Hedon Zwaar – Menschwalsch, Hamerhaai & Busse En De Batavieren in Hedon, Zwolle – 4 juni 2023
“En niet te vergeten, de band is uit de buurt, hoorbaar ook, en heeft zowaar een klein beetje meezinggedrag los kunnen krijgen”
Hedon Zwolle mag gerekend worden tot de meer gastvrije poppodia van Nederland. Een insider ben ik niet, maar ik heb het vermoeden dat de geest van voormalig directeur Pascal Bouma nog altijd rondwaart in dat opzicht. En dat geldt niet alleen voor ons, sterfelijke bezoekers, maar ook voor de legendes die het podium bemensen om ons hun kunsten te tonen. En “tonen” is dan onbedoeld een woordspeling. Dat betekent dus op deze specifieke middag dat we gratis naar drie bands mogen komen kijken, die ieder ook nog eens volgens enige redelijkheid een onkostenvergoeding mogen ontvangen. Ik herinner me uit mijn tijd nog wel dat je ergens gratis op mocht treden, maar dat het publiek wel entree mocht betalen. Maar dat was in Apeldoorn en die tent (Pebbles) is al lang en breed dicht. Terug naar Zwolle, daar is het thema vandaag Nederlandstalig en de muziek… die is iets harder dan je meestal krijgt bij de gedachte aan Nederlandstalig.
6 juni 2023 2023 I Tekst: Ramon van Hengel
De middag wordt (overwegend) vakkundig aan elkaar geluld door één of andere punker met een mohawk en een bananenshort aan. En dat kan en mag ook gewoon. De één wil blijk geven van gezond verstand, de ander doet een bananenshort aan, die mensen moeten er ook zijn. De oplettende kijker herkent Earik Mortem, die dit soort feesten wel vaker aan elkaar praat en een graag geziene gast is én, bruggetje, de gastvrijheid van Hedon daarmee ook benadrukt. Mocht dit u niets zeggen, maar die naam wel, hij is ook de frontman van het death metal gezelschap The Lucifer Principle, die de komende maanden volop te bewonderen zijn op de Nederlandse podia, en die ik meen zelfs buiten Nederland ook weer één en ander hadden staan.
Het organiserend en openende gezelschap van vandaag is Busse En De Batavieren. Een soort Normaal light. Of heavy, het is maar net hoe je het bekijkt. Ik krijg nog even de gelegenheid om mijn kennis te delen met een willekeurige Amerikaanse die erbij aanwezig was, die zich afvroeg wat “Batavieren” dan wel zijn. De band komt voor de vrolijke noot en dat werkt erg prettig. Hun no-nonsense rock, met hier en daar een kort toneelstukje, of een andere wijze om het publiek te entertainen, stuit op bijzonder veel sympathie. En niet te vergeten, de band is uit de buurt, hoorbaar ook, en heeft zowaar een klein beetje meezinggedrag los kunnen krijgen. De Amerikaanse is overigens wel op de hoogte van het woord “Kut”, maar ze zingt het niet mee. Nederland is sowieso het enige land waar we dat woord zo casual gebruiken. Busse en de boys mogen terugkijken op een geslaagd optreden, veel glimlachende gezichten en ze diende uitstekend als opener.
De volgende band op de poster is STAAL. Nou, dan is het altijd feest, dat weet je want… zo’n feest wordt het dus niet, want STAAL heeft wegens ziekte af moeten zeggen, nogal last-minute, zelfs. Gelukkig blijkt er ook de nautische fauna bewonderende band Hamerhaai te zijn, die geen enkele moeite heeft om dit gat te vullen, alsof ze er al weken mee bezig waren. De bassist herken ik nog van Massive Assault, wederom shirtoos, die gimmick blijft. Qua niveau schakelt het minifestival een tandje omhoog en Hamerhaai laat zien weliswaar gevoel voor humor te hebben, maar de muziek meer dan ernstig te nemen. De band knalt door zijn set heen en het commentaar en toelichting op de liedjes vanaf achter de drumkit zijn verrassend genoeg een mooie aanvulling op de toch al erg prettige show. “WAAR BLIJVEN DIE TANDJES??”!!!
Hieronder nog even een goed idee voor eenieder.
Headliner Menschwalsch dan. Stel je voor, je neemt je album op, hebt een berg optredens staan om dat album te gaan promoten, je hebt je merch klaar en precies op het moment dat je je vinger op de trekker hebt voor het startschot, zegt één of andere keurige scheiding in een pak in Den Haag “jullie moeten de komende 2 jaar allemaal binnen blijven, zonder sociale contacten, lekker pûh”. En dat Nederland daar ook nog eens gehoor aan geeft. Ik denk wel eens, het is dat ik niet in complotten geloof, maar ik denk dat die hele corona-uitbraak geregisseerd is om te voorkomen dat Menschwalsh hun geweld over Nederland uit zou storten. Daar kunnen ze gewoon niet tegen, die mannen met nette kapsels en dito kleding. Dat is corrumperen van de goede zeden, goed fatsoen, goede smaak én goed taalgebruik. Maar wij trappen er niet in, wij willen Menschwalsch en we zullen Menschwalsch krijgen ook. Gelukkig dacht Menschwalsch er, meer dan een jaar na het opheffen van de beperkende maatregelen, ook zo over. Ik verklap er alvast bij dat hun show niet helemaal bij de eerste poging af is gemaakt, omdat een versterker het begaf als oponthoud, en dat presentator Earik nog even terug kwam om ‘Botrot’ aan te kondigen, maar als hij niet op de gang aan het lullen was geweest, had ie KUNNEN weten dat dat liedje inmiddels al gespeeld was. En gok eens hoeveel mensen daar mee zaten! Niet zo heel veel, inderdaad.
Goed, wat kun je verwachten als je Menschwalsch boekt? Death metal! Nu komt death metal in vele gedaantes, maar nee, dit is death metal. Loeizware, compromisloze, low-tuned, besmettelijke teringherrie, die lekker te volgen is en die gemaakt is om live je vuist in de lucht te gooien en te doen alsof je de teksten kent, die je zogenaamd meezingt. De energie van de band verraadt hun liefde voor de muziek die ze spelen en dat is toch eigenlijk alles wat je wilt. Als je zelf gitaar speelt in een band, leer alsjeblieft eens met je tenen over de rand van het podium te komen, of het publiek in te kijken als je wat speelt, dat is voor ons, armzalig publiek, 34,7 keer leuker om naar te kijken dan een foutloos uitgevoerde sweep-arpeggio. Meschwalch begrijpt het en hun album ‘Verdelg & Heersch’ verdient zeker een paar rondjes in je platenspeler en wordt vanavond dan ook weer aardig verkocht. En de merch gaat zelfs hard. Weet je wat? Ik koop er ook eentje, bedankt voor een te gekke middag, alle drie de bands.