‘Gardens in the Dark’ is één van de mooiere/schonere nummers. Inter Arma heeft een manier waarop ze zowel destructief als mooi kunnen zijn. Hoe doen jullie dat?
Goede vraag. Ook al zijn we een heavy metal band, bij gebrek aan een betere definitie, en zijn we erg melodieus, we proberen dingen ook weelderig en groots te maken. Maar wat we ook maken, zij het een death metal of een black metal song, we proberen het naar het extreme te trekken. Ook al klinkt dat nummer industrieel en gaat mijn bass drum constant van “dum dum dum dum dum”, is er ook een groot melodieus aspect aanwezig. Als je beide dingen opneemt in de muziek krijg je iets uniekers uiteindelijk. We vinden het ook fijn om dan nog laagjes synthesizer, noise, reverb toe te passen. Er zit altijd wel een soort psychedelisch element in.

‘Endless Grey’, met de dubbele gitaren, die klinkt een beetje Maiden-achtig, maar toch ook weer niet. Meer melancholisch.
Dat nummer komt van mij af en was min of meer een respectvolle geste richting Metallica. Ik vind hun instrumentale stukken altijd super, met mooi harmonieuze gitaren. Het kan ook Maiden zijn, of Thin Lizzy. Noem maar een band op met prachtige harmonieën…Wishbone Ash.

Hoe past zo’n nummer op de plaat?
Er zijn verschillende redenen om dat te doen. De grootste is dat ik het geschreven heb en ik had nooit de intentie om er vocalen bij te hebben. Het moest een instrumentaal nummer zijn. We houden, en ik hou van platen waar instrumentale stukken op staan. Het is ook een aangenaam rustmoment op ‘New Heaven’, na drie nummers “boom boom boom”, die maar door en door gaan. Je kunt dan even op adem komen voor je weer de gekte ingaat.

Hoe zit dat met Mike? Hij lijkt voor elk gevoel wel een stemgeluid te hebben.
Hij wil nooit eendimensionaal zijn. En nogmaals, er zijn genoeg zangers die één ding doen, en dat is goed. Mike probeert een nummer het geluid te geven dat er bij past. Als het een meer black metal nummer is dan doet hij dat, idem voor death metal. Om heel eerlijk te zijn zou ik niet weten wat we zonder hem zouden moeten. Als we iemand hebben die de hele plaat hetzelfde doet met zijn stem, dan zou het nog steeds wel goed zijn, maar het zou niet ZO goed zijn en ook minder spannend om naar te luisteren.

Hij heeft ook een geweldige stage presence.
Ja, zeker. Hij is een wildebras.

Waar haalt hij de inspiratie voor de teksten vandaan?
Hij leest een hoop poëzie en boeken. Hij is erg well read. Ik weet dat één van zijn grote invloeden Cormac McCarthy is. Maar wat de inhoud van zijn lyrics betreft, hij schrijft over… Wel, een mooi voorbeeld is ‘The Children the Bombs Overlooked’. Geloof het of niet, dat nummer was geschreven voor 7 oktober afgelopen jaar. Ver voor die datum. En dat nummer is een anti-genocide song, een anti-oorlog song, punt. Dat is iets waar hij, maar wij allemaal erg in geloven. Hij schrijft over dingen die hem dwars zitten, of het nou wereldse zaken zijn of persoonlijke. Het zijn niet altijd de meest blije teksten, maar dat past goed, want de muziek is ook niet altijd vrolijk. Hij probeert tekstelijk, en wij muzikaal iets neer te zetten. Het is wat bedrukkend en de lyrics zijn vaak somber of guur, maar we proberen toch altijd een boodschap over te brengen van, ja, het is allemaal naar en dingen zijn klote, maar we moeten samenhangen en vasthouden aan hoop. Want ja, waar zijn we anders mee bezig?

Jouw drums klinken op dat nummer als bombardementen. Was dat bewust?
Haha, om eerlijk te zijn wist ik van tevoren niet eens hoe het nummer zou gaan heten. Ik wist alleen dat hij er lyrics voor had, want dit was één van die nummers die we al live aan het spelen waren. Ik wist dat er een soort tribal drums in verwerkt waren. In de studio waar we zaten stond een bass drum van 1,20 – 1,50 meter, hij was bijna zo groot als ik. Dus ik zette er een microfoon op en begon er de shit uit te slaan, overdubte dat en deed het nog een keer. En we waren wel blij met het resultaat.

‘Desolation’s Harp’ roept bij mij beelden op van een eeuwenoude, verlaten stad met stenen wegen met standbeelden aan beide kanten.
Ik weet niet eens meer waar het over gaat! Dit is wel het eerste nummer dat Trey, onze gitarist, helemaal alleen heeft geschreven. Dit is zijn ding. Normaal is het van dat Joel iets inbrengt, en Steven brengt iets in en dan werken we met zijn allen er verder aan.

Is dat hoe het schrijfproces eruit ziet?
Ja, normaalgesproken kom ik, of Steve, of Trey, en nu ook Joel met een idee. Dat kan een riff zijn, een aantal aaneengesloten akkoorden, soms zelfs een simpele melodie. Dat spelen we dan en dat wordt gevolgd door een jam om te kijken hoe het voelt en waar het ons heen leidt. En als het lekker voelt voegen we dingen bij, zoals een refrein, een vers, etcetera. Tot het één geheel is. Een groepsproces.

