Zeg je power metal, dan zeg je Helloween. De Duitse titanen zijn immers niet alleen al veertig jaar actief in dit genre, maar ze hebben het eigenlijk ook gewoon uitgevonden. Hun titelloze EP komt uit 1985, hierop horen we oer-leden gitarist Michael Weikath en bassist Marcus Grosskopf, die altijd bij Helloween zijn blijven plakken, drummer Ingo Schwichtenberg die in 1995 op tragische wijze het leven liet, en natuurlijk zanger/gitarist Kai Hansen, die door zijn bijdrage aan deze band en ook Gamma Ray als grootvader van de power metal wordt gezien. De veertig jaar die op deze EP volgden hadden overigens potentie voor een goeie sappige soap waar The Osbournes stil van zouden worden, maar jonge muzikanten met complexen worden ook volwassen en intussen zijn alle plooien uit het verleden dan ook gladgestreken. De muzikale reis is in die veertig jaar altijd doorgegaan, en met ‘March Of Time (The Best Of 40 Years)’ is er nu een samenvatting van deze reis te koop.

Op deze boxed set vinden we een ontzagwekkende 42 nummers die de essentie van de power metal uitvinders in iedere tijdgeest heeft gevat. Vanaf dinosaurussen ‘Ride The Sky’ en ‘Metal Invaders’ worden we door de stem van een toen nog piepjonge Michael Kiske doorgeleid naar de ‘Keeper of the Seven Keys’ tweeluik, die als magnum opus van de band uiteraard relatief de meeste songs krijgt. Ook de infameuze ‘Pink Bubbles go Ape’ en ‘Chameleon’ worden niet overgeslagen. Via ‘Sole Survivor’ en ‘Perfect Gentleman’ worden we het Andi Deris tijdperk ingeluid, wat uiteraard het grootste deel van de tracklist opmaakt. Hierbij worden we ook, via de turbulente draaideur waar Roland Grapow en Uli Kusch doorheen kwamen, geïntroduceerd aan huidig gitarist Sascha Gerstner en huidige drummer Dani Löble. Tegen het einde worden we via ‘Pumpkins United’ naar het heden gebracht, waar het meesterlijke ‘Skyfall’ deze verzamelaar mee afsluit. De titel ‘March of Time’ is meer dan de titel van één nummer op deze verzamelaar: Wat je hier kan horen is de ontwikkeling van de band Helloween met al zijn pieken en dalen terwijl de tijd genadeloos doormarcheert. Alle nummers hebben een verse mastering meegekregen van Sascha Bühren, die ook Helloween’s laatste album audiotechnisch in elkaar heeft gesleuteld.

Dat laatste klinkt natuurlijk als goed nieuws, maar laten we niet vergeten dat BMG (wat niet eens Helloween’s eigen label is) afgelopen jaar de oude albums van voor de millenniumwisseling allemaal geremastered heeft uitgebracht en deze master is voor dit product gebruikt. En waren deze 2024 uitgaves het nu echt waard ten opzichte van eerdere remasters? Ik heb maar eens wat oud werk uit de kast gepakt (de edities uit 2006) en deze naast de nieuwe nummers gelegd, en de verschillen zijn echt marginaal. De bas heeft iets meer diepte en de drums zijn wat cleaner, maar daar houdt het toch echt een eind mee op. Verder staan er dan wel 42 nummers op deze verzamelaar, maar daarvan is geen enkele nieuw of zelfs maar zeldzaam. De tracklist komt neer op de bekendste nummers en singles van alle albums die iedere liefhebber allang van binnen en buiten kent. Hier hangt dan prijskaartje van 25 euro aan voor de cd versie en dat is best pittig voor iets wat eigenlijk nauwelijks werk heeft gekost. Uiteraard heb je ook de keuze voor een versie bestaand uit vijf gekleurde vinylplaten, voor een astronomische €160, alles onder een label wat nooit een seconde aan Helloween muziek heeft bijgedragen. Inmiddels begint het woord “geldklopperij” wel aardig hoog in mijn lijstje met omschrijvingen te kruipen.

De hernieuwde populariteit van Helloween is natuurlijk te danken aan de reünie met zanger Michael Kiske en gitarist/zanger Kai Hansen, het weergaloze nieuwste album heeft deze populariteit nog verder gestuwd. De aangekondigde Europese tour lijkt nu al nóg beter te lopen dan de vorige editie. Tilburg bijvoorbeeld is nu een half jaar van tevoren al uitverkocht, terwijl dit de vorige tour zelfs op de dag van het optreden nog niet zo was. Er zit blijkbaar nog heel wat potentie in deze veertig jaar oude groep, en dat de band daar (eindelijk) wat voor terugziet vind ik helemaal terecht. Je zou je echter af kunnen vragen wie je met je zuurverdiende euro’s aan het sponsoren bent als je dit product koopt, ik heb zo’n donkerbruin vermoeden dat “de band Helloween” slechts een klein deel van het antwoord is. Misschien die centen nog even bewaren tot het nieuwe album er is?