Imperishable is een nieuwe death metalband uit Zweden die met ‘Come, Sweet Death’ hun debuut uitbrengt. De band zelf beweert de brutaliteit en melodie terug tot leven te brengen zoals die klonk tijdens de gouden jaren van de Zweedse death metal. Mooie woorden maar met bands als LIK, Bloodbath en de talloze ‘oudjes’ van weleer die nog steeds actief zijn is de concurrentie groot.

Met (ex) leden van Vampire, Portrait, Nominon and Dr. Living Dead is er alvast ervaring en talent genoeg aanwezig. De BOSS HM-2 (of één of andere moderne variant) werd alvast vanonder het stof gehaald. Na een overweldigend episch begin gaat het snelle ‘Venomous’ van start. Er is alvast één naam die me onmiddellijk binnenschiet en dat is Entombed. Niet alleen muzikaal met dat zagende gitaargeluid maar ook door de stevige grunts van zanger Henke Skoog die even krachtig klinkt als de betreurde L-G Petrov. Heel kort samengevat, ‘Come, Sweet Death’ is één groot eerbetoon aan de innoverende muziekscene uit Zweden. Extra verkwikkend zijn de toch wel melodieuze gitaarsolo’s die je eerder verwacht bij een band als Arch Enemy. Over de hele lijn wordt de zweep er stevig opgelegd.

‘Teeth Of The Hydra’ vangt aan met een korte sampler en wat verder zitten er in ‘Fangs’ heel wat kerkklokken verwerkt. Dat is de reden waarom deze twee nummers toch wat meer bij blijven dan de rest. Over de hele lijn doet Imperishable het prima maar nummers die echt blijven hangen ontbreken wat. Wie nostalgie naar de tijden van weleer heeft, gaat hier van genieten. Wie op zoek is naar vernieuwende zaken, kan dit overslaan.