wat dat betekent voor een Zweed en ik dan geen pers kan te woord staan.

Dit interview gaat vooral over jullie nieuwe album ‘Hunter Gatherer’. Het klinkt helemaal anders als de voorganger ‘Avatar Country’ en vooral een pak donkerder.
Wel, er zijn heel wat redenen waarom het zo donker klinkt. Het is zo dat we bij elk album iets nieuws willen doen. Dus is elk album eigenlijk een reactie op een vorig album. ‘Avatar Country’ mag je eerder beschouwen als een komedie en het was eenmalig dat we zoiets gedaan hebben. Pas op, het was heel leuk te doen. Nu was het niet onze bedoeling om terug te keren naar ons vroeger werk. We zijn eerder teruggegaan naar een vroeger ogenblik dat je als een vorm van splitsing mag beschouwen. ‘Feathers & Flesh’ was geen komedie maar een soort van fabel. Het klonk donker maar bevatte toch ook grappige momenten. We begonnen een beetje te spotten met de pers en behandelden hun door ons op een bepaalde manier voor te doen. De reis leidde dan verder naar ‘Avatar Country’. Maar het totale concept was wel dat het heavy metal bleef. Nu keren we terug naar de ogenblik van de splitsing en volgen we terug het pad waar we thuishoren. Noem het gerust het Left Hand Path. Voor een artiest is het normaal om te schrijven voor jezelf. De muziek en de teksten zijn een doel in je leven. Ik heb een jaartje vrijaf genomen om me te concentreren op King ‘Jonas’ Kungen en hem in de belangstelling te plaatsen. Die duisternis dat er vroeger was is nu teruggekomen.

Met ‘Silence In The Age Of Apes’ heeft Avatar direct een van de sterkste openers in jaren gemaakt. Wat zit er eigenlijk achter de titel?
Als je kijkt naar de fundering vanwaar we handelen op aarde, lijkt alles heel lawaaierig te zijn. Maar filosofisch gezien gaat dat nummer eigenlijk over verandering en vooruitgang. Momenteel is het stil in de ruimte en is er niet veel aandacht meer voor. De reden daarvoor is omdat we als mensheid alsmaar bezig blijven met onze conflicten. Dat verhindert ons om verder door te groeien. Eigenlijk zijn we nog steeds dezelfde beesten en naakte apen als tijdens het stenen tijdperk. Toen stonden we als individu veel dichter bij de natuur. Onze hersenen zijn echter zo fantastisch dat we leerden om te communiceren en te onderhandelen. We leerden gereedschap te gebruiken en zijn zo gegroeid. Samen met onze creativiteit is ook de samenleving gegroeid. Waar eerst onze aandacht ging naar jagen en voorwerpen te verzamelen, werd dat verlegd naar telen en werden we landbouwers. Dat werd een groot succes voor de homo sapiens want er ontstond een grote uitbreiding naar aantallen toe. Er waren meer dingen om te eten. Maar we werden ook afhankelijker van het eten. Als jagers aten we tijdens periodes van droogte wortels. Als het genoeg regende, was er fruit. Maar toen we graan begonnen te telen, was het risico op hongersnood tijdens droge periodes groter. Er ontstond kreupelheid door alsmaar gebukt te staan tijdens dat zware werk. We kregen alsmaar meer kinderen. Maar er ontstonden ook meer ziektes omdat we dichter op elkaar leefden. Er waren grotere ruimtes nodig om dat eten te bewaren. Maar omdat te beschermen, moesten we ook wapens maken en ontstonden er conflicten. Dus voor het individu ging het van kwaad naar erger. Dan kwam de industriële revolutie en namen machines het werk over. Toch werd de wereld steeds donkerder. De twee wereldoorlogen vonden plaats. Maar dan veranderde het leven en ging de algemene levenstandaard terug naar omhoog. Hier in Zweden, Nederland en België sterft niemand meer van de honger. Maar dan kwamen de milieuproblemen. Het extremisme begint terug met een opmars. Het risico op gewapende conflicten groeit terug. En dat leven gaat steeds maar sneller en sneller. Vandaar het refrein Accelerate. Vandaar dus de titel van het nummer. Lichamelijk zijn we nog steeds hetzelfde gebouwd als toen we nog jagers en verzamelaars waren. Hoewel we al duizenden jaren op een andere manier leven. Er is geen verleden meer en we kunnen het niet meer omdraaien. De mensheid is onderling teveel met elkaar verbonden en we zijn met teveel. We kunnen niet meer in bomen klimmen en de aap spelen. We moeten naar de toekomst kijken en veranderen. We zitten nu in de fase van die supersnelweg en gaan richting Terminator uit met een Skynet dat alles overheerst. Of Star Trek Utopia. Ik heb geen idee welk scenario het gaat halen. Maar er zit ook iets poëtisch in het album. Vergelijk het met een vorm van het Walhalla. Ymir was de eerste reus die werd gedood door de goden en uit zijn lichaam werd de wereld geschapen. Wij beschouwen onszelf nu als goden en creëren onze eigen wereld. We maken zelf de realiteit en manipuleren alles rondom ons heen. Dat vormt een groot potentieel. Het kan de wereld redden maar ook compleet vernietigen.

