Nostalgie naar retrorock? De Zweden van Hällas nemen ons voor de derde keer op rij mee in hun tijdmachine naar het eind van de jaren zestig, begin jaren zeventig, toen Deep Purple en Uriah Heep bezig waren aan een opmars. Wat klinkt dit old school! Neen, niet oubollig. Jaren 70 hardrock, een snuif psychedelica en wat folk melodieën komen in golven aangespoeld wanneer je de acht songs van dit viertal beluistert. Zij noemen het ‘adventure rock’ en dat zal voor een jongere generatie ongetwijfeld zo aanvoelen.

Opgericht in 2011, is ‘Isle Of Wisdom’ het derde studioalbum. Hällas is de protagonist van de verhalen die we in de teksten vinden. Het is een ridder in een middeleeuws parallel universum die voorbestemd is om deel te nemen aan een religieuze oorlog van een tirannieke koningin. Het geheel klinkt wat wazig en occult, zeker de zang die soms nogal onduidelijk overkomt. Het ene moment doet bassist Tommy Alexandersson me aan Budgie denken, dan weer aan Slide, maar er is ook iets onwezenlijks te spotten in zijn galmende vocalen. Kwestie van love it or hate it volgens mij.

Over de muziek zelf valt minder te redetwisten, die is gewoon puik als je openstaat voor een vintage geluid met veel (Hammond) orgel, warmhartige gitaarsolo’s en zompig rocken. Synths spelen een vrij grote rol in de opener ‘Birth Into Darkness’. Terwijl we genieten van de gitaar- en orgelsolo’s wordt het op het laatste best dreigend door gesproken tekst. In ‘Earl’s Theme’ en het mediumtempo ‘Stygian Depths’ komen de achtergrondkoortjes goed tot hun recht. De hoge, ijle zang is het gevoeligst in het proggy trager verlopende ‘The Inner Chamber’, terwijl de single ‘Elusion’s Gate’ misschien nog het beste voorbeeld is van hoe de band vlot rockt. In elk geval is het samenspel van orgel en gitaren heel aangenaam om naar te luisteren en blijft ‘Isle Of Wisdom’ boeien tot de laatste noot. Ligt de toekomst dan toch in het verleden? Muzikaal hebben we daar geen bezwaar tegen als het klinkt zoals Hällas.