Richie Cavalera: “Er zijn zo veel goede bands die er niet zouden geweest zijn als ze al direct hadden opgegeven“.
Richie Cavalera (zoon van Gloria Cavalera en stiefzoon van Max Cavalera) kreeg metal met de soeplepel ingegoten. Met zijn band Incite tourt hij al meer dan tien jaar en wanneer Incite stilligt, gaat hij mee met Soulfy als roadie en is hij meestal achter de merchandise stand te vinden. Voor mensen als Richie heeft de lockdown enorm grote gevolgen gehad. Gelukkig kon hij al die opgekropte frustraties kwijt op zijn nieuwste album ‘Wake Up Dead’. Met een nieuwe tour in het vooruitzicht en een nieuw label, leeft Richie helemaal op en het was dan ook een leuk gesprek met een enthousiaste Richie.
Koen de Waele Ι 2 maart 2022
2016 lijkt al een hele tijd geleden maar toen speelde Richie met Incite in Gent, België. De merchandise verkocht zo goed dat hij al gauw zonder zat. Zo stond Postnl de dag ervoor bij mij aan de deur met een grote doos om aan Richie af te geven. Het grote nadeel aan een grote stad als Gent is het gebrek aan parkeerplaats. Zo wandelde ik bijna een halve stad door met een grote doos in de armen. Maar ik kreeg er wel een dikke knuffel van Richie voor in de plaats en hij is het nog steeds niet vergeten.
Hey mijn vriend, dat is al zo lang geleden. Het blijven alleszins goede herinneringen aan een tijd waarin nog alles mogelijk was. Hoewel ik de dag van vandaag ook niet mag klagen. Binnen enkele uren verschijnt met ‘Deadbeat’ de eerste video van het nieuwe album. De preorders lopen goed en we zijn in volle voorbereiding om in Noord-Amerika op tour te vertrekken met Soulfly. Eindelijk gebeurt er nog eens iets spannends.
Tof dat je terug bent met een zesde album. Om nog eventjes terug te keren naar het voorgaande album ‘Built To Destroy’, de release in België en Nederland is wel heel stilletjes verlopen.
Waarschijnlijk was er helemaal geen release want we hadden geen Europees of internationaal label. Daarom is ons nieuwe label Atomic Fire Records voor Incite. Je gaat niet alleen een cd kunnen kopen, maar het verschijnt ook nog eens op vinyl. Vandaar dat het allemaal zo spannend is momenteel.
Het album is een serieuze explosie van geweld en agressie. Zelfs nog meer dan op je vorige albums. Is er een of ander mentaal probleem waarover je wil praten?
Haha, Quarantaine en de pandemie waarschijnlijk. Het album is persoonlijker dan ervoor en gaat eerder over de dingen die ik zie. Ik heb me ook erg gefocust op hoe ik me voelde met deze pandemie. Het album is voor mij een stap naar een hoger niveau geworden.
Hoe ging het schrijven deze keer? Ik kan me voorstellen dat het met de pandemie en al die lockdowns helemaal anders ging dan normaal?
Het was wel raar. We leven in verschillende steden en al sinds het begin van de band schreven we alles alleen en stuurden de opnames via e-mails en files door naar elkaar. Dus toen de pandemie er kwam, veranderde er eigenlijk niet zoveel voor ons op het gebied van schrijven. Opnemen was een ander verhaal want ik zat in Californië tijdens het hoogtepunt van de lockdown en was voortdurend bang dat de stekker eruit ging getrokken worden door een verstrenging van de maatregelen. Maar het lukt hoewel het helemaal anders dan normaal gelopen is. Ook de video werd helemaal anders opgenomen. Ditmaal deden we de opnames zelf en de eindresultaten stuurden we dan naar een soort editor. De video komt trouwens vandaag (lees 03/02/2022) uit.
‘Fuck with me (Wake up dead)’ is zo een fantastische opener. Wat ging er door je heen toen je dat nummer schreef?
Gewoon klotemensen. Ik ben hier al zo lang en nog steeds proberen mensen me op allerhande manieren te kloten en tegen te werken. Ik wilde met het nummer mijn middenvinger uitsteken en duidelijk maken dat ze me niet mogen veroordelen als ze mijn leven niet hebben geleefd of in mijn schoenen hebben gestaan. Ik ben niet te stoppen. Het gaat over Incite en mezelf. En het is een furie voor in de moshpit.
