Hammers Of Misfortune is een Amerikaanse band die al sinds 2000 muziek maakt. Zelf heb ik nog nooit gehoord van deze band, toch lijken ze wel enige fans te hebben als ik kijk naar de streams op Spotify. De carrière van de groep begon bij het in 2001 uitgebrachte ‘The Bastard’, die dit jaar dus 20 jaar out is. Om het jubileum te vieren heeft de band besloten op het album opnieuw uit te brengen op vinyl, gepaard met een remaster.

De muziek die de band maakt is niet standaard te noemen, ze mixen namelijk een aantal stijlen door elkaar op een eigenzinnige manier, zoals black, folk, doom, en heavy metal. Hierdoor kan je in ieder geval zeggen dat ze écht een eigen stijl hebben ontwikkeld. Denk bijvoorbeeld aan black metal met hoge zang. Een stijl die zeker niet iedereen zal kunnen waarderen. Ook ik heb moeite met de muziek die de Amerikanen maken, vooral vocaal gezien vind ik het echt tenenkrommend slecht. Er zijn twee vocalisten die beiden niet super goed zijn, maar vooral de hoge vocalen zijn echt onaangenaam om naar te luisteren en is het maar net aan zuiver gezongen. De lagere zang is wel beter te pruimen maar het is zeker niet leadzanger waardig. De grunts die af en toe voorbij komen zijn wel oké, maar het is duidelijk dat hier weinig grunt-techniek aan te pas is gekomen. Muzikaal is het gelukkig niet zó slecht, hoewel de liedjes wel wat slordig zijn opgenomen en niet altijd alles even strak is gespeeld. Bij vlagen is de muziek echter best aardig en zijn de breaks en riffs goed doordacht. Toch zitten de composities niet echt met kop en staart in elkaar, het lijkt allemaal een beetje willekeurig en zit er geen duidelijke lijn in. Ook wordt de muziek op gegeven moment erg eentonig en lijkt het allemaal een beetje te veel op elkaar. Het helpt dan ook niet dat sommige liedjes in elkaar overlopen, waardoor je nog minder houvast hebt.