Imperia is dan toch nog een project van lange duur geworden. Dat hadden we in de jaren negentig niet verwacht, toen de van oorsprong Noorse zangeres Helena Iren Michaelsen eerst naam maakte als flamboyante frontvrouw van Trail Of Tears, vervolgens een solo carrière ambieerde en later blijkbaar dan toch rust vond in het internationale gezelschap Imperia. Zo kunnen we nu het zevende studioalbum ‘Dark Paradise’ aankondigen als opvolger van ‘The Last Horizon’ uit 2021.

Dat is op maat gemaakt voor de fans van Imperia, want de internationale band biedt onderhoudende songs in het symfonische metal genre waarin de stem als een klok van Helena als leidraad door de tien songs fladdert en dat is altijd een feest om te horen. Operazang is haar kenmerk, maar ook gewone, verhalende zang, dan weer een creepy heksensfeer en nu en dan een fikse growl maakt de songs afwisselend edoch heel toegankelijk.

Het album opent met de twee singles waarvoor ook videoclips gemaakt zijn. ‘Better Place’ klinkt vertrouwd met de nodige symfonische arrangementen, stevige gitaren en een gezapig tempo. Doet me zelfs een beetje aan Therion denken, vast door de operazang. Helena’s stem en wah wah solo’s op gitaar trekken de aandacht. ‘Reach My Tears’ behoort tot de songs met folkloristisch tintje. Daar houden we van: enige folk instrumenten, maar ook even onverwachte grunts van la Helena. ‘The Family Chain’ maakt een zoekende indruk met een duister begin, percussie en viool plus een creepy stemmetje af en toe. Het langere ‘The Tree Of Life’ blijkt een semi-ballade te zijn. Slepend met een zweem van hoop en verlichting. Later echter grunts en vurige gitaarsolo’s. De volgende track die enigszins opvalt, is ‘Soldiers Of Hell’ met bijna discoritmen, veel oosterse melodieën en veel grunts. Heksenzang en opera definiëren dan weer ‘Void Of Emptiness’. Het album rondt af met twee ballades. Akoestische, weemoedige gitaren en piano met hoge sopraanzang leiden ‘Lost Souls’ in, een song die nadien verhalend wordt en waarin we Oliver Phillips ook horen zingen, samen met Helena. ‘The Demons’ Fireplace’ is een pianoballade met engelachtige zang. Zo is er veel variatie te vinden op ‘Dark Paradise’.

Het is een geolied team waarbij de stemcapaciteiten van Helena ten volle benut worden. Echtgenoot Oliver Phillips (ex-Everon) en zijn studio zorgt bovendien voor de orkestratie en toegevoegde piano en gitaarpartijen, terwijl gitarist Jan Yrlund vanuit Finland telkens mooi artwork aflevert. Om het geheel af te werken is er zoals steeds de Deen Jacob Hansen en zijn Hansen studio. Het kan lijken alsof men op veilig speelt, maar je koopt nooit een kat in een zak en dat is ook belangrijk, want zonder veel ophef te veroorzaken of veel potten te breken, gaat Imperia lekker door met het maken van fijne muziek. Meer moet dat niet zijn op een zomerse dag.