Nog zo een speciaal nummer is ‘War Soup’. Wat betekent die titel? Enerzijds klinkt het grappig maar langs de andere kant heeft het ook wel een serieuze betekenis?
Ik hou enorm van die titel. Mijn grootmoeder zat in Europa tijdens de tweede wereldoorlog en vertelde verhalen over hoe ze er van alles vonden en er soep van maakten. Zo kwamen ze aan de titel ‘oorlogssoep’. Toen ik dan tourde in Europa en er backstage in de catering eten kreeg, viel het me op dat er overal op de menu soep staat. Ik dacht toen aan het woord dat mijn grootmoeder gebruikte en we begonnen het met de band overal ‘war soup’ te noemen. Het is een coole titel. Verder gaat het nummer over wie je wil zijn en dat je je toekomst niet mag laten bepalen door anderen. Ik zal altijd blijven overleven. Het is dus ook wel wat persoonlijk. En dan is er nog eens Max Cavalera zelf die ervoor zorgt dat je tijdens het beluisteren van dat nummer helemaal door je dak gaat.
Mijn grootmoeder komt eigenlijk uit Joegoslavië en overleefde er enkele werkkampen. In 1949 kwam ze dan met haar broers en moeder over naar de VS. Ze was een heel sterke vrouw.
Het is ook het eerste nummer samen met Max. Ik vond het zelf verbluffend hoe erg jullie stemmen op elkaar leken.
Dat is wel gek. Met dit nummer is het nog meer want het is de eerste keer dat ik Max zijn tekst schrijf en hem vertel hoe hij moet zingen. Hij zingt mijn woorden in mijn stijl en zijn accent laat het nog beter voelen. Hij voegt er zo veel kracht aan toe.
En dan is er natuurlijk het hoogtepunt ‘Mental Destruction’. Zou Richie Cavalera zo een nummer kunnen schrijven hebben tien of vijftien jaar geleden?
Zeker niet. Ik was destijds nogal boos op alles en iedereen en nu is het meer de volwassen Richie. Ik heb de hel meegemaakt en zo veel hoogte-en dieptepunten meegemaakt. Nu kan ik alles beter plaatsen. Dat eindeloos touren was eventjes over en ik kon rustiger nadenken over het leven en wat ermee te doen. Iedereen denkt altijd dat ik zo een perfect leventje heb, maar iedereen heeft zijn demonen om tegen te vechten. Dit album laat horen dat ik ook maar een gewone mens ben en donkere tijden moet overleven. Toen ik het nummer schreef was ik er zo met bezig dat mijn brein bijna op ontploffen stond. Muzikaal lag alles stil. Er werd niet getourd, je kon niet buiten, er was een relatie die stukging. Ik wil mensen laten zien dat we het allemaal meemaken. Het is donker, maar ooit komt er wel eens licht als je het volhoudt.
Toch mag je niet klagen want de naam Cavalera staat voor een sterke familie.
Dat is alvast één ding waar ik geluk mee heb. Ik heb een heel sterke familie met broers, zusters, ouders, oom. We hebben zo veel verbazingwekkende verbinding en steun aan elkaar.
Vanaf nummer zes ‘Built To Destroy’ hoor je nog vijf nummers die al eens verschenen zijn.
Klopt, we wilden iets speciaal doen op dit album en geen tien nummers schrijven waarvan er vijf rocken en vijf ok zijn. We wilden iets doen voor de metalheads die erbij gekomen zijn en we besloten vijf nummers van weleer te remasteren. Het is een nieuw tijdperk met wat we kunnen doen met albums. Zo kan iedereen horen waar we vandaan komen, wie we zijn en waar we naartoe willen.
Het artwork vond ik wel goed. Tegenwoordig komt iedereen met die massieve schilderijen zoals Eliran Kantor ze maakt. Jij hebt gekozen voor een echte old school death en thrash stijl.
We wilden iets doen van waar ik kwam en dat is Arizona. Zo zie je cactussen en ratelslangen. En dan nog een dode die verrijst. Alles samen bevat het zowat alle muziekstijlen die in Incite samenkomen.
Toch zijn er nog wat veranderingen geweest want gitarist Dru ‘Tang’ Rome verliet de band en werd vervangen door Eli Santana. Moet je dan altijd starten met het kneden van muzikanten tot Incite-muzikanten?
