Onlangs maakten we – met veel plezier – kennis met het Finse I Am The Night, een zijproject van gitarist Markus Vanhala (Insomnium, Omnium Gatherum). Op hun debuutalbum ‘While The Gods Are Sleeping’ vinden we melodieuze black metal, geïnspireerd door de stijl van de jaren negentig. Op die schijf maakten we ook voor het eerst kennis met zanger Okko Solanterä, een veelzijdige vocalist met als referentie dat hij ook de frontman is van Horizon Ignited. Toen zei ons dat nog niets, maar nu blijkt datzelfde Horizon Ignited getekend door Nuclear Blast. Dat moesten we eens onderzoeken.

Horizon Ignited speelt melodieuze death metal. In 2017 vonden de zes Finnen mekaar en twee jaar later werd het debuut ‘After The Storm’ in eigen beheer uitgebracht. Maar deze band trok dus de aandacht van het grote Nuclear Blast en brengt het tweede album ‘Towards The Dying Lands’ nu uit. Hier is inderdaad een stel aan het werk dat erg welluidende muziek maakt. Je hoort er duidelijk de Gothenburg stijl in, met Dark Tranquillity en In Flames voorop, maar ook flarden Amon Amarth of een vleugje Insomnium. Bovenal heeft men alles doordrenkt met gitzwarte weemoed, welke een constante is in het land van de duizend meren.

Wat deze band prima voor elkaar heeft, is het schrijven van pakkende songs. Sommigen zijn zelfs erg catchy en meezingbaar te noemen. Daarnaast bezorgt de energie je toch een uppercut van jewelste. En ja, Okko switcht moeiteloos van lage grunts naar een schreeuwerige variant die zelfs liefhebbers van metalcore zal behagen. Anderzijds heeft zijn cleane zangstem het nodige charisma waar je volle arena’s mee voor de bijl krijgt. Neem nu opener ‘Beyond Your Reach’, dat zit meteen goed met ultrastrak gitaarspel waarin heerlijke accenten gelegd worden. De lage grunts gaan onverwacht over in cleane emozang. Het contrast tussen de verschillende zangstijlen in het rebelse ‘Servant’ is een voorbeeld van een moderne aanpak, terwijl het titelnummer – dat als eerste geschreven werd voor dit album – nog extra soleerwerk van Markus Vanhala als smaakmaker biedt. Alles wordt smaakvol aangezet met keyboards en ook hierin hoort men een moderne toets. Maar het is vooral een dynamisch album dat geen zwakke nummers kent en met verve gebracht wordt. Vanaf het kalmere ‘Reveries’ wordt de cleane zang erg melancholiek – in ‘Aching Wings’ zelfs uitermate wanhopig – en durft men wat zachter uit de hoek te komen. Met afsluiter ‘Eventide Of Abysmal Grief’ als gedurfd (maar geslaagd!) orgelpunt om even iets anders te brengen, want hier is men erg sensitief bezig. Denk bij Horizon Ignited dus zeker niet ‘weer een band die melodieuze death metal speelt’, want ze geven er een eigen gezicht aan. Hier gaan we (hopelijk) nog veel van horen!