Imperium Dekadenz – Into Sorrow Evermore
Napalm Records
Release datum: 20 januari 2023
“Acht lange tracks die liefhebbers van Der Weg Einer Freiheit, Winterfylleth en – bij uitbreiding als je naar de videoclips kijkt – Waldgeflüster zullen bevallen, houden de spanning vast door hun intense en afwisselende karakter”
Vera Matthijssens I 17 februari 2023
Nog eens een fijn black metal schijfje om te bespreken, dat gaat er altijd wel in. Zeker wanneer het old school jaren negentig spul is dat later even gaat floreren tot epische, lange songs. Imperium Dekadenz is ‘black metal coming from the Black Forest’, deze Duitsers halen dus eens te meer hun inspiratie uit de natuur en de weelderige wouden die hen omringen. In 2019 waren we al erg gecharmeerd door hun vorige worp ‘When We Are Forgotten’, nu heeft het kerntrio, bestaande uit Vespasian en Horaz, weer acht lange epossen gecomponeerd voor het inmiddels al zevende studioalbum.
Imperium Dekadenz is opgericht in 2004 en heeft zich vanaf dan geprofileerd met standvastigheid – een duo in het kielzog van bands als Summoning en Solfald – zodat de puik uitgewerkte composities telkens subliem worden opgebouwd, met tragere, sferische momenten tussen de zwartgeblakerde furie. Keyboards en massieve orkestratie wordt daarbij niet geschuwd. Toch heeft de band (of project) altijd die affiniteit met de oorspronkelijke Noorse broeders, zonder daar een stofzuigergeluid aan te koppelen. Neen, deze productie is een monumentaal statement in de – intussen lange – geschiedenis van de band.
Acht lange tracks die liefhebbers van Der Weg Einer Freiheit, Winterfylleth en – bij uitbreiding als je naar de videoclips kijkt – Waldgeflüster zullen bevallen, houden de spanning vast door hun intense en afwisselende karakter. De black metal van Imperium Dekadenz is atmosferisch en bevat vele melancholieke passages. Dat wordt gereflecteerd in verstilde overgangen, waarbij akoestische gitaren en/of gesproken passages een mysterieuze sfeer scheppen. Om daarna terug voluit te gaan met verschroeiende zwartgeblakerde stukken. Het is een feest van blastbeats, tremolo gitaarerupties en her en der toch zwevende leads die je in hogere sferen brengen. Anderzijds is ‘November Monument’ dan weer een pareltje dat eerder traag verloopt en verraadt dat doom metal niet alleen in de eschatologische teksten zegeviert. Deze wisselwerking brengt je ongetwijfeld in hogere sferen omdat het zo episch is en getuigt van inzicht in het genre. Dit is een vette aanrader voor iedereen die weldoordachte black metal hoog in het vaandel draagt. Laat je meeslepen en je zal spontaan terug op de repeat knop duwen.