High Desert Queen – Palm Reader
Magnetic Eye Records
Release datum: 31 mei 2024
“Binnen het toch wel bekende stoner rock idioom kunnen zij in elke song anders klinken en toch een eigen gezicht tonen.”
Vera Matthijssens I 5 juli 2024
High Desert Queen is één van de bands die zich positief lieten opmerken toen ze op de inmiddels befaamde Redux albums van Magnetic Eye Records een straffe interpretatie lieten horen van een Soundgarden nummer. De Amerikaanse band werd opgericht in 2019 door zanger Ryan Garney en gitarist Rusty Miller. Nog in Houston, Texas vonden ze drummer Phil Hook (Monte Luna) en verhuisden vervolgens naar Austin. We bevinden ons in het diepe zuiden van de VS en het is dan ook niet verwonderlijk dat deze mannen met baarden heavy rock met veel fuzz en ballen spelen. Noem het stoner rock, desert rock, whatever… maar de invloeden van grunge, blues, doom en old school metal/rock zijn breed uitwaaierend. Pittig detail: bassist Matt Metzger is op dit tweede album ‘Palm Reader’ vervangen door Rusty’s bloedeigen dochter Morgan Miller. Het zit dus in de familie.
Je merkt meteen een bijzonder vette sound in ‘Ancient Aliens’. Dit is zompige heavy rock zoals het hoort, met een lichtjes ijle, maar stoere stem en veel distortion op de gitaren. Wanneer er gesoleerd wordt, dan klinkt dat ook uitmuntend. Het tweede nummer ‘Death Perception’ onderscheidt zich van de rest door zwoele, vrouwelijke zang. In het refrein houdt men het op samenzang. Er staan twee langere tracks van negen minuten op dit album en ‘Head Honcho’ is het eerste. Gedreven, stuwende rock met vurig en snel solowerk, maar na vijf minuten neemt men gas terug en klinkt de mannenzang wat lijzig en sensitief. In deze zwoele sfeer komen wat psychedelische geluiden opduiken, terwijl de dreun zich vervolgd. Single ‘Palm Reader’ opent met Jimi Hendrix gitaarwerk in de stijl van ‘Voodoo Child’ en de smeuïge zang zorgt voor weer veel luisterplezier. De laaggestemde gitaren heersen in ‘Time Waster’. Ook de blues is High Desert Queen niet vreemd, dat illustreert het pakkende ‘Tuesday Night Blues’. De trage zwervende basklanken en bluesy leads worden aangezet met gesproken tekst en dat creëert een broeierige sfeer. ‘Solar Rain’ is de tweede song van negen minuten en baant zich na een kalm begin een weg naar drassig bonkende riffs voor een stugge apotheose. Deze band is top! Binnen het toch wel bekende stoner rock idioom kunnen zij in elke song anders klinken en toch een eigen gezicht tonen. Goed in de gaten houden, want dit is erg interessant!