Dru en de rest hadden een punt bereikt waar we op muzikale smaak een andere richting uitwilden. Dus vertrok Dru en kwam Eli erbij. Een nieuw lid moet je nog wel wat vormen maar hij had al zo veel ervaring. Luister maar eens naar zijn gitaarsolo’s. We wilden het geluid van Incite verbeteren en het kon zeker geen kwaad dat het een beetje veranderde ook.
Met Atomic Fire Records zitten jullie bij een nieuw label en dat is een groot label.
Ja, we werden bijna van onze sokken geblazen toen ze ons vroegen. Ze werken met al die grote bands en dat met heel veel passie. Ze bieden fans nieuwe dingen aan, maar werken ook met legendes zoals Opeth en Meshuggah. Het is voor ons een grote vooruitgang. Ze hebben ook een grote publiciteitsmachine dus de mensen gaan ons beter leren kennen.
Hoe overleefde je eigenlijk de voorbije twee jaar? Je bent iemand die ofwel tourt ofwel op stap is met Soulfly om op het podium en in de merchandise stand te helpen.
Ik weet het zelf niet goed (lacht). Het was een kwestie van vol te houden en niet op te geven. Er zijn grote dingen in het leven zoals op tour gaan en muziek maken of te helpen op tour en dat vooruitzicht, hield me recht.
Toen ik je de eerste keer life zag, was er eigenlijk niemand in de zaal die Incite goed kende. Je podiumuitstraling was zo uitstekend dat je op het einde iedereen meehad.
Na zo een show ben ik telkens bijna dood. Maar die podiumuitstraling is zowat het belangrijkste wat ik geleerd heb met Max als vader. Ik heb zo veel legendarische bands en artiesten gezien en bij elk van hen was de energie en het contact met het publiek anders maar toch heel goed. Ik ben van nature een heel verlegen persoon. Ik voel me anders op een podium en wil mensen inspireren, entertainen en een goede tijd bezorgen. Ik wil hun problemen laten vergeten en hun allemaal een gezamenlijke familie laten voelen. Geen enkele andere ervaring op aarde kan zoiets evenaren/
Wat zou je familie gezegd hebben moest je ineens een RnB of een hiphopband begonnen zijn.
Haha, ik hou van heel wat soorten muziek hoor. Misschien dat ik ooit een stonerband zal oprichten als ik ouder ben. Ik hou van metal maar luister ook naar andere dingen en dan krijg ik andere ervaringen. Er is een geluid voor elke emotie. Als ik een tip moet geven voor andere bands: stop nooit met wat je doet, wat anderen ook zeggen. Als je je eerste album maakt, weet je niet wat de toekomst zal brengen. Er zijn zo veel goede bands die er niet zouden geweest zijn als ze al direct opgegeven hadden. Niet opgeven dus.
Je ontmoette van jongs af aan al zoveel grote artiesten. Hoe was het om daarmee op te groeien?
Extreem gelukzalig. Ik begreep toen al dat er iets speciaal rond mij gebeurde. Ik wilde leren, kijken en uitzoeken hoe zij het deden en vooral hoe ze die controle over het publiek konden verkrijgen en houden. Als ik nu nadenk was het ongelofelijk dat ik met al die muzikanten rondhing. Dat zou ik nooit willen veranderen.
Ik hoorde trouwens het verhaal dat Billy Graziadei van Biohazard je ooit een mohawk scheerde.
Haha, dat was op het Dynamo festival in Nederland. Ik was een jaar of negen en wilde iets doen om in het metalwereldje te komen. Dus maakte Billy me maar een mohawk.
Hoe gaat het trouwens met de rest van de familie?
Goed hoor. De eerste boekingen beginnen binnen te komen. Er is heel wat potentie en we zien wel wanneer de grote tours starten. Hopelijk is dat voor mei of juni en kunnen we terug de wereld beginnen rondreizen. Europa is wel wat afwachten. Ik hoop op zomerfestivals maar het blijft afwachten. Hoewel ik hoor dat er al landen zijn die alle beperkingen opheffen.
Bedankt voor je tijd. En mocht ik je niet op het podium tegenkomen, dan alvast achter de merchandise stand bij Soulfly.
Ik hou enorm van die merchandise stand en vooral het feit dat ik er iedereen kan spreken. Het is zo een speciale ervaring want je kan met duizenden mensen over de wereld praten over cultuur en muziek.
