Het Oostenrijkse Harakiri For The Sky werkte zich in veertien jaar op tot vaandeldragers van zwartgeblakerde post metal. Het is muziek om je te laten meevoeren op de golven van de steeds wisselende klankkleur van zacht naar hard, van fragiel naar overdonderend, van hoop en wanhoop. Na de heruitgaven van hun eerste twee albums in 2022 is de tijd rijp voor de ware opvolger van ‘Mære’ uit 2021. Intussen is er veel gebeurd met de band, want pas na de stilte van het coronatijdperk konden zij hun volle capaciteiten benutten en toerden als headliner in Europa, Noord en Zuid Amerika, Azië en Australië. Als wereldburgers keerden ze terug naar de Alpen om de inspiratie om te zetten in vertrouwd klinkende lange songs.

Harakiri For The Sky brengt gewoonlijk heel lange albums uit, maar ditmaal is het binnen de perken gebleven met ruim een uur intensiteit plus twee bonus tracks als je de speciale editie aanschaft. En het is bewonderenswaardig hoe J.J. en M.S. samen met drummer Krimh (ook in Dååth en Septicflesh o.a.), blijven enthousiasmeren met hun muziek die grotendeels op sfeer drijft, maar ook ballen heeft. Men nam deze keer wel wat meer tijd voor de nieuwe worp om te onderzoeken of het nog mogelijk was om de na vijf jaar ontwikkelde manier van songschrijven nog beter te maken met nieuwe impulsen. Het blijft erg fraai hoe de band de song meestal zacht aanvangt met piano of akoestische gitaar en hoe de rauwe zang van J.J. pas invalt met al zijn wanhopigheid na een muzikale uitbarsting. Het gitaarwerk blijft melodieus en zalvend, de voorraad knappe leads van M.S. lijkt onuitputtelijk. Zoals ik al eerder aanstipte kan de zang na een aantal nummers nogal eendimensionaal klinken, maar dat wordt handig opgelost met een aantal gastzangers. In ‘Heal Me’ horen we naast J.J. ook Tim Yatras van Austere, maar dat maakt eerlijk gezegd weinig verschil. In afsluiter ‘Too Late For Goodbyes’ horen we de bijdrage van Serena Cherry en we weten allemaal dat dit geen katje is om zonder handschoenen aan te pakken van haar werk met Svalbald. De overige gastbijdragen vinden we in de bonustracks. Telkens kiest men een song die men wil coveren uit een totaal ander muzikaal universum. Ditmaal is dat ‘Street Spirit (Fade Out)’ van Radiohead met gastzang (clean) van P.G. van Groza. Heel interessant en knap. In ‘Elysian Fields’ horen we dan weer Daniel Lang van Backwards Charm en dat is ook iemand die men bewondert. En zo kunnen we ‘Scorched Earth’ wederom warm aanbevelen wanneer je zin hebt in hoogwaardige post metal.