Gruppe Planet is in meerdere opzichten geen normale band. Een gelegenheidsformatie (sommigen zouden zeggen een supergroep) bestaande uit muzikanten die normaal gesproken in vier verschillende bands spelen en bovendien nog eens in drie verschillende Duitse steden, Hamburg, Berlijn en Jena, gevestigd zijn. De muziek van deze band – nomen est omen – houdt het midden tussen zweverige space rock en instrumentale post-krautrock. Er is dus weinig terug te horen van de gestileerde industrial metalcore van Heaven Shall Burn, de melodieuze doom-deathmetal van Décembre Noir, de experimentale Duitstalige Mr. Bungle metal van Dÿse of de uitgesponnen indierock van A Dog Called Ego.

Zelf vergelijkt Gruppe Planet zich met bands als Long Distance Calling en Tides From Nebula, en met name die laatste vergelijking snijdt wel enig hout, al is zelfs Tides From Nebula nog een stuk ruiger en meer rock-georiënteerd dan de esoterische zweefmuziek die we op het merendeel van ‘Travel To Uncertain Grounds’ te horen krijgen. Met wat goede wil zou je het eerder Tangerine Dream met een drumstel kunnen noemen. Als luisteraar word je overstelpt met een overdosis aan elektronica, synthesizers en die typische ambient geluidsdekens. Het enige verschil met genoemde Tangerine Dream of gasten als Kitaro is dat er hier nog iemand af en toe wat zit mee te drummen en er een enkele keer een omfloerst gitaarakkoord aan de muzikale mistflarden ontsnapt. En dan, net als je een half uur lang in slaap bent gewiegd op de rustgevende geluidsgolven blijken de mannen van Gruppe Planet het rocken toch niet te zijn vergeten. ‘Bullhead’ blijkt echter een eenmalige oprisping te zijn. Weer helemaal wakker en bij de les gaan we het laatste kwartier in. Die resterende vijftien minuten kabbelen weer relatief rustig verder tot er in de laatste twee minuten van het sluitstuk ‘Mirai’ nog even kort alle register opengaan, in de gekende postrock traditie.

Ik kan me levendig voorstellen dat het voor muzikanten leuk is om af en toe iets heel anders te doen. Twintig jaar death metal gaat je tenslotte ook niet in de koude kleren zitten. Of de fans van de vier genoemde bands echter mee kunnen met deze vrij radicale koerswijziging – zelfs al is deze maar tijdelijk aangezien er vooralsnog geen sprake van is dat de heren van Gruppe Planet hun overige activiteiten stilleggen ten faveure van dit nieuwe project – valt te bezien. Gezien de gevarieerde, zeg maar gerust eclectische achtergrond van de leden van Gruppe Planet had ik meer verwacht. Meer verrassing, meer tegendraadsheid, meer ballen. Meer van alles eigenlijk en niet de muzikale mogadon die dit debuut is geworden.