Sterke nummers met heel wat melodieuze elementen maar ook uitbarstingen van death metal vormen de basis van de nummers. Beschouw je die combinatie als de sterkte van Avatar?
Ik denk het wel. Maar alweer beschouw ik dat als een heuse filosofie. En vermoedelijk ga ik je dat ooit wel eens gezegd hebben bij vorige interviews. Er zijn twee zaken waar we op letten. Twee nummers mogen nooit hetzelfde klinken. En alles draait rond de riff. Je wil werken zoals The Beatles en Black Sabbath. The Beatles zijn steeds geëvolueerd en veranderd. Voor het nummer ‘Blackbird’ gebruikte McCartney  steeds dezelfde riff. Tijdens een verblijf in Indië hebben ze bijgeleerd en zijn ze een pak experimenteler geworden. Nog iets waar ik op let is telkens te handelen als nieuweling en beginner. Avatar is en blijft een metalband. We zijn heel open van geest maar blijven metal. Dat is simpel en gemakkelijk. Je schrijft de beste riff ter wereld en geeft die aan de drummer die er op verder werkt. Dan pas moet je de rest erbij vullen. Ga je de rock of de psychedelica richting uit? Dat kan je achteraf kiezen. Maar de riff en de groove blijven de basis. De inhoud van dit album werd heel ernstig behandeld. Woede en frustratie moesten overheersen. Maar metal komt altijd op de eerste plaats.

Het album wordt afgesloten met ‘Wormhole’ en dat is duidelijk de vreemde eend in de bijt. Het heeft wel enkele luisterbeurten geduurd eer ik het kon appreciëren.
‘Wormhole’ is het meest psychedelische nummer en heeft ons heel wat moeite gekost. Tim (Öhrström – gitarist) kwam met de riff en noemde het als werkdocument moped by death. Omdat het wat lijkt op het geluid van een bromfiets. Het klonk tripperig en agressief. Zeg maar gerust melodieus zonder melodie. We wilden het direct gebruiken maar het was lang zoeken naar het eindresultaat. Uiteindelijk was het nummer klaar voor tachtig procent maar toen zaten we muurvast. Corey Taylor heeft er echter een bijdrage aan geleverd. Toen we met producer Jay Ruston in de Sphere Studios in Los Angeles zaten, kwam Corey op bezoek. Hij leverde zelfs het idee voor de achtergrond refreinen van ‘A Secret Door’. Corey is goed bevriend met Jay. we hadden al in het voorprogramma van Slipknot gespeeld en de echtgenote van Corey is een enorme Avatar fan. Dus vroegen we aan Corey of hij ons wilde helpen met ‘Wormhole’. Hij had enkele goede suggesties en zorgde voor de melodielijnen. Ineens werd het dan een volwaardig afgewerkt nummer. Corey zelf is er echter niet op te horen. Wat wel van Corey komt, is het gefluit in ‘A Secret Door’. Ik moet altijd denken aan die eerste afleveringen van South Park. Beroemdheden als Jay Leno of George Clooney deden mee in een aflevering en mochten dan een kat of een hond spelen. Nu hebben wij een gastbijdrage van Corey Taylor. Een van de grootste moderne metal zangers aller tijden. Een echt icoon. En we lieten hem een wijsje fluiten. Maar hij kon het veel beter als mij.