Toen de promo van het debuutalbum van healthyliving bij mij belandde, was ik zeer nieuwsgierig. Niet dat ik ook maar enig idee had wat deze internationaal-Schotse band precies voor muziek maakte, maar kort daarvoor had ik gezien dat zowel healthyliving als de bands waaruit de leden van dit trio afkomstig zijn, Maud the Moth en Ashenspire, hun opwachting zullen maken op Roadburn. Meestal is dat een signaal, het zal wel interessant zijn, al hebben ze het daar ook wel eens mis. ‘Songs of Abundance, Psalms of Grief’ verschijnt op een klein Spaans label waar ik nog nooit van had gehoord, dus healthyliving was in alle opzichten een sprong in het duister. Een korte aanloop en daar gaat ie…

Na een eerste beluistering bekruipt een lichte twijfel me. Is dit muziek voor Arrow Lords of Metal? Is dit niet te veel indie, te poppy misschien zelfs? Het Leitmotiv van Roadburn (“Redefining Heaviness”) als een mantra mompelend zet ik de speler op repeat en verdomd als het niet waar is, ‘Songs of Abundance, Psalms of Grief’ is een stuk heavier dan op het eerste gehoor lijkt. Met echo’s van de klanken van The Gathering (ten tijde van Anneke) en geluidserupties waar post-rock bands als God Speed You! Black Emperor ooit octrooi op hebben aangevraagd is dit een plaat waar je even de tijd voor moet nemen. Een groeibriljant zoals dat in afgezaagde recensentenclichés heet, maar geloof me, dit is er eentje.

‘Dream Hive’ is zo’n track die je op het verkeerde been zet, met een energiek postpunk geluid dat aan van alles doet denken, van Siouxsie and the Banshees en Sonic Youth tot aan de moderne iconen van Brutus. Sowieso lijkt healthyliving wel wat op een melancholieke versie van deze Belgische band, wat vooral te danken is aan de krachtige stem van Amaya López-Carromero (Maud the Moth), die net zo makkelijk gevoelig en loepzuiver zingt als dat ze een enorme keel opzet om snarengeselaar Scott McLean (Ashenspire) van repliek te dienen. Het resultaat is een hypnotisch geluid waarbij de spaarzame drumroffels van drummer-op-afstand (want gevestigd in Dresden terwijl de andere twee in Edinburgh zitten) Stefan Pötzsch een passende aanvulling zijn. Het is intussen wel duidelijk waarom Roadburn deze band naar Tilburg haalt. Anna von Hausswolff, Gold, Messa en dan nu healthyliving? Wie weet.

Heel vaak klinken de songs van healthyliving als een zoektocht, een muzikale vorm van vrije associatie waarbij lang niet altijd van te voren duidelijk is waar naar gezocht wordt, noch wat de uitkomst zal zijn. Dat levert spannende muziek op en de tweeling songs ‘To The Fields’ en ‘To The Gallows’ zijn hier een goede illustratie van. Introverte gitaartokkels en lieflijke zang zwellen – vaak van het ene moment op het andere – aan tot woeste hoogten om net zo makkelijk weer weg te sterven. Healthyliving is hardcore punk, jingle jangle indie en postrock, liefst allemaal tegelijkertijd en af en toe overgoten met een metalen sausje. Iets meer dan 37 minuten, meer was er niet voor nodig om de vraagteken op mijn Roadburnlijstje te veranderen in een uitroepteken.