Netjes op tijd – twee jaar na het sterke ‘Dominion’ – is het Zweedse traditionele heavy metal instituut HammerFall klaar met de opvolger ‘Hammer Of Dawn’. Wat meteen in het oog springt, is het verblindend lichte artwork, in conjunctie met het feit dat HammerFall borg staat voor opgewekt entertainment.

De herkenbaarheidfactor is groot bij de tien nieuwe hymnen, maar telkens sta je versteld hoe aanstekelijk en onderhoudend dit is. Muziek hoeft immers niet altijd complex of vergezocht te zijn, vakwerk kunnen we eveneens smaken. Wie kan immers een tevreden glimlach onderdrukken wanneer hij of zij de videoclips voor catchy songs als het titelnummer of ‘Venerate Me’ bekijkt?

Gitarist Oscar Dronjak blijft de strakke riffs en melodieuze solo’s uit zijn mouw schudden, zanger Joacim Cans nam ditmaal zijn zanglijnen op in Denemarken bij Jacob Hansen, want naar de VS reizen was onmogelijk. Daar zal de trouwe fan niets van merken, want ‘Hammer Of Dawn’ knalt evenzeer als eerder werk qua productie en inzet. ‘Brotherhood’ en het galopperende titelnummer staan als een rots in de branding, terwijl de band zich in ‘No Son Of Odin’ distantieert van Scandinavische mythologie, althans toch wat betreft de hamer van bandmascotte Hector. Hoog bezoek in ‘Venerate Me’ want King Diamond kwam hier als gast enkele lijntjes zingen. Het mediumtempo ‘Reveries’ is wat minder, maar vervolgens neemt men wraak met straffe stoten als ‘Too Old To Die Young’, ‘Live Free Or Die’ en het bedachtzaam aanvangende ‘State Of The W.I.L.D.’. Tussendoor is er in ‘Not Today’ plaats voor een aangename ballade. Met ‘Hammer Of Dawn’ heeft HammerFall een album gecreëerd dat gegarandeerd zal aanslaan bij allen die classic heavy metal een warm hart toedragen.