Als je jullie muziek een genre zou moeten geven, wat zou dat dan zijn?
(We moeten beide lachen.) Ik heb op een gegeven moment de term dirty hill-billy mystical metal bedacht. Ik zeg altijd dat we een metal band zijn, op de klassieke manier. Ook een Judas Priest had hele snelle nummers, langzame, akoestische. Ik denk dat ik gewoon heel verveeld was te horen, oh je speelt in een black metal band, of een death metal band. Dead Congregation, ‘tuurlijk, het is een death metal band, maar ik luisterde even geleden naar hun album ‘Graves of the Archangels’ en daar zit ook een goede dosis black metal doorheen. Ik begrijp dat vanuit een verkoop-blik je het een naam moet geven, maar aan de andere kant, who gives a fuck?

Ja, goed punt. Hé, welk van de drie Roadburn shows vond je zelf het tofst?
Aaah…ik heb van ze allemaal genoten. Het Skatepark is wellicht mijn favoriet, gewoon omdat het aanvoelde als een thuisshow. Een show in een kelder ergens. Het publiek was recht voor ons, er was geen verlichting, alleen maar hele felle lampen overal, waardoor we alles en iedereen konden zien. De intimiteit van iedereen die recht voor je neus stond, de energie van iedereen was echt heel plezierig. Ik heb ook een heleboel whiskey op tijdens die show. Misschien dat dat er ook iets mee te maken had, haha.

Waarom Neil Young?
Omdat hij the fucking man is, dat is waarom.

Nog andere invloeden uit het zuiden?
Ik spreek nu voor mezelf en niet de band, maar ik hou van country muziek, en Lynyrd Skynyrd, en dingen zoals dat. En we houden allemaal van oude rock ’n roll, wat toch uit het zuidoosten van de Verenigde Staten komt. Dat valt niet te ontkennen, en dat is waar we wonen. Alle blues en country en oude rock ’n roll, soul, Motown en al die shit, of we nou willen of niet, het sijpelt wel door in onze muziek. Ik luisterde laatst naar het nummer ‘New Heaven’, omdat ik me probeerde te herinneren wat ik op een bepaald gedeelte deed. Ik wist het wel ongeveer, maar niet helemaal meer. Ik luisterde dat dus en ineens hoor ik één van de gitaren ombuigen en ik dacht, wow, dat is wel een heel twangy geluid. Heel country of bluesy. Dus zelfs als we een heel dissonant, krankzinnig nummer schrijven als ‘New Heaven’ komen die invloeden terug.

Dat nummer doet me ook wel een beetje aan Converge denken.
Ik vind Converge echt een geweldige band. Maar nu je het zegt, dit is de eerste keer dat ik er zo naar kijk en je hebt gelijk. Het heeft wel een beetje die ‘Jane Doe’ vibe. Nog nooit zo bekeken, maar heel scherp, ja, ik vind dat gaaf.

‘Forest Service Road Blues’ – ik ben enorm doom fan, maar dit is wel één van de verdrietigste nummers die ik ooit gehoord heb.
De akkoorden van dit nummer heb ik al sinds 2010, 2011 op de plank liggen. Soms zit ik akoestische gitaar te spelen in mijn huis, waar ik nu ook ben en dit nummer speel ik al eeuwen. Ik dacht, dit kan wel eens iets zijn voor Inter Arma, misschien ga ik er solo iets mee doen. Het werd toch Inter Arma en Mike schreef de tekst er voor en dat heeft hij echt meer dan briljant gedaan. De lyrics en de muziek passen echt perfect bij elkaar. En je hebt gelijk, het is echt een heel zielig nummer, daar zijn we het over eens.

Waar ik nog mee zit: tijdens de ‘New Heaven’ set, droeg Mike een Morbid Angel shirt of…
Haha, je hebt het over ons ‘Altars of Madness’ rip-off shirt! Nee, hij droeg de echte Morbid Angel.

Ik had bij dat eerste nummer ook het idee dat het als Morbid Angel klonk, heel technische death metal.
Dat nummer was mijn idee. Ik schreef het hier in de kelder. Ik wilde eigenlijk een death metal nummer schrijven dat aanstekelijk was en een goede riff had. Maar die riff was compleet dissonant. Ik zat hier met mijn gitaar en ik probeerde uit te vinden wat de meest dissonante tonen waren die ik kon maken op de gitaar. Dat gezegd hebbende houden we allemaal enorm van Morbid Angel. Voor mij is dat de allerbeste death band allertijden.

Beter dan Gorguts?
Gorguts is nummer twee. Ik zeg dat niet omdat jij dat zei, dat zijn letterlijk mijn nummer één en twee. Eigenlijk vind ik ‘New Heaven’ meer op Gorguts lijken, vooral die rare intro. (T.J. doet de intro na met zijn stem.) Dat kon zo op ‘Obscura’ staan. Als ik zo vrij mag zijn.

Nog andere zaken?
We zijn weer terug in Europa in de herfst, hopelijk zien we dan iedereen weer